Films die tijdens een pandemie faalden maar ons toch plezier gaven
Inleiding: 2020, het jaar dat de bioscoop dichtging
2020 was een jaar dat niemand ooit vergeet. De pandemie sloot bioscopen wereldwijd, producties werden stilgelegd en streamingdiensten namen de rol van reddingsboei op zich. Grote blockbusters werden uitgesteld of halfslachtig uitgebracht op digitale platforms. Voor de filmindustrie voelde het als een existentiële crisis.
Toch kwam er nog genoeg uit om over te praten. En ja: veel van die films flopten. Soms door pech geen publiek in de zalen soms door hun eigen gebreken. Maar juist in een jaar waarin alles onzeker was, bleken zelfs de mislukkingen het kijken waard. Omdat ze ons lieten lachen, ons verstrooiden of simpelweg fascineerden door hun chaos.
Hier zijn ze: de Top 7 Grootste Flops van 2020 die tóch leuk zijn, zorgvuldig geselecteerd door jouw vrienden bij Panda Bytes.
Robert Downey Jr. praat met dieren en met een merkwaardig accent
De verwachtingen
Na zijn afscheid als Iron Man koos Robert Downey Jr. voor een nieuw avontuur: Dolittle. Een kleurrijk familieverhaal gebaseerd op de klassieker over de dokter die met dieren kan praten. Universal zette er een enorm budget tegenaan en hoopte op een nieuwe franchise.
De realiteit
Wat volgde was een chaotische mix van slechte CGI, geforceerde grappen en een Robert Downey Jr. die besloot een onnavolgbaar Welsh accent te gebruiken. De film werd genadeloos afgeslacht door critici en verloor miljoenen.
Waarom tóch leuk
Omdat het een prachtig voorbeeld is van hoe grootse plannen volledig ontsporen. De dieren hebben meer persoonlijkheid dan de mensen en sommige scènes zijn zo raar dat je niet kunt stoppen met kijken. Dolittle is geen goede film, maar wel een perfecte “hoe kon dit gebeuren?”-ervaring.
De heldin die verstrikt raakte in haar eigen lasso
De verwachtingen
Na het succes van de eerste Wonder Woman-film was de hype groot voor het vervolg. Gal Gadot keerde terug als Diana Prince, dit keer in de kleurrijke jaren tachtig. Patty Jenkins zat opnieuw in de regiestoel. Alles leek klaar voor een hit.
De realiteit
Het werd een rommelige film met een plot dat alle kanten opschoot. Chris Pine keerde terug via een onhandige verhaallijn, de slechteriken waren karikaturen en de finale was langdradig. Het publiek was teleurgesteld en de film kreeg een lauwe ontvangst, mede doordat hij tegelijk op HBO Max verscheen.
Waarom tóch leuk
Omdat het visueel wél kleurrijk en speels is. En omdat Pedro Pascal als Maxwell Lord een bizarre charme meebrengt. Zijn overacting tilt de film uit boven complete verveling. Het is een campy spektakelstuk dat stiekem leuker is als je het niet te serieus neemt.
Disney’s poging tot Harry Potter 2.0 die direct naar Disney+ verdween
De verwachtingen
Gebaseerd op de populaire boekenreeks moest Artemis Fowl de nieuwe fantasy franchise worden voor Disney. Kenneth Branagh regisseerde, en er werd flink geïnvesteerd.
De realiteit
Door de pandemie belandde de film direct op Disney+. Het verhaal werd verminkt, karakters waren vlak en de CGI oogde goedkoop. Fans van de boeken voelden zich verraden, critici noemden het een rommeltje.
Waarom tóch leuk
Omdat het voelt als een dure fan film. Josh Gad graaft zich letterlijk door de aarde heen met onsmakelijke effecten en Judi Dench bromt al haar zinnen alsof ze rookt sinds 1840. Het is bizar, maar vermakelijk.
De X-Men-spin-off die jaren op de plank lag
De verwachtingen
Ooit bedoeld als frisse, horrorachtige draai aan het X-Men-universum. Met jonge sterren als Anya Taylor-Joy en Maisie Williams leek The New Mutants een spannende uitbreiding.
De realiteit
Na talloze vertragingen, reshoots en overnames door Disney, werd de film eindelijk in 2020 uitgebracht. Helaas bleek het een rommelig, onsamenhangend geheel met weinig horror en veel clichés.
Waarom tóch leuk
Omdat er wel degelijk interessante ideeën in zitten. Anya Taylor-Joy steelt de show als Magik en sommige scènes hebben een charmante B-film vibe. Het voelt onaf, maar dat maakt het juist curieus om te zien.
Harley Quinn redt de boel… een beetje
De verwachtingen
Na Suicide Squad kreeg Harley Quinn (Margot Robbie) haar eigen spin-off: Birds of Prey. Een kleurrijke girl-gang-film die stoer en vernieuwend moest zijn.
De realiteit
De film flopte commercieel. Het publiek wist niet goed wat ze konden verwachten en de toon schommelde tussen cartooneske humor en gewelddadige actie. Critici waren verdeeld.
Waarom tóch leuk
Omdat Margot Robbie een feest blijft als Harley Quinn. Ze gooit zich vol enthousiasme in de rol en maakt elke scène de moeite waard. De actiescènes in funhouse-stijl zijn visueel een traktatie.
- Fantasy Island
Een horror versie van een jaren 70-serie die niemand vroeg
De verwachtingen
Blumhouse Productions wilde een bekende franchise nieuw leven inblazen met een horror variant van Fantasy Island. Een tropisch resort waar je diepste wensen uitkomen, maar dan gruwelijk verkeerd.
De realiteit
Het idee was leuk, de uitvoering niet. De film balanceerde ongemakkelijk tussen horror, komedie en thriller. Het publiek was niet onder de indruk en de recensies waren vernietigend.
Waarom tóch leuk
Omdat het voelt als een lange aflevering van een B-horror serie. Het is campy, over the top en soms zo slecht dat je hardop moet lachen. Perfect voor een zaterdagavond met vrienden en pizza.
Christopher Nolans ambitieuze puzzel die niemand snapte
De verwachtingen
Christopher Nolan bracht in 2020 zijn grootse project Tenet uit, dé film die de bioscoop moest redden. Met tijdreizen, spionage en spectaculaire actiescènes beloofde het een meesterwerk te worden.
De realiteit
Door de pandemie flopte de film financieel. En inhoudelijk? Veel kijkers kwamen er niet uit. Het plot over tijd-inversie was verwarrend en de dialogen waren vaak onverstaanbaar door het geluidsontwerp. Critici waren verdeeld.
Waarom tóch leuk
Omdat Nolan altijd groot denkt. De actiescènes zijn indrukwekkend, het concept origineel en de visuele stijl oogstrelend. Ja, het verhaal is moeilijk te volgen, maar juist dat maakt het een puzzel die je keer op keer wilt bekijken.
Waarom flops in 2020 anders voelden
In 2020 voelde een flop minder als een mislukking en meer als een symptoom van de tijd. Veel films konden simpelweg niet scoren door lege zalen en gesloten bioscopen. Toch leverden deze titels vermaak, memes en gesprekken op. En misschien was dat precies wat we nodig hadden in zo’n vreemd jaar.
Het plezier van mislukking
Films als Dolittle en Artemis Fowl zijn misschien niet wat de makers voor ogen hadden, maar ze zijn wél onvergetelijk. Soms omdat ze belachelijk zijn, soms omdat ze ongewenst grappig zijn, en soms gewoon omdat ze proberen meer te zijn dan de veilige standaard.
Conclusie: falen is óók kunst
2020 was een rampjaar voor de filmindustrie. Maar de flops van dat jaar herinneren ons eraan dat cinema altijd leeft, zelfs als het misgaat. Of misschien juist dán. Want wie praat er nog over veilige successen, terwijl wij het nog steeds hebben over Robert Downey Jr. die een draak onderzoekt via zijn achterste?
Bij Panda Bytes houden we van die moed. Van het lef om te falen. Want daarin schuilt misschien wel de échte magie van film.
Jouw beurt
Welke flop uit 2020 vond jij stiekem leuk? Was je fan van het rare accent van Dolittle? Keek jij Wonder Woman 1984 drie keer ondanks de kritiek? Of vond je Tenet briljant juist omdat niemand het snapte?
Laat het ons weten in de reacties of via onze socials. Samen maken we een archief van glorieuze mislukkingen.
Panda Bytes
Waar falen geen eindpunt is, maar het begin van een goed verhaal.
