Introductie:
Er zijn acteurs die een carrière hebben die leest als een sprookjesboek: altijd de juiste keuzes, altijd de juiste rollen, en nooit een misstap. Patrick Stewart hoort daar níet bij. En dat is juist het mooie. Want terwijl hij uitgroeide tot één van de meest geliefde Britse acteurs ooit, laveerde hij net zo makkelijk van Shakespeare naar sciencefiction, en van iconische blockbusters naar dubieuze animatiefilms waar je je voor schaamt dat je de trailer hebt gezien.
Sir Patrick Stewart (want ja, hij is geridderd, en terecht) is iemand die de kunst van het acteren tot op het bot beheerst, maar die ook wel eens ‘ja’ zei tegen projecten waarvan je denkt: misschien had je toen even de telefoon moeten negeren.
In dit stuk kijken we naar twee knallers films die zijn carrière glans gaven en waarin hij onsterfelijk werd en twee floppers, films die we liever vergeten maar die toch iets zeggen over zijn veelzijdigheid (en misschien ook over zijn hypotheekafbetalingen).
De Knallers
Knaller 1: Logan (2017) De oude man en de mutant
Als je Patrick Stewart wilt zien op zijn absolute emotionele hoogtepunt, dan hoef je maar één film te noemen: Logan. James Mangold’s neo-western uit 2017 bracht niet alleen Hugh Jackman’s Wolverine tot een bloedig maar ontroerend einde, maar gaf ook Stewart de kans om zijn rol als Professor Charles Xavier naar een ongekende diepte te tillen.
De kwetsbare professor
Waar Xavier in de X-Men-films altijd de rustige mentor en morele leider was, zien we in Logan een gebroken man. Ouderdom en ziekte hebben hem ingehaald. Zijn ooit briljante geest is een gevaar geworden: een man die door Alzheimer zijn eigen mutanten krachten niet meer onder controle heeft, en daarmee een dodelijke dreiging vormt voor iedereen om hem heen.
Stewart speelt dit met een intensiteit die hartverscheurend is. Het is geen superhelden film meer, maar een verhaal over aftakeling, zorg en afscheid. Zijn chemie met Hugh Jackman en de jonge Dafne Keen (X-23) maakt de film intiem en menselijk.
Kritiek en impact
Critici prezen Logan als een van de beste superhelden films ooit, juist omdat het de conventies van het genre losliet. Voor Stewart betekende het een bekroning: hij speelde Xavier al zeventien jaar, maar pas in Logan gaf hij hem een ziel die voorbij het stripboek ging.
Waarom een knaller? Omdat Stewart hier bewijst dat je ook in een superhelden film Shakespeareaanse emotie kunt brengen. Het is rauw, menselijk en verpletterend mooi.
Knaller 2: Star Trek: First Contact (1996) Kapitein tegen de Borg
We kunnen het niet over Patrick Stewart hebben zonder Star Trek te noemen. Als Captain Jean-Luc Picard in Star Trek: The Next Generation groeide hij uit tot een rolmodel: kalm, rationeel en moreel standvastig. Maar in Star Trek: First Contact, de tweede film met de TNG-cast, laat Stewart zien dat Picard ook duistere kanten heeft.
De vijand: de Borg
In deze film keert de vijand terug die Picard het diepst heeft geraakt: de Borg. Deze cyborg-collectief had hem ooit ontvoerd en veranderd in Locutus, een trauma dat hem voorgoed achtervolgt. First Contact is daarom niet zomaar een sciencefictionfilm, maar een psychologisch drama over wraak en vergeving.
Stewart’s woede
De scènes waarin Picard zijn woede en obsessie laat zien, behoren tot de krachtigste momenten in de hele Star Trek-geschiedenis. Hij schreeuwt, hij breekt bijna, en toch blijft hij herkenbaar als de kapitein die altijd zijn bemanning voorop zet.
De film wordt vaak beschouwd als de beste Star Trek-film met de TNG-cast. Stewart’s spel is een van de grootste redenen waarom. Hij tilt sciencefiction naar Shakespeare-niveau, en dat zonder dat het aanvoelt als pretentie.
Waarom een knaller? Omdat Stewart hier zijn iconische status als Captain Picard verankerde. First Contact liet zien dat Star Trek méér kon zijn dan ruimte-avontuur het kon emotionele diepte hebben die zelfs niet-fans meesleepte.
De Floppers
Flopper 1: The Emoji Movie (2017) De Poep koning van Hollywood
Er zijn filmkeuzes die je moeilijk kunt verdedigen. En dan is er The Emoji Movie. Ja, Patrick Stewart stemde in om de stem in te spreken van… het poep-emoji.
Het probleem
Op zich is er niets mis mee dat een groot acteur af en toe meedoet aan een animatiefilm voor kinderen. Maar The Emoji Movie is niet zomaar een slechte film. Het is een van de meest gehate producties van de laatste jaren, met een score van 7% op Rotten Tomatoes.
Stewart kreeg de rol van “Poop” letterlijk een pratende drol met een Brits accent. Dat hij dit deed, lijkt meer een grap die uit de hand liep dan een weloverwogen keuze. Critici en fans vroegen zich massaal af: waarom? Waarom zou je als Shakespeare-acteur en Star Trek-icoon je stem lenen aan een kakemoji?
Stewart zelf
Ironisch genoeg sprak Stewart er met humor over. Hij zou het grappig hebben gevonden om een rol te spelen die zo belachelijk was. En eerlijk: hij klinkt inderdaad charmant als pratende drol. Maar dat maakt de film niet minder gênant.
Waarom een flopper? Omdat zelfs de grootste acteurs soms keuzes maken die het internet jarenlang zal onthouden als meme-materiaal. En The Emoji Movie is exact dat.
Flopper 2: Gunmen (1993) B-film zonder doel
Voor zijn grote doorbraak met Star Trek en latere succesrollen had Patrick Stewart ook periodes waarin hij gewoon betaalde rekeningen. Gunmen uit 1993 is daar een perfect voorbeeld van.
Het verhaal (voor zover je het zo kunt noemen)
Gunmen draait om een stel criminelen en premiejagers die achter een lading drugsgeld aanzitten. Stewart speelt een schurk, maar krijgt nauwelijks materiaal om mee te werken. Het script is een chaos, de actie is generiek en de dialogen zijn lachwekkend.
Waarom Stewart hier?
Waarschijnlijk omdat het een snelle klus was, of omdat hij dacht dat de film meer zou worden dan een B-film. Maar uiteindelijk verdween Gunmen snel in de vergetelheid, behalve voor de mensen die graag lijstjes maken van “slechte films van goede acteurs.”
Waarom een flopper? Omdat de film alles mist wat Stewart groot maakt: geen diepgang, geen charisma, alleen een rol die zelfs hij niet kon redden.
Patrick Stewart: tussen Shakespeare en Poop-emoji
Wat deze vier films samen laten zien, is de ongelooflijke breedte van Stewart’s carrière. Hij is een acteur die zonder moeite kan switchen tussen klassiek toneel, diepgaande sciencefiction en absurd slechte animatiefilms. En eerlijk gezegd: dat maakt hem juist leuk.
Zijn knallers (Logan en First Contact) bewijzen dat hij emoties kan overbrengen die groter zijn dan het genre waarin hij speelt. Zijn floppers (The Emoji Movie en Gunmen) laten zien dat zelfs grote acteurs soms gewoon ja zeggen tegen iets doms en dat we daar eigenlijk met plezier op terugkijken.
Conclusie – Een koning met fouten en glorie
Sir Patrick Stewart is niet alleen een groot acteur, hij is ook een mens. En mensen maken fouten. Maar waar de ene rol ons laat huilen (Professor Xavier in Logan), laat een andere ons huilen van het lachen (de poep-emoji).
En misschien is dat wel de echte les: grootsheid komt niet alleen van perfecte keuzes, maar ook van de lef hebben om soms compleet belachelijk te zijn.
Bij Panda Bytes vieren we die mix. Stewart is een koning, zelfs als hij drollen inspreekt.
Welke rol van Patrick Stewart herinner jij je het meest? Ben je meer fan van zijn iconische Captain Picard, of lach je nog steeds om zijn stem in The Emoji Movie? Laat het ons weten wij lezen de reacties met plezier (en een beetje angst voor kakemoji’s).
