Introductie:
Wie Hedda (2025) op Prime Video heeft gezien, weet: dit is geen doorsnee kostuumdrama. Nia DaCosta’s herinterpretatie van Hedda Gabler is een film vol passie, manipulatie en innerlijke strijd, verpakt in oogverblindende beelden. Tessa Thompson speelt de vrouw die alles lijkt te hebben, behalve vrijheid. Het resultaat is een psychologisch mijnenveld in zijde en satijn.
Maar wat kijk je als die laatste scène is weggezakt, en je tóch hunkert naar datzelfde mengsel van schoonheid, intensiteit en morele verwarring? Bij Panda Bytes selecteerden we vijf films die thematisch of qua stijl voortborduren op Hedda. Vrouwen die worstelen met macht, verlangens en identiteit staan centraal stuk voor stuk titels die onder je huid kruipen en daar nog even blijven.
1. The Favourite (2018) Macht, begeerte en venijn in een gouden kooi
Regie: Yorgos Lanthimos
Met: Olivia Colman, Rachel Weisz, Emma Stone
Lanthimos’ The Favourite is pure weelde met een scherpe rand. In het Engeland van de 18e eeuw vechten twee vrouwen om de gunst van de labiele koningin Anne. Achter de glans van zijde en juwelen schuilt een slangenkuil van verraad, verlangens en afhankelijkheid.
Olivia Colman speelt de koningin als een tragikomisch meesterwerk van breekbaarheid, terwijl Rachel Weisz en Emma Stone elkaar bespelen met verleidelijke strategieën die Hedda Gabler zouden doen glimlachen. De film lijkt een kostuumkomedie, maar er broeit iets diepers: een strijd om macht en identiteit.
Net als Hedda toont The Favourite hoe vrouwen manoeuvreren binnen de nauwe kaders van hun tijd. En hoe ambitie, liefde en wraak soms één en dezelfde taal spreken.
Waarom kijken?
Omdat Lanthimos dezelfde durf toont als DaCosta: hij gebruikt historische pracht om moderne thema’s bloot te leggen. En omdat Olivia Colman een van de meest tragische, hilarische en menselijke vorstinnen ooit neerzet.
2. A Woman Under the Influence (1974) De waanzin van conformiteit
Regie: John Cassavetes
Met: Gena Rowlands, Peter Falk
Cassavetes’ meesterwerk is allesbehalve comfortabel. Gena Rowlands speelt Mabel, een huisvrouw die langzaam bezwijkt onder de druk van verwachtingen en het verlangen om “normaal” te zijn. Haar geest glijdt af, niet door groot drama, maar door de alledaagse sleur van plicht, schuld en liefde.
De camera zit dicht op de huid, bijna benauwend. Geen romantische muziek, geen stilering, enkel rauwe menselijkheid. Cassavetes’ regie is intiem, bijna meedogenloos. Je ziet Mabel breken en weer opstaan, steeds met een glimlach die te breed is om echt te zijn.
Hedda en Mabel hadden zussen kunnen zijn, gescheiden door tijd maar verbonden in geest. Beide vrouwen zoeken ruimte in een wereld die hen liever stil ziet.
Waarom kijken?
Omdat dit een film is die alles durft: ongemakkelijk, eerlijk en hartverscheurend. Rowlands levert een van de krachtigste vertolkingen in de filmgeschiedenis.
3. Revolutionary Road (2008) Het perfecte huwelijk als gevangenis
Regie: Sam Mendes
Met: Kate Winslet, Leonardo DiCaprio
Wat als het huis met witte hekjes je verstikt in plaats van beschermt? Revolutionary Road is het antwoord. Sam Mendes fileert de mythe van het ideale Amerikaanse gezinsleven in de jaren vijftig, met Kate Winslet en Leonardo DiCaprio als een echtpaar dat langzaam verzuipt in onuitgesproken frustratie.
Winslet speelt April Wheeler, een vrouw die droomt van vrijheid, avontuur, betekenis. Haar echtgenoot Frank houdt vast aan stabiliteit, promoties en burenbarbecues. De spanning tussen hen groeit uit tot een emotionele storm die alles meesleurt.
Zoals Hedda haar luxe gebruikt om controle te faken, gebruikt April haar dromen als ontsnapping. Beide vrouwen willen meer dan wat de wereld hen gunt en betalen de prijs.
Waarom kijken?
Omdat Mendes een pijnlijk realistisch portret schetst van mislukte ambities. En omdat Winslet hier bewijst dat tragedie niet ouderwets is, maar tijdloos.
4. The Power of the Dog (2021) Onderdrukte verlangens en giftige macht
Regie: Jane Campion
Met: Benedict Cumberbatch, Kirsten Dunst, Kodi Smit-McPhee
Jane Campions The Power of the Dog is ogenschijnlijk een western, maar in werkelijkheid een psychologisch drama dat onder de huid kruipt. Phil Burbank (Benedict Cumberbatch) is een harde, bittere man die zijn familie terroriseert vanuit een mengeling van jaloezie en zelfhaat. Wanneer zijn broer trouwt met de kwetsbare Rose (Kirsten Dunst), verschuift de dynamiek langzaam naar iets gevaarlijk en beklemmend.
Campion filmt met een dodelijke stilte. De uitgestrekte landschappen weerspiegelen de leegte van haar personages. Net als DaCosta in Hedda gebruikt ze subtiele beelden om emoties te laten spreken: een blik, een aanraking, een schaduw die langer blijft hangen dan verwacht.
Phil en Hedda zijn elkaars tegenpolen, maar delen dezelfde tragiek. Ze beheersen anderen omdat ze hun eigen emoties niet aankunnen. Hun macht is een schild tegen hun kwetsbaarheid.
Waarom kijken?
Omdat Campion een meester is in het tonen van onderdrukte gevoelens. En omdat de film net als Hedda traag inbrandt, maar daarna niet meer loslaat.
5. All About Eve (1950) De theaterwereld als spiegel van ambitie
Regie: Joseph L. Mankiewicz
Met: Bette Davis, Anne Baxter, George Sanders
Lang voordat Hedda opnieuw tot leven kwam, was er All About Eve. Deze Hollywood klassieker draait om Margo Channing, een beroemde toneelactrice (gespeeld door Bette Davis) die haar positie bedreigd ziet door de jonge en ambitieuze Eve. Wat volgt is een subtiel gevecht vol vleierij, verraad en manipulatie.
De film is vlijmscherp geschreven. Elke dialoog is een dolk in fluweel verpakt. Mankiewicz schetst een wereld waarin succes vergankelijk is en elke glimlach potentieel giftig.
Margo’s strijd om relevant te blijven weerspiegelt Heddas obsessie met controle en status. Beide vrouwen zijn zich pijnlijk bewust van hun eindigheid en doen er alles aan om de macht te behouden, zelfs als dat betekent dat ze zichzelf verliezen.
Waarom kijken?
Omdat All About Eve bewijst dat vrouwelijke ambitie en rivaliteit altijd fascinerend zijn, mits verteld met scherpte en empathie. En omdat Bette Davis hier op haar absoluut best is: majestueus, geestig en menselijk.
Bonus: The Piano (1993) Stilte, verlangen en vrijheid
Regie: Jane Campion
Met: Holly Hunter, Harvey Keitel, Anna Paquin
Als Hedda de symfonie van onderdrukte gevoelens is, dan is The Piano het solostuk. Campions bekroonde film vertelt het verhaal van Ada, een stomme pianiste die in het 19e-eeuwse Nieuw-Zeeland wordt uitgehuwelijkt. Haar piano is haar stem, haar vrijheid en haar verzet.
De film is even poëtisch als zinderend. Holly Hunter spreekt geen woord, maar haar spel zegt alles. The Pianoonderzoekt hetzelfde spanningsveld als Hedda: vrouwelijkheid, macht, seksualiteit en de wil tot zelfexpressie binnen een wereld die zwijgen verlangt.
Waarom kijken?
Omdat het laat zien dat stilte luider kan spreken dan woorden. En omdat het, net als Hedda, bewijst dat vrijheid soms een vorm van rebellie is.
Tot slot: de erfenis van Hedda
Wat deze vijf films verbindt, is hun onverschrokken blik op de menselijke geest. Ze draaien niet om goed of kwaad, maar om de grijze gebieden daartussen. Elke film toont mensen die worstelen met hun eigen driften, verlangens en beperkingen precies zoals Hedda Gabler dat doet.
The Favourite en All About Eve leggen macht bloot als een sociaal schaakspel, Revolutionary Road en A Woman Under the Influence tonen hoe conformiteit verstikt, en The Power of the Dog onderzoekt hoe kwetsbaarheid zich kan vermommen als wreedheid.
Samen vormen ze een mozaïek van het menselijk tekort: ambitie als zonde, liefde als wapen, vrijheid als vloek.
Bij Panda Bytes houden we van dit soort films: verhalen die schitteren én schuren, waar je niet alleen naar kijkt, maar ook iets in jezelf tegenkomt. Dus zet een glas wijn klaar, dim het licht, en duik in een van deze meesterwerken.
Welke van deze films heeft volgens jou de meest onvergetelijke tragische heldin? Vertel het ons in de reacties wij praten graag mee bij Panda Bytes.
