Sommige films verdienen een tweede kans
Remakes roepen gemengde gevoelens op. Aan de ene kant kunnen ze geliefde klassiekers verpesten (we kijken naar jou, Psycho uit 1998), maar aan de andere kant kunnen ze een vergeten of ondergewaardeerde film nieuw leven inblazen. Soms is het origineel niet perfect, soms groeit de technologie en kunnen filmmakers eindelijk hun visie realiseren, en soms… is het gewoon tijd voor een frisse blik.
Bij Panda Bytes zijn we kritisch op remakes, maar we erkennen ook dat er uitzonderingen zijn—films die niet alleen het origineel evenaren, maar zelfs overtreffen. Denk aan huiveringwekkende horror, stijlvolle heist-films en epische sciencefiction die eindelijk de aandacht krijgt die het verdient.
In deze lijst zetten we 10 remakes op een rij die het origineel niet alleen eer aandoen, maar zelfs overtreffen. Van bloederige horror en intens drama tot adembenemende actie en muzikale meesterwerken—deze films bewijzen dat een tweede (of vierde) poging soms precies is wat een verhaal nodig heeft.
Welke van deze remakes heb jij gezien? En welke verdient volgens jou een plekje op deze lijst? Laat het ons weten in de reacties!
- The Thing (1982) – Bloedstollend meesterwerk
Origineel: The Thing from Another World (1951)
John Carpenter’s The Thing is een schoolvoorbeeld van hoe je een remake goed doet. Waar het origineel een vrij standaard sciencefiction thriller was over een buitenaardse dreiging, transformeerde Carpenter het in een ijzingwekkende horrorfilm vol paranoia en groteske transformaties. De film volgt een groep wetenschappers in Antarctica die ontdekken dat een buitenaards wezen hun team infiltreert en zich kan voordoen als een van hen. De beklemmende sfeer, de iconische practical effects (dankzij Rob Bottin) en de ijzige soundtrack van Ennio Morricone maken The Thing tot een tijdloze klassieker. Pas op voor je vrienden—ze zijn misschien niet wie je denkt dat ze zijn…
- The Fly (1986) – Nog nooit was muteren zo angstaanjagend
Origineel: The Fly (1958)
In de jaren ‘50 was The Fly een charmante, bijna naïeve sciencefictionfilm waarin een wetenschapper per ongeluk in een mens-insect-hybride veranderde. Maar in 1986 gaf body-horror-meester David Cronenberg het verhaal een gruwelijke en emotioneel aangrijpende twist. Jeff Goldblum speelt Seth Brundle, een briljante maar excentrieke wetenschapper die experimenteert met teleportatie. Wanneer hij een vlieg in zijn machine over het hoofd ziet, begint zijn DNA langzaam te muteren, met afschuwelijke gevolgen. De film combineert gruwelijke special effects met een tragisch liefdesverhaal, waardoor The Fly zowel misselijkmakend als diep ontroerend is. “Be afraid. Be very afraid.”
- Ocean’s Eleven (2001) – Stijlvolle upgrade
Origineel: Ocean’s 11 (1960)
Het origineel uit 1960 was vooral een stijlvol feestje voor Frank Sinatra en zijn Rat Pack, maar had weinig spanning of originaliteit. Steven Soderbergh besloot in 2001 hetzelfde concept te gebruiken, maar dan met een strak script, een ongelooflijke cast en een verfijnde stijl. George Clooney speelt Danny Ocean, een charismatische meestercrimineel die samen met zijn team een van de best beveiligde casino’s in Las Vegas wil beroven. Brad Pitt, Matt Damon en Julia Roberts voegen extra flair toe, terwijl de film moeiteloos stijl en humor combineert. Slim, spannend en ontzettend cool—dit is de ultieme heist-film.
- Scarface (1983) – “Say hello to my little friend!”
Origineel: Scarface (1932)
Het origineel uit 1932 was al een stevige gangsterfilm, maar Brian De Palma’s Scarface uit 1983 bracht het verhaal naar een totaal nieuw niveau. Al Pacino schittert als Tony Montana, een Cubaanse immigrant die zichzelf opwerkt van kleine crimineel tot keiharde drugsbaron in Miami. De film is een explosieve mix van geweld, macht en paranoia, met iconische scènes en onvergetelijke dialogen. Pacino’s vertolking is larger than life, en de bombastische stijl van De Palma maakt van Scarface een over-the-top, episch misdaaddrama. Het is niet subtiel, maar dat is precies de reden waarom de film zo legendarisch is.
- True Grit (2010) – De gebroeders Coen doen het beter
Origineel: True Grit (1969)
De westernklassieker met John Wayne werd in 2010 opnieuw verfilmd door de Coen Brothers, en zij leverden een versie af die veel rauwer en authentieker aanvoelde. Waar het origineel vooral een typische Hollywood-western was, hield de remake zich dichter bij de ruwe en poëtische toon van het boek van Charles Portis. Jeff Bridges speelt Rooster Cogburn, een norse, eenogige premiejager die door de vastberaden veertienjarige Mattie Ross (Hailee Steinfeld) wordt ingehuurd om de moordenaar van haar vader op te sporen. De film is prachtig gefilmd, intelligent geschreven en emotioneel geladen—een van de beste moderne westerns ooit.
- Dune (2021) – De epische sci-fi die we verdienden
Origineel: Dune (1984)
Frank Herbert’s Dune werd in 1984 al eens verfilmd door David Lynch, maar dat werd een rommelige, visueel interessante maar chaotische adaptatie. Denis Villeneuve’s versie uit 2021 kreeg gelukkig de tijd, het budget en de technologie die het verhaal verdiende. Met een indrukwekkende cast (Timothée Chalamet, Zendaya, Oscar Isaac), een epische soundtrack van Hans Zimmer en adembenemende cinematografie, werd Dune eindelijk de grootse sci-fi-film die fans wilden. De politieke intriges, de mystieke sfeer en de uitgestrekte zandvlaktes van Arrakis komen tot leven op een manier die Lynch’s versie nooit kon bereiken. Dit is sci-fi op zijn best.
- It (2017) – Pennywise op z’n best (of ergst?)
Origineel: It (1990, miniserie)
De miniserie uit 1990 met Tim Curry als Pennywise had zijn momenten, maar voelde meer als een tv-drama dan als pure horror. De remake uit 2017 bracht It naar een totaal nieuw niveau, met een jeugdige cast die perfect gecast was en een huiveringwekkende vertolking van Pennywise door Bill Skarsgård. De film richt zich volledig op de Losers’ Club als kinderen, waardoor hun onderlinge vriendschappen en angsten extra goed uitgediept worden. De schrikmomenten zijn intens, de sfeer is grimmiger en Pennywise is enger dan ooit. Na deze film kijk je nooit meer op dezelfde manier naar rode ballonnen.
- The Departed (2006) – Een remake die een Oscar won
Origineel: Infernal Affairs (2002)
Het Hongkongse meesterwerk Infernal Affairs kreeg in 2006 een Amerikaanse remake door niemand minder dan Martin Scorsese, en het resultaat was verbluffend. Met een cast bestaande uit Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Jack Nicholson en Mark Wahlberg, werd The Departed een intense misdaadthriller vol verraad, dubbelspel en zenuwslopende spanning. Het verhaal draait om een undercoveragent die infiltreert in de maffia, terwijl een mol binnen de politie zijn identiteit verborgen probeert te houden. Scorsese’s versie voegt meer diepgang, rauwe actie en typisch Amerikaanse bravoure toe, en wist daarmee de Oscar voor Beste Film binnen te slepen.
- Mad Max: Fury Road (2015) – Chaos op z’n mooist
Origineel: Mad Max (1979)
George Miller keerde in 2015 terug naar zijn post-apocalyptische wereld en bewees dat je een film niet vol dialoog hoeft te stoppen om een meesterwerk te maken. Mad Max: Fury Road is een twee uur durende adrenaline stoot, vol spectaculaire achtervolgingen, krankzinnige stunts en een verbluffende visuele stijl. Tom Hardy neemt de rol van Max over, maar het is Charlize Theron als Furiosa die de show steelt. De film voelt als een explosie van chaos en creativiteit, met praktisch stuntwerk dat je mond open laat vallen. Dit is hoe je een franchise nieuw leven inblaast—keihard en onvergetelijk.
- A Star Is Born (2018) – De vierde keer is de beste
Origineel: A Star Is Born (1937, met remakes in 1954 en 1976)
Vier keer dezelfde film maken klinkt misschien overdreven, maar Bradley Cooper en Lady Gaga bewezen in 2018 dat er nog steeds iets nieuws te halen viel uit dit klassieke verhaal. Cooper regisseerde en speelde zelf de rol van de aan lager wal geraakte muzikant Jackson Maine, terwijl Gaga in haar eerste hoofdrol schitterde als de opkomende ster Ally. Hun chemie is intens en oprecht, en de muziek—met het iconische Shallow—raakte wereldwijd een gevoelige snaar. Deze versie wist een rauwere, emotionelere draai aan het verhaal te geven en werd een van de meest geliefde muziekfilms van het decennium.
Soms is een tweede kans alles wat je nodig hebt
Hollywood heeft een haat-liefdeverhouding met remakes. Soms voelt het als pure geldklopperij, maar dan komt er ineens een film voorbij die bewijst dat een remake wél zinvol kan zijn. De films op deze lijst laten zien dat het herinterpreteren van een verhaal, met de juiste regisseur en visie, kan resulteren in iets groters dan het origineel.
Neem bijvoorbeeld The Thing (1982)—een horrorfilm die door de tijd heen alleen maar beter is geworden. Of The Fly (1986), die een simpel jaren ‘50-verhaal transformeerde in een misselijkmakend maar tragisch meesterwerk. En wat dacht je van Dune (2021)? Het liet zien hoe belangrijk het juiste team en de juiste technologie zijn om een episch verhaal tot leven te brengen.
Deze remakes waren niet alleen updates, maar complete heruitvindingen. Ze voegden iets toe wat het origineel miste: meer diepgang, betere effecten, of gewoon een modernere visie die beter aansloot bij het publiek.
Niet elke remake is een succes, maar deze 10 bewijzen dat het soms wél werkt. Welke van deze films vind jij het beste? En welke remake had volgens jou nooit gemaakt mogen worden? Laten we de discussie starten in de comments!
Voor meer filmnieuws, lijsten en analyses: blijf hangen bij Panda Bytes – jouw gids door de wondere wereld van cinema!
