Introductie:
Shane Black is een naam die bij filmliefhebbers vaak verwachtingen schept. Hij gaf ons eerder films als Lethal Weapon, Kiss Kiss Bang Bang en The Nice Guys titels die balanceren tussen actie, humor en onverwachte emotionele diepte. Met Play Dirty (2025), zijn nieuwste heistfilm, is het resultaat misschien niet zo verfijnd als zijn klassiekers, maar wel een ervaring die met plezier en energie wordt gebracht. Het is een chaotisch, soms onhandig in elkaar gezet avontuur, maar wel eentje dat je met een glimlach achterlaat. Wij geven de film vier sterren.
Mark Wahlberg als Parker eindelijk weer rauw en bot
Mark Wahlberg speelt de crimineel Parker, een man die meer reptielachtig berekenend is dan charmant. Hoewel Wahlberg vaak wordt bekritiseerd om zijn beperkte acteerbereik, weet hij hier een zekere hardheid neer te zetten die goed past bij de rol. Hij is niet flamboyant, niet diepzinnig, maar juist dat maakt hem interessant: Parker is een man die leeft voor de volgende klus, zonder dat hij zich druk maakt om morele nuances.
Wat echt werkt, is de dynamiek met zijn tegenspelers. Rosa Salazar brengt met Zen een gedreven, vlijmscherpe energie. Haar personage is gevaarlijk en slim, en vormt een perfecte tegenpool voor Wahlbergs botheid. LaKeith Stanfield steelt de show met Grofield, de theatrale dief die balanceert tussen kunstenaar en crimineel. Hun samenspel geeft de film een luchtigheid die ervoor zorgt dat de kijker ondanks alle duistere thema’s blijft grijnzen.
Het verhaal een doolhof, maar wel spannend
De plot van Play Dirty zit vol intriges en onverwachte wendingen. Wat begint als een simpele overval, groeit uit tot een internationale samenzwering rondom kunstschatten, een dictator en een groep rebellen. Parker wordt van alle kanten belaagd door verraad en geheime agenda’s, en juist dat maakt de film spannend.
Waar sommige critici de vele twists verwarrend noemen, zien wij ze als onderdeel van de charme. Het is alsof je een puzzel oplost waarvan je de doos bent kwijtgeraakt: je weet niet precies hoe het eindresultaat eruit hoort te zien, maar het bouwen is minstens zo leuk.
Shane Black’s stempel humor en chaos
Hoewel Play Dirty niet zo strak geregisseerd is als Kiss Kiss Bang Bang, herken je overal Shane Black’s stijl. Personages die maar kort in beeld zijn, krijgen genoeg kleur en scherpte om je te bijven bijten. Denk aan de opzichtig geklede gangster Reggie Riley of Gretchen Mol als de weduwe die plots een hartslag toevoegt aan het verhaal.
De actie is soms cartoonesk, met digitale effecten die niet altijd overtuigen. Toch geeft juist dat de film een speels karakter. Het voelt alsof Black ons wil laten weten dat dit geen hyperrealistisch drama is, maar een film die zichzelf niet te serieus neemt. Voeg daar de heerlijke score van Alan Silvestri aan toe en je krijgt een heist die meer wegheeft van een moderne pulpcomic dan van een klassieke misdaadfilm.
Thema’s moraal tussen ernst en spot
Het morele kompas van Play Dirty draait alle kanten op. Parker maakt keuzes die je met opgetrokken wenkbrauwen bekijkt, zoals het zakelijk afhandelen van verlies en verdriet. Toch is dat precies wat de film interessant maakt: het is geen zwart-witverhaal, maar een spel waarin iedere speler zijn eigen regels schrijft. Black geeft de kijker de vrijheid om zelf te bepalen of we Parker verachten of bewonderen.
Waarom toch de moeite waard?
Ondanks de rommelige structuur en de digitale oneffenheden is Play Dirty een film die plezier vooropstelt. Het tempo ligt hoog, de dialogen zijn vaak geestig en de cast tilt het geheel naar een hoger niveau. Het is niet de meest verfijnde film uit Shane Black’s oeuvre, maar wél een die je met veel plezier kunt kijken.
Conclusie een chaotisch maar vermakelijk feest
Play Dirty is geen perfecte heist film, maar wel een verdomd vermakelijke. Met Mark Wahlberg als botte maar effectieve Parker, Rosa Salazar als scherpe partner-in-crime en LaKeith Stanfield die de show steelt, levert Shane Black een film af die meer charme heeft dan je misschien op het eerste gezicht zou denken.
Het is rommelig, het is groots en soms wat overdreven, maar uiteindelijk is het vooral een film die met energie en plezier gemaakt lijkt te zijn. En dat voel je als kijker.
⭐️⭐️⭐️⭐️ vier sterren van ons bij Panda Bytes, omdat we geloven dat een film die je laat lachen, meesleept en verbaast, zijn imperfecties dubbel en dwars mag hebben.
