Introductie:
In een tijd waarin superheldenfilms steeds vaker baden in grijstinten en zwaarmoedigheid, voelt de nieuwe Superman van regisseur James Gunn als een open raam op een frisse lentedag. Geen cynisme, geen overdreven duistere wereldbeelden, maar een film die durft te geloven in goedheid. In menselijkheid. Deze review van Superman (2025) neemt je mee door een verhaal dat evenveel gaat over wie we zijn als over wat we kunnen
Bij Panda Bytes zagen we deze film met open vizier, gewapend met nostalgie voor Christopher Reeve, scepsis over herstarten van iconische helden en hoop op een frisse blik. En dat kregen we. In overvloed
Superman keert terug, maar deze keer met meer hart dan spierballen
Clark Kent is terug. Of beter gezegd: Kal-El. Of eigenlijk allebei. Gespeeld door David Corenswet, die de rol met verrassend veel nuance invult, krijgen we een Superman die krachtig is, maar bovenal menselijk. Hij is geen emotieloos icoon, maar een man die worstelt met wie hij moet zijn in een wereld die zijn bestaan niet vanzelfsprekend accepteert
Corenswet kiest voor zachtheid waar anderen eerder kozen voor ernst. Voor het eerst in jaren krijgt Superman ruimte om te twijfelen, om lief te hebben en om te falen zonder dat hij zijn heldendom verliest. Deze nieuwe benadering voelt niet alleen verfrissend maar ook noodzakelijk in een filmklimaat waarin het morele kompas van veel helden is gaan draaien
Het verhaal: een held tussen twee werelden
De film opent met het klassieke uitgangspunt. Krypton is vernietigd, baby Kal-El wordt naar de aarde gestuurd en groeit op in het kleine stadje Smallville onder de liefdevolle hoede van Jonathan en Martha Kent. Wat volgt is geen standaard origin story maar een verhaal over identiteit, verantwoordelijkheid en de constante strijd tussen afkomst en keuzevrijheid
Clark weet wat hij is. Maar wie hij is, moet hij zelf nog ontdekken. En dat is precies waar de film zijn kracht vindt. In plaats van grootse kosmische bedreigingen of eindeloze eindbazen, staat de innerlijke strijd van Superman centraal. Zijn pogingen om goed te doen worden niet door iedereen gewaardeerd. Zijn krachten roepen wantrouwen op. En dat wringt
In een wereld waarin cynisme alomtegenwoordig is, probeert Superman vast te houden aan zijn opvoeding. Aan de normen en waarden die zijn aardse ouders hem hebben meegegeven. Maar zelfs de beste bedoelingen botsen soms met de harde realiteit. Dat maakt zijn reis geloofwaardig en herkenbaar
Krypto en het hart van de film
Midden in die morele worsteling verschijnt daar plots een hond. Niet zomaar een hond, maar Krypto, de superhond. Hij vliegt, hij blaft en hij bijt als het moet. Maar belangrijker nog: hij is een lichtpunt in het leven van Superman. Zijn aanwezigheid zorgt voor humor, warmte en een sprankje kinderlijke verwondering
Krypto is meer dan alleen comic relief. Hij is de stille metgezel, de onvoorwaardelijke steun, de trouwe vriend die Clark nodig heeft wanneer zelfs de mensheid zijn bedoelingen in twijfel trekt. Kinderen zullen hem adoreren. Volwassenen herkennen misschien de hond die thuis altijd naast hen blijft zitten, ongeacht de storm buiten
Lex Luthor: een schurk met een plan, en een spiegel
Wat is een held zonder een waardige tegenstander? In Superman (2025) krijgen we er een die gevaarlijker is dan ooit. Nicholas Hoult vertolkt Lex Luthor als een hyperintelligente techmiljardair met een giftige glimlach en een meedogenloos plan. Hij zaait twijfel, voedt de angst en speelt in op het wantrouwen dat leeft in de samenleving
Luthor stelt niet alleen Superman ter discussie, maar ook het idee van macht zonder controle. Van heldendom zonder democratisch toezicht. En ja, hij heeft een punt. Dat maakt hem geen klassieke bad guy, maar een complexe antagonist die een spiegel voorhoudt aan de wereld én aan de kijker
Zijn spel is psychologisch. Hij gebruikt geen laserwapens of buitenaardse technologie, maar media, meningen en manipulatie. En dat maakt hem doodeng
Visueel rijk maar nooit leeg
Waar veel superheldenfilms tegenwoordig verdrinken in special effects, houdt Superman (2025) het verrassend overzichtelijk. De gevechten zijn spectaculair maar nooit chaotisch. De visuele stijl doet denken aan klassieke stripboeken: helder, kleurrijk en met gevoel voor drama
De film weet hoe je een scène laat ademen. Niet alles hoeft snel of groot. Soms is een blik, een stilte of een simpele hand op een schouder indrukwekkender dan een explosie. Die balans maakt de film visueel aantrekkelijk én emotioneel overtuigend
Thema’s die landen, niet zweven
Identiteit en anders-zijn
Superman weet dat hij anders is. Niet alleen vanwege zijn krachten, maar ook omdat hij zich nergens helemaal thuis voelt. De film laat zien dat dit gevoel universeel is. Iedereen voelt zich wel eens buitengesloten, onbegrepen of onzichtbaar. Superman leert dat het niet gaat om erbij horen, maar om jezelf trouw blijven
Ouderschap en loslaten
De Kents worden neergezet als gewone mensen met buitengewone liefde. Ze proberen hun zoon richting te geven zonder hem te dwingen. De film toont hoe lastig dat is. Ouders willen hun kinderen beschermen, maar moeten ook leren loslaten. Die balans wordt subtiel en geloofwaardig uitgewerkt
Hoop als bewuste keuze
Superman gelooft in het goede. Niet omdat hij dom is, maar juist omdat hij de pijn en teleurstelling kent. De film laat zien dat hoop geen vanzelfsprekendheid is, maar een bewuste daad. Iets wat je oefent, elke dag opnieuw. Dat is geen boodschap die alleen helden aangaat, maar ons allemaal
Niet alleen, maar samen sterk
Superman redt de wereld niet in zijn eentje. De Justice Gang, met onder meer Green Lantern, Hawkgirl en Mister Terrific, staat hem bij. Deze helden krijgen hun eigen momenten, maar blijven ondersteunend aan het verhaal. Ze tonen dat zelfs een superman soms hulp nodig heeft
Ook Lois Lane, gespeeld door Rachel Brosnahan, krijgt een actieve rol. Ze is geen bijfiguur of liefje aan de zijlijn, maar een slimme, moedige journalist die zelf beslissingen neemt. De chemie tussen haar en Clark is voelbaar en gelaagd. Geen romantisch cliché, maar een partnerschap van twee mensen die elkaar versterken
Kindvriendelijk? Tot op zekere hoogte
Hoewel de film een lichtere toon heeft dan veel van zijn voorgangers, is hij niet volledig kindvriendelijk. Er zijn scènes met geweld, een enkele grove uitdrukking en wat suggestieve humor. De meeste kinderen vanaf tien jaar zullen de film goed kunnen volgen, maar voor jongere kijkers kunnen sommige momenten te intens zijn
Toch is Superman (2025) bij uitstek geschikt voor een gezinsavond. Niet alleen vanwege de actie en de humor, maar vooral omdat de film uitnodigt tot gesprek. Over wat goed is. Over wie je bent. En over waarom het soms moeilijk is om de juiste dingen te doen
Conclusie van Panda Bytes
Superman (2025) is een ode aan alles wat deze held zo krachtig maakt. Niet zijn onkwetsbaarheid, maar zijn vermogen om te voelen. Niet zijn vliegvermogen, maar zijn bereidheid om te luisteren. Niet zijn spierballen, maar zijn hart
Regisseur James Gunn brengt een versie van Superman die herboren voelt zonder zijn ziel te verliezen. Een film die niet probeert de wereld te redden, maar wel iets herstelt in onszelf. Het geloof dat goedheid mogelijk is. En dat daar geen cape voor nodig is
David Corenswet overtuigt in elke scène. Nicholas Hoult maakt van Lex Luthor een echte bedreiging. En Rachel Brosnahan geeft Lois Lane de scherpte en diepgang die ze verdient. Samen dragen ze een verhaal dat even vermakelijk als betekenisvol is
Wat denk jij?
Is deze Superman de juiste stap voor DC? Of mis je de duistere randjes van eerdere versies? Deel je mening met ons in de reacties. Want bij Panda Bytes geloven we dat een goed gesprek net zo krachtig kan zijn als een laser uit je ogen
Blijf ons volgen voor meer eerlijke recensies, verrassende inzichten en superhondwaardige verhalen.
