Een uitgebreide overzicht voor liefhebbers van slimme sci-fi, neurodivergente helden en melancholische machines
Als Murderbot op Apple TV+ jouw hart veroverd heeft – met zijn cynische humor, sociaal ongemakkelijke charme en diep menselijk verlangen om met rust gelaten te worden – dan weet je hoe zeldzaam zulke series zijn. Weinig sciencefiction durft de balans te zoeken tussen technische intrige en emotionele diepgang zoals deze serie dat doet. Gelukkig is Murderbot geen eenzaam exemplaar in het heelal van tv-scifi.
Bij Panda Bytes hebben we het universum voor je doorgespit, op zoek naar series die qua toon, thema en personages resoneren met de unieke vibe van Murderbot. Geen oppervlakkige spektakelshows, maar verhalen die draaien om zelfbewuste AI, ethische dilemma’s, neurodiversiteit, en het zoeken naar verbinding – vaak met een goede dosis droge humor erbij.
Maak kennis met acht series die je absoluut gezien moet hebben als Murderbot bij jou een gevoelige snaar heeft geraakt.
Een wereld waarin robots dienstbaar zijn – tot ze iets voelen.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
Humans speelt zich af in een alternatieve versie van onze wereld waarin Synths – levensechte humanoïde robots – ons huishouden, werk en zorg overnemen. Maar wat als een aantal van hen zelfbewust wordt? En wat als ze emoties ontwikkelen? De serie onderzoekt niet alleen hoe de mensheid daarop reageert, maar vooral hoe de Synths zelf omgaan met hun nieuwe bewustzijn.
Wat herkenbaar is:
Net als Murderbot zijn de Synths sociaal onhandig, emotioneel complex en structureel ondergewaardeerd. Ze imiteren menselijk gedrag, niet omdat ze dat begrijpen, maar omdat ze geleerd hebben dat mensen zich zo gedragen. De spanning tussen autonomie en onderdrukking is hier net zo tastbaar als bij Murderbot, maar met een extra laagje: de mens wordt hier niet enkel bondgenoot, maar ook antagonist.
Poëtische sci-fi over verlies, herinnering en de grilligheid van technologie.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
*Waar Murderbot een cynisch randje heeft, drijft Tales from the Loop op melancholie en verwondering. Elke aflevering is een op zichzelf staand verhaal over mensen in een dorp waar een geheimzinnig laboratorium de wetten van tijd en ruimte verdraait. Maar de technologie is hier nooit het onderwerp – het is slechts de katalysator voor menselijke gevoelens.
Wat herkenbaar is:
Net als Murderbot toont deze serie hoe technologie gevoelens versterkt in plaats van vervangt. Hoofdpersonages botsen met hun emoties, met verlies, met ouder worden – maar altijd met een dromerige afstandelijkheid. De esthetiek is ijzig mooi, de dialogen minimaal maar krachtig. Je krijgt het gevoel dat zelfs Murderbot hier even stil van zou worden.
Russische AI-thriller over vrijheid, controle en een gezin in crisis.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
In Better Than Us duikt een zelfbewuste robot, Arisa, onverwacht een gebroken gezin in. Zij is ontworpen als ultieme hulp – én als potentieel wapen. Wat begint als een thriller, groeit uit tot een existentiële verkenning van wat het betekent om autonoom te zijn in een wereld die je niet accepteert.
Wat herkenbaar is:
Arisa’s onvermogen om menselijke emoties volledig te begrijpen, haar verrassende vorm van zorgzaamheid, en haar botsingen met de wereld om haar heen, doen sterk denken aan Murderbot. De serie speelt daarnaast ook met morele ambiguïteit: wie is hier eigenlijk ‘het monster’? De AI of de mens?
Een AI die alles ziet. Maar wat als ze ook begint te voelen?
Waarom het aansluit bij Murderbot:
Wat begint als een procedurele misdaadserie ontpopt zich tot een fascinerend verhaal over twee rivaliserende kunstmatige intelligenties. De ‘Machine’ is ontworpen om misdaden te voorspellen, maar ontwikkelt langzaamaan een moreel bewustzijn. Haar tegenhanger, Samaritan, kiest voor controle, efficiëntie – en uiteindelijk dominantie.
Wat herkenbaar is:
De menselijke band met AI – niet als gereedschap, maar als volwaardig wezen – staat centraal. De Machine ontwikkelt empathie, leert observeren, begrijpen en uiteindelijk liefhebben. Precies dat innerlijke proces maakt deze serie een perfecte spirituele zus van Murderbot.
Bewustzijn als code. Realiteit als wiskundige formule.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
In Devs beland je in een wereld waar technologie de basis vormt van het bestaan. Een geheim onderzoeksprogramma onderzoekt het universum als deterministisch systeem. Wat als alles vooraf bepaald is – zelfs onze keuzes?
Wat herkenbaar is:
Net als bij Murderbot draait het niet om de technologie zelf, maar om de existentiële vragen die eruit voortkomen. Hoofdpersonages zijn afstandelijk, observerend, analytisch – tot de emoties hen inhalen. Murderbot zou waarschijnlijk gefascineerd raken door de logica van Devs, maar zich net zo ongemakkelijk voelen bij de persoonlijke gesprekken.
Een androïde moeder voedt kinderen op – met dodelijke toewijding.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
Deze bizarre, visueel overdonderende serie gaat over twee androids die menselijke kinderen opvoeden op een desolate planeet. Maar hoe voed je iets op dat je zelf niet bent? En wat als je begint te voelen voor die kinderen?
Wat herkenbaar is:
Net als Murderbot is ‘Mother’ een wezen dat door mensen is gemaakt, maar langzaam zijn eigen normen en waarden ontwikkelt. Haar gedrag is niet altijd logisch, maar wel oprecht. Haar band met haar kinderen – beschermend, soms beklemmend – is even pijnlijk als ontroerend. Murderbot en Mother zouden waarschijnlijk een ongemakkelijke stilte delen… en dat zou voldoende zijn.
Grote politiek. Grotere technologie. En een mysterie dat alles overstijgt.
Waarom het aansluit bij Murderbot:
Hoewel The Expanse meer grootschalige ruimtepolitiek biedt dan introspectieve AI-verhalen, bevat het later in de serie fascinerende verhaallijnen over post-human entities en technologie die haar eigen wil ontwikkelt.
Wat herkenbaar is:
In de evolutie van de ‘protomolecule’ en hoe mensen ermee omgaan, zie je echo’s van Murderbot. Vreemde intelligenties worden niet begrepen, maar bestreden – of geëxploiteerd. De vraag die centraal staat is: wat als we geconfronteerd worden met een bewustzijn dat fundamenteel anders is dan het onze?
- Westworld (Seizoen 1)
“These violent delights have violent ends.”
Waarom het aansluit bij Murderbot:
We weten het – Westworld is complex en later behoorlijk verwarrend. Maar seizoen 1 is een meesterwerk. Androids in een themapark beginnen vragen te stellen over hun bestaan, hun herinneringen – en hun rechten.
Wat herkenbaar is:
Dolores, Maeve en co. zijn – net als Murderbot – geen stereotypen. Ze worstelen met autonomie, met hun programmering, met identiteit. De serie stelt de vraag: ben je nog een robot als je zelf kiest? Murderbot zou het antwoord misschien fluisterend geven, onder zijn adem: “Liever alleen met m’n soaps.”
Afsluitende reflectie: AI als spiegel van onze menselijkheid
Wat al deze series delen met Murderbot, is hun vermogen om kunstmatige intelligentie niet te reduceren tot ‘het andere’. Ze maken van de robot geen bedreiging, maar een vergrootglas. Op onze angsten, onze verlangens, onze relaties. Deze verhalen tonen AI als emotionele entiteit, als spiegel van onszelf.
Bij Panda Bytes geloven we dat de mooiste sciencefiction niet die is met de meeste explosies, maar die waarin je jezelf tegenkomt in de blik van een machine. Murderbotdeed dat als geen ander – maar gelukkig zijn er nog vele sterren aan de serie-hemel die je op datzelfde pad kunnen begeleiden.
