Introductie:
Er zijn regisseurs die de loopgraven van de televisiegeschiedenis slechts even doorkruisen, en dan heb je Greg Berlanti: een man die er zijn privéjacuzzi van heeft gemaakt. Als je ooit bent verdwaald in het Arrowverse, gehuild hebt bij Everwood of gedacht hebt: “Hé, alweer een serie met sexy mensen die geheimen hebben,” dan ben je waarschijnlijk Greg tegen het lijf gelopen — op je scherm, natuurlijk.
Berlanti is de onzichtbare hand achter een indrukwekkend universum van series dat zich uitstrekt van het tienerdrama tot de superheldenspektakel, van romantische komedies tot maatschappijkritische verhalen. De man schrijft, regisseert, produceert en tovert scripts uit zijn mouw terwijl de rest van ons al blij is als we op tijd onze was doen.
Panda Bytes duikt met liefde in het kleurrijke universum van deze creatieve alleskunner. Hier is onze Top 5 van Greg Berlanti-projecten — geselecteerd op impact, originaliteit en pure binge-waardigheid.
- Arrow (2012–2020)
Het begin van het Arrowverse – en van je volgende verslaving.
Als iemand Arrow had gepitcht als een serie over een miljonair met een trauma en een strak groen pak die boogschiet in donkere steegjes… dan had menigeen z’n wenkbrauwen gefronst. Toch wist Greg Berlanti samen met Marc Guggenheim en Andrew Kreisberg het startschot te geven voor een televisiefenomeen: het Arrowverse.
Arrow zette DC-helden weer serieus op de kaart, lang voordat Marvel televisiewaarschijnlijk werd. Donker, soms wat soapachtig (wij kijken naar jou, Felicity!), maar vooral razend effectief. Berlanti’s kracht hier? Hij gaf superhelden emotionele diepgang. Geen maskers zonder littekens, geen actie zonder innerlijke strijd.
Het succes van Arrow leidde tot spin-offs als The Flash, Legends of Tomorrow en Supergirl. En voor je het wist, zat je op woensdagavond in een multiversum waarin alles mogelijk was — inclusief Kevin Conroy als oude Batman.
Waarom je moet kijken: Voor de evolutie van Oliver Queen van egocentrische playboy tot moreel kompas van een superhelden netwerk. Plus: stuntwerk waar zelfs John Wick “respect” op zou zeggen.
- Love, Simon (2018)
Coming-of-age meets coming-out. En het raakte ons recht in het hart.
Greg Berlanti’s speelfilm regiedebuut is een kleine, intieme film met een gigantisch cultureel hart. Love, Simon was de eerste grote Hollywoodstudiofilm waarin een homoseksuele tiener de hoofdrol speelde in een romcom. Dat lijkt nu misschien vanzelfsprekend, maar in 2018 was dat nog revolutionair.
Gebaseerd op Becky Albertalli’s YA-roman Simon vs. the Homo Sapiens Agenda, volgt de film de 17-jarige Simon Spier die anoniem verliefd wordt op een klasgenoot — via e-mail. Ja, e-mail. Zo retro, zo romantisch.
De film combineert de classic feel van John Hughes met de inclusiviteit die de moderne tijd eist. Het is geen zwaar drama, maar een liefdesverhaal dat universeel voelt, juist door z’n specifieke, persoonlijke insteek. En ja, de dansscène op de trappen aan het einde? Pure feel-good cinema.
Waarom je moet kijken: Omdat je hart het verdient om te glimlachen. En misschien een traantje te laten.
- Everwood (2002–2006)
Voordat er superhelden waren, waren er vaders en zonen. En veel sneeuw.
Wie denkt dat Greg Berlanti enkel met capes en kruimelende planeten werkt, heeft Everwood nog niet gezien. Deze ondergewaardeerde parel uit de vroege jaren 2000 draait om een briljante neurochirurg (gespeeld door Treat Williams) die na de dood van zijn vrouw met zijn kinderen verhuist naar een klein stadje in Colorado.
Wat volgt is een prachtig, teder verhaal over verlies, groei en menselijke connectie. Everwood was nooit een kijkcijferkanon, maar de emotionele impact ervan is nog steeds voelbaar. Dit is Berlanti in z’n meest oprechte vorm: observerend, kwetsbaar, en met een scherp oog voor de schoonheid van alledaagse momenten.
Waarom je moet kijken: Voor de onopvallende schoonheid van slow story telling, voor personages die aanvoelen als familie, en voor een jonge Chris Pratt (ja, echt!).
- The Flash (2014–heden)
Het hart van het Arrowverse. Letterlijk én figuurlijk.
Waar Arrow het donkere fundament legde, bracht The Flash de fun terug. Barry Allen (Grant Gustin) is geen stoere vigilante, maar een nerd met een hart van goud die supersnel kan rennen. Simpel idee? Zeker. Maar onder leiding van Greg Berlanti werd het een serie vol optimisme, wetenschap, tijdreizen en… eh… nog meer tijdreizen.
Berlanti’s gaven komen hier volledig tot hun recht: complexe plotlijnen, karakters met emotionele diepgang, en een nostalgische liefde voor strips. The Flash was niet bang voor campy momenten, maar pakte net zo hard uit met thema’s als rouw, identiteit en verantwoordelijkheid.
Waarom je moet kijken: Omdat het leuk is om je hersenen te laten exploderen bij het vierde tijdreis dilemma in één seizoen, en omdat Barry Allen de meest charmante supersnack is sinds Tobey Maguire’s Spider-Man.
- You (2018–heden)
Romantiek, maar dan creepy. Heel creepy.
Wacht even — Greg Berlanti heeft You gemaakt?! Jep. Samen met Sera Gamble. Deze psychologische thriller begon als een sleeper hit, en groeide uit tot een cult fenomeen. Joe Goldberg (Penn Badgley) is charmant, slim, belezen… en een stalker met moordneigingen.
You laat zien dat Berlanti ook durft te graven in het duisterste deel van de menselijke psyche. Het is een satire op romantische clichés, een kritiek op sociale media en tegelijk een zenuwslopende thriller. De vertelling vanuit Joe’s perspectief maakt het extra ongemakkelijk — en briljant.
Waarom je moet kijken: Omdat je nooit meer zorgeloos naar een boekhandel zult gaan. En omdat je ongemerkt gaat twijfelen aan je eigen normen. Help.
Een man van zijn tijd — en van de toekomst
Wat Greg Berlanti onderscheidt is zijn vermogen om verschillende genres te beheersen zonder zijn hart te verliezen. Of het nu gaat om tienerliefde, vader-zoonrelaties, superhelden, of moordende romantici — hij weet hoe hij verhalen moet vertellen die blijven hangen.
Zijn werk is empathisch, inclusief en vaak net een tikje melodramatisch (in de beste zin van het woord). Hij neemt personages serieus, zelfs als ze in een rubberen pak over daken rennen. En hij weet dat het publiek meer wil dan spektakel: we willen voelen, herkennen, rouwen, lachen — en misschien een beetje rennen met Barry Allen.
Tot slot: wat is jouw favoriete Berlanti-serie?
Panda Bytes wil het weten! Ben jij team Flash of zucht je nog altijd bij het horen van de naam Ephram Brown uit Everwood? Of ben je stiekem helemaal in de ban van Joe uit You? Laat het ons weten in de reacties, en wie weet nemen we jouw mening mee in onze volgende lijst!
Greg Berlanti bewijst dat verhalen universeel zijn, of je nu een alien bent, een arts, een stalker of gewoon een mens. En dat is, als je het ons vraagt, best wel super heldachtig
