Introductie:
Bob Odenkirk bewees opnieuw in Normal dat hij veel meer is dan Saul Goodman met een cynische glimlach. Zijn rauwe, onhandig heldhaftige sheriff maakte indruk met kwetsbaarheid én kogels, en liet zien dat actiehelden niet altijd gespierde supermensen hoeven te zijn. Maar wat nu als je na de aftiteling nog steeds hunkert naar die mix van spanning, menselijke zwakte en onverwachte humor? Dan ben je hier aan het juiste adres.
Wij bij Panda Bytes hebben zeven films uitgezocht die dezelfde energie uitstralen als Normal. Sommige zijn bekende klassiekers, andere verborgen parels, maar allemaal ademen ze datzelfde DNA van actie met een menselijk hart.
- Nobody (2021) De geboorte van Odenkirk als actieheld
Als je Normal hebt gezien, ontkom je niet aan Nobody. Dit was dé film waarmee Bob Odenkirk zichzelf in één klap op de kaart zette als actieheld. Hij speelt Hutch Mansell, een saaie huisvader die na een huisinbraak langzaam zijn duistere verleden als dodelijke vechtmachine onthult.
Waarom deze film zo goed werkt? Omdat Hutch net als Ulysses in Normal niet onkwetsbaar is. Hij krijgt rake klappen, bloedt, en strompelt weer verder. De beroemde bus-scène is een van de meest brute en toch grappige actiescènes van de laatste tien jaar.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat je hier de blauwdruk ziet van Odenkirks nieuwe carrièrepad. Je begrijpt beter hoe hij van de slimme advocaat in Better Call Saul veranderde in een actieheld waar je echt mee meevoelt.
- John Wick (2014) Strak gestileerd geweld met een hart
Voordat Bob Odenkirk zijn wraak mocht botvieren, was er Keanu Reeves als John Wick. Deze film trapte een hele franchise af waarin stijlvol geweld en emotie hand in hand gaan. Wick wordt terug de onderwereld ingetrokken nadat gangsters zijn hond het laatste cadeau van zijn overleden vrouw vermoorden.
De film is keihard, maar nooit leeg. Reeves laat zien hoe verlies iemand kan breken en tegelijkertijd een dodelijke vastberadenheid kan voeden. Net als Normal gebruikt de film persoonlijke pijn als drijfveer voor meedogenloze actie.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat John Wick dezelfde mix van rauwe actie en persoonlijke motivatie heeft. Bovendien leer je zien hoe Derek Kolstad, schrijver van Normal én Nobody, zijn handtekening ontwikkelde in dit universum.
- Blue Ruin (2013) De onwaarschijnlijke wreker
In tegenstelling tot de gepolijste choreografie van John Wick, is Blue Ruin een rauwe, low-budget film die je recht in de maag trapt. Het verhaal volgt Dwight, een zwerver die wraak wil nemen op de man die zijn ouders vermoordde. Alleen: Dwight is geen vechter, geen schutter, geen getrainde militair. Hij is gewoon… een man met een plan, en veel te weinig talent om het goed uit te voeren.
Regisseur Jeremy Saulnier houdt het sober en beklemmend. Elke mislukte poging van Dwight maakt hem kwetsbaarder, maar ook menselijker. Juist dat maakt de spanning zo hoog.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat Blue Ruin laat zien hoe spannend het is als de held eigenlijk geen held is. Het is dezelfde charme die Odenkirk meebrengt: het zien worstelen van iemand die totaal niet gemaakt lijkt voor het geweld waarin hij terechtkomt.
- A History of Violence (2005) De dubbelrol van familie en geweld
David Cronenberg verraste vriend en vijand met dit ingetogen maar explosieve drama. Viggo Mortensen speelt Tom Stall, een rustige familieman die een overval in zijn diner verijdelt. Zijn heldendaad maakt hem een nationale held, maar trekt ook gevaarlijk figuren uit zijn verleden aan.
De film onderzoekt thema’s die ook in Normal spelen: hoe ver kun je iemand onderschatten? Wat gebeurt er als geweld een deel van je identiteit blijkt te zijn dat je niet langer kunt verbergen?
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat de film dezelfde spanning oproept tussen het gewone leven en de gewelddadige onderstroom. Het maakt de actie betekenisvoller, omdat het direct ingrijpt in relaties en identiteit.
- Free Fire (2016) Een stad als slagveld in miniatuur
Wie Normal heeft gezien, herkent meteen de invloed van Ben Wheatley‘s Free Fire. De hele film speelt zich af in een verlaten pakhuis waar een wapendeal misloopt. Wat volgt is een absurdistisch vuurgevecht dat bijna de hele speelduur aanhoudt.
In plaats van heroïsche actiescènes krijg je hier stuntelige schoten, pijnlijke kruipscènes en veel zwarte humor. Het lijkt soms meer op een slapstick dan een actiefilm, maar dat maakt het juist verfrissend.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat je dezelfde lange adem van een uitgerekte confrontatie krijgt. Alleen hier niet op schaal van een stad, maar in een claustrofobisch pakhuis.
- The Equalizer (2014) De rustige man die ontploft
Denzel Washington speelt Robert McCall, een man die een rustig leven leidt tot hij zich ontfermt over een jong meisje dat wordt uitgebuit door de Russische maffia. Zijn kalme voorkomen maskeert een achtergrond vol dodelijke vaardigheden.
Wat de film sterk maakt, is de combinatie van ingetogen rust en explosief geweld. De spanning zit niet alleen in de actiescènes, maar ook in de opbouw. Net als in Normal zie je hoe iemand die lijkt te verdwijnen in de massa opeens verandert in een onstuitbare kracht.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat beide films draaien om gewone mannen die plots een vuist moeten maken tegen georganiseerde misdaad.
- Logan (2017) De versleten held
Tot slot een film die laat zien wat er gebeurt als een actieheld niet meer onkwetsbaar is. Hugh Jackman keerde terug als Wolverine in een versie die ouder, moe en lichamelijk versleten is. Loganis geen klassieke superhelden film, maar een emotioneel geladen roadmovie met gewelddadige uitbarstingen.
Het thema van aftakeling en kwetsbaarheid maakt de film ontroerend en realistisch, ondanks de mutanten en futuristische setting. Het is een verhaal over vaderschap, over nalatenschap, en over het onvermijdelijke einde.
Waarom kijken als je Normal leuk vond?
Omdat het laat zien dat actiehelden menselijk mogen zijn. Net als Ulysses in Normal is Logan geen onbreekbare machine, maar een man die op het tandvlees vecht.
De rode draad: actie met een ziel
Wat al deze films gemeen hebben met Normal, is dat ze actie niet los zien van karakter en emotie. De kogels, de vuisten en de explosies zijn spectaculair, maar wat je echt bijblijft, is de menselijkheid van de hoofdpersonages.
Bob Odenkirk staat symbool voor een nieuw type actieheld: de gewone man die door omstandigheden wordt gedwongen tot geweld. Het is een trend die al eerder opdook, van Blue Ruintot Logan, maar die nu meer dan ooit resoneert. Misschien omdat wij als kijkers onszelf liever herkennen in iemand die struikelt en weer opstaat, dan in een perfecte machine die nooit faalt.
Conclusie:
Normal is een film die je adrenaline geeft, maar ook laat nadenken over kwetsbaarheid, doorzettingsvermogen en de grenzen van gewone mensen. Wie na afloop meer films wil zien die in dezelfde geest gemaakt zijn, kan met deze zeven titels weken vooruit. Van de rauwe intensiteit van Blue Ruin tot de gestileerde wraak van John Wick, en van de lange adem van Free Fire tot de melancholie van Logan: allemaal laten ze zien dat actie pas echt spannend wordt wanneer de held kan breken.
En eerlijk: wat is er nu mooier dan met zweterige handpalmen naar het scherm kijken en denken, dit had ik kunnen zijn?
Welke van deze films staat al op jouw kijklijst, en welke verborgen parel heb jij misschien nog aan ons toe te voegen? Deel je tips met ons in de reacties, want bij Panda Bytes houden we ervan samen nieuwe filmavonturen te ontdekken.
