Of hoe het jaar van Tamagotchi’s, flippo’s en Windows 95 ons stilletjes enkele parels schonk die we te lang vergaten.
Er zijn van die jaren die in je geheugen gegrift staan: 1994 gaf ons Pulp Fiction en The Lion King, 1999 schonk ons The Matrix en Fight Club. Maar 1995? Die zit ergens tussen een cassettebandje van de Backstreet Boys en je eerste MSN-statusupdate in. En dat is zonde. Want 1995 leverde een paar films en series af die niet alleen de tand des tijds hebben doorstaan, maar zelfs beter zijn geworden met de jaren.
Bij Panda Bytes doken we met een zak Dropfruit Duo’s en een VHS-rek in onze gedachtenkast, op zoek naar die vergeten parels. Hier zijn vijf films en series uit 1995 die beter zijn dan je je herinnert.
- Strange Days – Cyberpunk vóór het cool werd
Regie: Kathryn Bigelow
Met: Ralph Fiennes, Angela Bassett, Juliette Lewis
Stel je voor: een wereld waarin mensen illegaal elkaars herinneringen kunnen herbeleven via een soort hersen-VR. Het klinkt als iets uit de koker van Black Mirror, maar Strange Days deed het al in 1995. En hoe.
De film is een zinderende mix van sci-fi, noir en sociale commentaar, met een rauwe sfeer die je bij de keel grijpt. Kathryn Bigelow (die later een Oscar zou winnen voor The Hurt Locker) regisseerde deze trip door een dystopisch Los Angeles op oudejaarsavond 1999 – een paranoïde toekomstbeeld dat destijds als pure fantasie voelde, maar nu akelig dichtbij komt.
Het was destijds een flop. Te donker, te intens, te vooruit op z’n tijd. Maar kijk hem vandaag en je ziet een film die vragen stelt over privacy, herinnering en macht, lang voordat dat hip werd in Silicon Valley. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de briljante performances van Angela Bassett en Ralph Fiennes.
Panda Bytes-oordeel: Had deze film in 2025 uitgekomen, dan was het trending op alle socials.
- Now and Then – Stand by Me, maar dan met Tampons
Regie: Lesli Linka Glatter
Met: Christina Ricci, Thora Birch, Rosie O’Donnell, Demi Moore
Now and Then is zo’n film die je misschien samen met je oudere zus keek terwijl je op de bank lag met een bak chips en een dekentje. Een coming-of-age verhaal met vier meisjes in de hoofdrol, dat ongemerkt diepe thema’s als verlies, vriendschap en volwassen worden aanraakt.
Waar Stand by Me eeuwige lof kreeg als mannelijk meesterwerk van nostalgie, werd Now and Then al snel weggezet als ‘typisch meisjesfilm’. Maar dat is onterecht. Deze film is teder, grappig en soms hartverscheurend eerlijk. De volwassen versie van de vriendengroep blikt terug op hun zomer van 1970, met alle verwarring, onschuld en bitterzoete herinneringen die daarbij horen.
Wat deze film zo bijzonder maakt, is dat het de ‘kleine’ momenten viert: een eerste kus, een ruzie in de boomgaard, stiekem nachtzwemmen. En laten we eerlijk zijn: daar zit de echte magie van jeugd.
Panda Bytes-oordeel: Geef deze film een herkansing en je zult versteld staan hoeveel je bent vergeten – en hoeveel je nu pas écht begrijpt.
- The City of Lost Children – Franse steampunk in zijn mooiste vorm
Regie: Jean-Pierre Jeunet & Marc Caro
Met: Ron Perlman, Dominique Pinon
Sommige films lijken niet gemaakt te zijn, maar gedroomd. The City of Lost Children is zo’n film. Een visuele nachtmerrie vol kinderdromen, krankzinnige wetenschappers en mechanische hersens. Het is alsof Guillermo del Toro en Terry Gilliam samen een film maakten na een lange nacht absint drinken.
Het verhaal draait om een kwaadaardige wetenschapper die geen dromen kan hebben, en daarom die van kinderen steelt. Ron Perlman speelt een sullige maar aandoenlijke sterke man die samen met een weesmeisje probeert zijn ontvoerde broertje te redden.
De film is donker en surrealistisch, maar ook teder en vol verwondering. Het is alsof je een poppenhuis binnenstapt waar alles leeft – en waar elk detail, van de roestige schroeven tot de treurige muziekdoosjes, liefdevol is vormgegeven.
Panda Bytes-oordeel: Niet voor iedereen, maar voor wie durft te dromen: een betoverend meesterwerk dat je hersenen opschudt als een sneeuwbol.
- Jumanji – Groter dan het bordspel
Regie: Joe Johnston
Met: Robin Williams, Kirsten Dunst
Ja, we weten het: iedereen kent Jumanji. Maar kennen is niet hetzelfde als herinneren. Want tussen alle CGI-feesten van de recente reboots is de originele versie met Robin Williams een verrassend emotioneel avontuur dat zijn tijd ver vooruit was.
In een tijd waarin kinderfilms vooral veilig en luchtig moesten zijn, durfde Jumanji rouw, verlies en ouder worden te tonen – verpakt in een jungle-bordspel vol levensgevaarlijke verrassingen. Robin Williams is hier op z’n best: speels én melancholisch.
En wat niemand zegt: deze film is eigenlijk best eng. Geen gezellige olifantenparade, maar doodenge jachtluipaarden, spoken in de muur en een jager die je zelfs in je slaap nog hoort roepen: “Run, Alan!”
Panda Bytes-oordeel: Herbekijk ‘m met volwassen ogen en je merkt: Jumanji is niet alleen een klassieker – het is een emotioneel avontuur met een hart groter dan een nijlpaard.
- Father Ted – Heilige humor van Ierse bodem
Serie | Eerste aflevering: 21 april 1995
Bedenkers: Graham Linehan & Arthur Mathews
Met: Dermot Morgan, Ardal O’Hanlon
Serie-liefhebbers die houden van Britse humor, maar Fawlty Towers of The Officeinmiddels woord voor woord kennen, mogen hun gebeden uitspreken: Father Ted is een goddelijke vondst.
Deze Ierse sitcom over drie gestoorde katholieke priesters op een afgelegen eiland is een briljante satire op religie, bureaucratie en menselijk falen. Van de simpelzinnige Father Dougal tot de drankzuchtige Father Jack: elke aflevering is een absurde kruising tussen Monty Python en het Vaticaan.
Het mooie aan Father Ted is dat het nooit cynisch wordt. Het lacht met de kerk, maar nooit met haat. Het is speels, absurd en bovenal ontzettend grappig.
Panda Bytes-oordeel: Binge deze serie op een regenachtige zondagmiddag met een kop thee en laat je zalig zappen naar de jaren ’90.
Een Jaar om te Herontdekken
1995 was meer dan de Spice Girls die net niet doorbraken of Windows 95 die je modem liet gillen. Het was ook het jaar waarin visionaire regisseurs hun eerste stappen zetten, verhalen vertelden die toen onbegrepen waren, en karakters creëerden die ons – vaak ongemerkt – diep raakten.
Bij Panda Bytes geloven we dat goede verhalen nooit verouderen, ze raken misschien alleen wat bedolven onder een laagje stof. Dus pak je afstandsbediening, open een oud videoband hoesje in je hoofd en geef deze vergeten helden een nieuwe kans.
Wat Denk Jij?
Welke films of series uit 1995 zijn volgens jou ten onrechte vergeten? Deel je tips in de reacties of stuur ons een berichtje op onze socials. Wie weet duiken we binnenkort in een ander onderschat filmjaar – want zeg nou zelf: wie mist de geur van een videotheek niet een béétje?
Wil je dit artikel met visuals, quotes en extra’s opgemaakt voor de website? Laat het me weten, dan lever ik ook een beeldrijk publicatieklaar stuk aan inclusief headers, kopafbeeldingen en links.
Zin in een volgend artikel in deze stijl? Bijvoorbeeld over de beste vergeten sci-fi-films van de jaren ’80 of animatiefilms die niet voor kinderen waren?
