Introductie:
In deze review van Normal kijken we naar de nieuwste film van Bob Odenkirk, die opnieuw bewijst dat hij veel meer is dan de sluwe advocaat Saul Goodman uit Better Call Saul. Waar hij in Nobody al indruk maakte als onverwachte actieheld, gaat hij hier nog een stap verder. Normal combineert intense vuurgevechten, donkere humor en verrassend veel menselijkheid. Het resultaat is een film die niet alleen entertaint, maar ook laat zien dat actiecinema niet altijd draait om onoverwinnelijke spierbundels.
Het verhaal: een sheriff die te veel ontdekt
Het plot van Normal start eenvoudig, maar ontspoort al snel in chaos. Ulysses, gespeeld door Odenkirk, werkt als tijdelijke sheriff in een afgelegen stadje. Wanneer hij probeert een bankroof vreedzaam te beëindigen, stuit hij op een gevaarlijk complot dat de hele gemeenschap in zijn greep houdt. Het blijkt dat de stad verbonden is met de Japanse Yakuza en dat bijna elke inwoner bewapend en corrupt is.
Wat volgt, is een reeks gebeurtenissen die elkaar steeds sneller opvolgen. Eerst is er de bankroof, dan de onthulling van de samenzwering. Daarna barst een groot vuurgevecht los dat zich uitstrekt over het hele stadje. Uiteindelijk mondt alles uit in een zenuwslopende eindstrijd die de straten verandert in een slagveld. Het voelt als een domino-effect waarin elk incident groter en gevaarlijker is dan het vorige.
Odenkirk als antiheld met littekens
Bob Odenkirk speelt geen klassieke actieheld. Zijn kracht zit juist in het feit dat hij wankelt, struikelt en steeds weer overeind moet krabbelen. Hij is een man met een tragisch verleden, maar zonder verborgen superkrachten. Dat maakt zijn gevechten spannender en geloofwaardiger: elke klap komt hard aan, elke kogel lijkt fataal te kunnen zijn.
Waar zijn personage Hutch in Nobody nog de mysterieus getrainde vechtmachine was, is Ulysses meer een gewone man die het uiterste uit zichzelf moet halen. Zijn empathie en vindingrijkheid maken hem tot een onverwachte maar innemende held.
Bijrollen die kleur geven
De film profiteert van een sterke ondersteunende cast. Jess McLeod speelt Alex, de dochter van de overleden sheriff, die dankzij haar militaire achtergrond een belangrijke partner wordt voor Ulysses. Hun band voelt als die tussen vader en dochter en voegt emotionele diepte toe. Lena Headey zorgt als kroegbaas voor droge humor en relativerende momenten. Henry Winkler, verrassend genoeg als corrupte burgemeester, zet een van de meest memorabele scènes neer. Dit alles zorgt voor afwisseling en maakt dat Normal meer is dan alleen knallen en schieten.
Een stad die verandert in een slagveld
De actie van Normal neemt een groot deel van de film in beslag en is ongewoon intens. Waar veel films korte pieken van geweld hebben, bouwt deze film langzaam op naar een bijna onafgebroken vuurgevecht dat zich verspreidt door de hele stad. Van stoffige pleinen tot donkere kroegen en smalle steegjes, elk decor wordt gebruikt om de spanning op te voeren.
De strijd voelt rauw en wanhopig, omdat Ulysses vaak even onhandig en ongetraind is als zijn tegenstanders. Daardoor is geen enkel duel voorspelbaar. Het zijn geen choreografieën van perfecte vechters, maar brute botsingen waarin alles van meubilair tot geïmproviseerde wapens wordt ingezet.
Geen vlekkeloze film, wel een spannende rit
Niet alles is even strak uitgewerkt. Het complot rond de Yakuza wordt onnodig ingewikkeld verteld en het scenario gebruikt een iets te makkelijke vondst om de finale in gang te zetten. Toch doen deze zwakke punten weinig af aan de intensiteit en de charme van de film. De climax, een grootse eindstrijd vol chaos en zwarte humor, laat de kijker achter met een gevoel van voldaanheid.
Conclusie van deze review
Normal is precies de film die laat zien waarom Bob Odenkirk een unieke plaats inneemt in het actiegenre. Hij is niet de gespierde onkwetsbare held, maar een man die steeds weer opstaat, hoe hard hij ook wordt geraakt. Zijn chemie met Jess McLeod tilt het verhaal naar een hoger niveau, terwijl de explosieve actie zorgt dat je geen moment ontspant.
Voor wie Nobody waardeerde, voelt Normal als een logische en verfrissende opvolger. En mocht er ooit een vervolg komen waarin Odenkirk en McLeod samen terugkeren, dan weten wij bij Panda Bytes zeker dat de bioscoopzaal weer gevuld zal zijn.
Wat vinden jullie: hoort Bob Odenkirk definitief thuis in het rijtje grote actie-iconen, of blijft hij voor jullie altijd de slimme advocaat uit Better Call Saul?
