Introductie:
Laten we eerlijk zijn: sommige films kijk je met een hand in de chipszak en een half oog op je telefoon. Maar dan zijn er die andere films. Die films die je hele binnenste op scherp zetten. Die je niet kijkt, maar beleeft. Als jij net als wij bij Panda Bytes diep geraakt werd door Eva Victors rauwe en intieme debuut Sorry, Baby, dan heb je waarschijnlijk ook honger naar meer van dat soort verhalen. Verhalen die schuiven op het randje van pijn en schoonheid, licht en donker, en die vooral niet bang zijn voor ongemak.
In dit blogartikel serveren we je een top 7 van films die stuk voor stuk binnenkomen als een mokerslag of juist als een fluistering die je dagenlang achtervolgt. En ja, ze hebben allemaal iets gemeen met Sorry, Baby: emotionele diepgang, krachtige regie, kwetsbare personages en een portie existentiële onrust waar je u tegen zegt.
- The Tale (2018) – Jennifer Fox‘ Zelfonderzoek in Beeld
Waarom deze film?
Omdat The Tale op een ongefilterde manier toont hoe herinnering, trauma en zelfbescherming zich verstrengelen. Laura Dern schittert als Jennifer, een documentairemaker die haar eigen verleden als slachtoffer van misbruik reconstrueert. Klinkt heftig? Dat is het ook. Maar net als Sorry, Baby houdt deze film het menselijk. Geen simplistische morele boodschappen, wél een hartverscheurende zoektocht naar waarheid.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Trauma wordt niet sensationeel in beeld gebracht, maar intiem en gelaagd.
- De vertelstructuur is complex zonder verwarrend te zijn.
- Net als Agnes uit Sorry, Baby, staat Jennifer op het snijvlak van kwetsbaarheid en controle.
- Never Rarely Sometimes Always (2020) – Stilte als Protest
Waarom deze film?
Regisseur Eliza Hittman vertelt het verhaal van Autumn, een tienermeisje dat zwanger is en samen met haar nicht naar New York reist om abortus te laten plegen. Dit klinkt als een film met veel drama en grote momenten, maar Never Rarely Sometimes Always is juist verstild. De titel komt van een vragenlijst die Autumn moet invullen in een kliniek, een van de meest pijnlijke en ijzingwekkende scènes van de afgelopen jaren.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Net als Sorry, Baby vertrouwt deze film op suggestie, niet op spektakel.
- Een vrouwelijke regiestem die intieme vrouwelijke ervaringen tot leven brengt.
- De kracht zit in de details: blikken, stiltes, gebaren.
- Aftersun (2022) – Jeugdherinneringen die onderhuids bruisen
Waarom deze film?
Charlotte Wells‘ regiedebuut is een subtiele emotionele wals. In Aftersun kijkt een vrouw terug op een vakantie die ze als tiener doorbracht met haar vader. Wat begon als een zonnig jeugdportret, verandert langzaam in een melancholische reflectie op depressie en afwezigheid. Net als in Sorry, Baby ontdek je pas gaandeweg wat er echt aan de hand is.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Ontroerende reflectie op herinnering en rouw.
- Non-lineaire vertelstructuur die langzaam tot je doordringt.
- Hoofdpersonage dat worstelt met ongrijpbare emoties.
- Women Talking (2022) – De kracht van collectieve stem
Waarom deze film?
Gebaseerd op het boek van Miriam Toews, vertelt deze film over een groep vrouwen in een gesloten religieuze gemeenschap die samen moeten beslissen: blijven, vechten of vertrekken na jarenlang misbruik. De kracht van Women Talking zit in de gesprekken rauw, intelligent en pijnlijk eerlijk. Het is bijna een toneelstuk op film, maar dan eentje die je adem beneemt.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Beide films laten zien hoe vrouwen ruimte opeisen om hun verhaal te vertellen.
- Het thema van macht versus onmacht wordt met nuance onderzocht.
- Net als Sorry, Baby gaat deze film niet over ‘de dader’, maar over de overlevers.
- Past Lives (2023) – Liefde die tussen de regels leeft
Waarom deze film?
Niet elk trauma komt voort uit geweld. Soms is het verlies dat je voelt onbenoembaar, een gemis dat je niet kunt uitleggen. In Past Lives ontmoeten twee oude jeugdliefdes elkaar weer, jaren na hun scheiding door migratie en volwassen worden. De chemie tussen de twee is intens, maar onderhuids. Het is precies die subtiliteit die fans van Sorry, Baby zal aanspreken.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Emotionele complexiteit zonder drama.
- Verlangen en afstand als onderliggende spanningsboog.
- Stiltes die zwaarder wegen dan woorden.
- A Love Song (2022) – Stil verdriet onder een sterrenhemel
Waarom deze film?
Een oudere vrouw kampeert alleen aan een meer in Colorado, wachtend op een oude bekende. A Love Song is langzaam, minimalistisch, maar verpletterend mooi. Het toont hoe liefde, verlies en herinnering zich nestelen in het dagelijks leven. Een film die lijkt te verdwijnen in zijn eigen stiltes, maar daar juist alles zegt.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- De schoonheid van het alledaagse wordt uitgelicht.
- Eenzaamheid wordt niet geromantiseerd, maar begrepen.
- Visueel verstild, emotioneel diepgaand.
- Shiva Baby (2020) – Stress, Seks en Sociale Verdrinking
Waarom deze film?
Als Sorry, Baby je beviel vanwege de ongemakkelijke sociale situaties en de innerlijke chaos van het hoofdpersonage, dan is Shiva Baby een must-watch. Deze zwarte komedie volgt een jonge vrouw die op een joodse rouwbijeenkomst haar sugar daddy én haar ex tegenkomt met haar ouders erbij. Klinkt als een sitcom, maar het is eerder een claustrofobische koortsdroom in realtime.
Wat maakt het vergelijkbaar?
- Hoofdpersonage dat constant op het randje van paniek balanceert.
- Subtiele maar pijnlijke kritiek op verwachtingspatronen rond vrouwelijkheid.
- Net als Victor’s Agnes: scherpzinnig, verloren en vermoeid door het leven.
Afsluiter: Films als spiegels, geen etalages
Wat deze zeven films met Sorry, Baby verbindt, is hun vermogen om het leven niet mooier te maken dan het is. Ze schuwen het ongemakkelijke niet. Ze fluisteren waar anderen schreeuwen. Ze laten je voelen in plaats van vertellen hoe je je moet voelen. En ze doen dat met vrouwelijke stemmen op de voorgrond niet als statement, maar als vanzelfsprekendheid.
Bij Panda Bytes zijn we groot fan van deze soort cinema. Geen snelle shots of opgeklopte emoties, maar verhalen die doordreunen in je borstkas, lang nadat het scherm zwart wordt.
Jouw kijkervaring telt!
Welke van deze films heb jij gezien? En welke moet volgens jou echt aan deze lijst worden toegevoegd? Laat het ons weten in de reacties of tag ons op Instagram of X (Twitter klinkt inmiddels als een bejaarde cafénaam, toch?).
We zijn benieuwd naar jouw topfilms die echt binnenkomen.
Want bij Panda Bytes geloven we: film is niet alleen vermaak het is een vorm van overleven.
Zin in meer van dit soort filmverhalen?
Volg Panda Bytes voor diepgravende recensies, filmnieuws en binge-waardige lijstjes altijd met een knipoog en een tikje poëzie.
En vergeet niet: soms is de stilste film precies degene die het hardst schreeuwt.
