Van tijdlussen tot totale chaos: waarom Andy Samberg niet altijd raak schiet
Andy Samberg. Komiek. Rapper. Acteur. Maker van digitale absurditeiten, meester van ongemakkelijke situaties, en bovenal: een gezicht dat net zo vaak op je lachspieren werkt als op je zenuwen. Hij is de man van The Lonely Island, van virale SNL-hits als “Dick in a Box”, maar ook van serieuze rollen die plots onverwacht goed binnenkomen.
Bij Panda Bytes zijn we niet bang om te zeggen waar het op staat. Want hoewel Andy Samberg absoluut komisch goud kan zijn, schiet hij soms ook flink mis. In dit artikel kijken we naar twee van zijn absolute knallers én twee films die met een klap tegen de grond gingen. We duiken in waarom het werkt als het werkt, en waarom het pijn doet als het faalt.
Twee Knallers
- Palm Springs (2020)
“Today, tomorrow, yesterday… it’s all the same.”
Regie: Max Barbakow
Met: Andy Samberg, Cristin Milioti, J.K. Simmons
Genre: Romantische sciencefiction komedie
Wat als je vastzit in een tijdlus, op een bruiloft, met eindeloze buffetten, gênante speeches en een gevoel van existentiële leegte dat je niet meer loslaat? Palm Springs pakt een bekend concept de eindeloze dag van Groundhog Day en geeft er een eigenzinnige draai aan, met Andy Samberg in topvorm.
Hij speelt Nyles, een man die al zó lang dezelfde dag beleeft dat hij opgehouden is met proberen iets te veranderen. Maar dan stapt Sarah (Cristin Milioti) per ongeluk in zijn tijdlus, en ontstaat er iets bijzonders: een combinatie van nihilisme en hoop, liefde en wanhoop, bitterheid en humor.
Waarom dit een knaller is:
Dit is Samberg op zijn best. Niet alleen grappig, maar ook ontroerend. Hij speelt hier geen karikatuur, maar een mens. Een verveelde, cynische man die ondanks alles opnieuw leert voelen. Zijn timing is perfect, zijn chemie met Milioti onweerstaanbaar, en de balans tussen humor en filosofische reflectie maakt Palm Springs tot een van de beste films van 2020.
Panda Bytes-oordeel:
Deze film laat zien dat Samberg méér kan dan grappen maken. Hij kan een verhaal dragen. Hij kan kwetsbaarheid tonen. Hij kan een tijdlus laten voelen als een kans in plaats van een gimmick.
- Brooklyn Nine-Nine (2013–2021)
“Cool, cool, cool, cool, cool… no doubt, no doubt.”
Bedenkers: Michael Schur en Dan Goor
Met: Andy Samberg, Terry Crews, Andre Braugher, Stephanie Beatriz
Genre: Sitcom / Politiekomedie
Samberg’s meest geliefde rol is zonder twijfel die van Jake Peralta, de hyperactieve, kinderlijk enthousiaste detective in het fictieve 99ste politiebureau van Brooklyn. En terecht. In Brooklyn Nine-Nine wordt zijn unieke energie eindelijk perfect gekanaliseerd.
Wat begint als een traditionele workplace comedy, groeit al snel uit tot een serie met hart, politieke relevantie en sterke karakterontwikkeling. Samberg’s Jake is grappig, maar ook loyaal. Hij is dom én slim. Hij maakt fouten en leert ervan. En bovenal: hij is nooit saai.
Waarom dit werkt:
De schrijvers van Brooklyn Nine-Nine geven Samberg de ruimte om zijn stijl van humor te combineren met oprechte emotie. De show is inclusief zonder geforceerd te zijn, absurdistisch zonder betekenisloos te worden. Jake’s relatie met Amy, zijn bromance met Boyle, en zijn bewondering voor Captain Holt zorgen voor eindeloze memorabele momenten.
Panda Bytes-oordeel:
Hier vinden we Samberg zoals hij bedoeld is: als onderdeel van een ensemble, als katalysator van chaos, maar altijd met een kloppend hart. De show weet oprecht maatschappelijk relevant te zijn zonder z’n komische ziel te verliezen. En dat is zeldzaam.
Twee Floppers
- That’s My Boy (2012)
“Incest? That’s a big word for a young guy.”
Regie: Sean Anders
Met: Adam Sandler, Andy Samberg, Leighton Meester
Genre: Komedie (zegt men)
Wat gebeurt er als Adam Sandler een vulgaire, onverantwoordelijke vader speelt van een brave, succesvolle zoon gespeeld door Andy Samberg? Je krijgt That’s My Boy. En daarmee ook een van de minst geslaagde films van de afgelopen decennia.
De film begint al problematisch: Sandler’s personage wordt als minderjarige vader doordat hij seks heeft met een lerares, wat in realiteit strafbaar is. In deze film wordt het gebracht als lollige anekdote. Als dat al niet ongemakkelijk genoeg is, dan helpt het script vol seksistische en racistische grappen ook niet echt mee.
Waarom dit faalt:
Samberg doet wat hij kan, maar wordt volledig overschaduwd door Sandler’s schreeuwerige, platte optreden. Er is geen enkele chemie, geen nuance, geen moment waarop je echt iets voelt. En erger: Samberg’s personage is saai. Hij is de ‘straight man’, het tegenwicht. En dat werkt alleen als het script daar slim gebruik van maakt. Dat gebeurt hier niet.
Panda Bytes-oordeel:
Zonde van zijn talent. Samberg is hier niet alleen slecht gebruikt, hij is volledig weggecijferd. That’s My Boy is pijnlijk, overbodig en ongrappig. Zelfs voor fans van grove humor voelt dit als een verloren uur en drie kwartier.
- Hot Rod (2007)
“I’m gonna get you, spirit of my dead stepdad!”
Regie: Akiva Schaffer
Met: Andy Samberg, Jorma Taccone, Bill Hader
Genre: Absurdistische komedie
Hot Rod heeft inmiddels een soort cultstatus, maar we moeten eerlijk zijn: als film werkt het niet. Samberg speelt Rod, een mislukte stuntman die geld wil inzamelen om de hartoperatie van zijn stiefvader te betalen zodat hij hem daarna eindelijk een pak rammel kan geven. Jawel.
De film zit vol absurde scènes, van danschoreografie in het bos tot een minutenlange val van een berg. En hoewel er momenten zijn die je doen gniffelen, voelt de film vaak als een uit de hand gelopen sketch in plaats van een samenhangend verhaal.
Waarom dit faalt (voor de meeste kijkers):
Het is allemaal te veel en te weinig tegelijk. De humor mist richting, het verhaal is flinterdun en Samberg’s over-energiek optreden werkt hier eerder tegen hem dan voor hem. Wie houdt van The Lonely Island-humor in pure vorm, zal er nog wel wat plezier uithalen. Maar als speelfilm is Hot Rodeen warboel.
Panda Bytes-oordeel:
Samberg is hier nog ongeremd, nog zoekende naar zijn vorm. Dat is op zich oké, maar als kijkervaring is het vooral vermoeiend. Geen ramp, wel een gemiste kans.
Samberg’s Sterktes en Valkuilen
Laten we eerlijk zijn: Andy Samberg is geen traditionele acteur. Hij is geen kameleon die zich moeiteloos in een dramatische rol wurmt. Maar dat betekent niet dat hij beperkt is. Integendeel. Wanneer hij de juiste rol krijgt een waarin zijn energie, timing en charme gecombineerd worden met goede scripts en regie dan schittert hij. Zie Palm Springs, zie Brooklyn Nine-Nine.
Zijn valkuil? Overdaad. In films waar hij volledige vrijheid krijgt zonder goede begeleiding, vervalt hij snel in chaos. En dan wordt zijn typetje irritant in plaats van grappig. Zijn ‘man-child’-persona werkt pas als daar een emotionele kern achter zit. Anders is het alleen geschreeuw.
Bij Panda Bytes zeggen we: geef deze man goed materiaal, geef hem tegenspel dat tegenwicht biedt, en geef hem de ruimte om serieus te zijn, al is het maar even. Want dan krijg je geen gimmick, maar een gelaagd personage dat je bijblijft.
Wat brengt de toekomst?
Samberg heeft laten zien dat hij meer kan dan men dacht. Zijn stemwerk in animatie (denk aan Hotel Transylvania), zijn productiewerk achter de schermen (zoals Pen15), en zijn interesse in het produceren van unieke projecten wijzen op een creatieve geest die niet in één hokje past.
In de toekomst zouden we hem graag nog eens in een serie zien waar komedie en drama hand in hand gaan. Of in een film waarin hij zijn Palm Springs-kant verder onderzoekt. Laat hem samenwerken met regisseurs als Noah Baumbach, Greta Gerwig of Barry Jenkins. Geef hem scripts die groter durven zijn dan de grap alleen.
Tot slot: een knallende carrière met ruimte voor fouten
Andy Samberg is geen perfect acteur. En dat is maar goed ook. Hij is iemand die risico’s neemt, rare keuzes maakt, zijn eigen pad uitstippelt. En soms leidt dat tot pareltjes. Soms tot pijnlijke missers.
Maar als er iets duidelijk wordt uit deze terugblik, dan is het dit: Samberg is op z’n best als hij zijn absurde energie koppelt aan emotionele diepgang. Als hij personages mag spelen die écht iets meemaken. Dan gaat hij van grappenmaker naar verhalenverteller. En dat is een transformatie die wij bij Panda Bytes met veel plezier blijven volgen.
