Introductie:
Ballerina (2025) deed meer dan kogels tellen en vijanden neutraliseren. De film danste op het snijvlak van tragedie en stijl, bracht een vrouwelijke moordenaar met een verhaal dat recht naar je hart schoot en plaatste haar midden in een esthetisch geladen actiefilm die smaakte naar meer. Letterlijk.
En als jij, net als wij bij Panda Bytes, na de eind credits dacht: “Ik wil méér van dit”, dan hebben wij goed nieuws. We nemen je mee langs acht films die niet alleen spiritueel verwant zijn aan Ballerina, maar ook het bloed sneller doen pompen, je raken op onverwachte momenten en je verlangen naar sterke, wraakzuchtige hoofdpersonen met een missie.
- Atomic Blonde (2017) – Koud als staal, heet als actie
Charlize Theron als Lorraine Broughton is niet zomaar een geheim agent. Ze is een storm in een trenchcoat. In Atomic Blonde dendert ze door het Berlijn van de Koude Oorlog alsof het een catwalk van geweld is. De choreografie is rauw, realistisch en stijlvol – met als absoluut hoogtepunt een onafgebroken gevecht in een trappenhuis dat in actiekringen inmiddels legendarisch is.
Net als Ballerina speelt de film met stijl en sfeer, maar behoudt ze een emotionele kern. Lorraine is geen supervrouw. Ze is kapot, verbeten, slim – en gevaarlijk. De soundtrack is een retrofeestje vol jaren ’80 synthpop, de visuals een spionagefantasie in neon.
Waarom je deze moet zien: Als je de combinatie van esthetiek en keiharde actie in Ballerina waardeerde, dan voelt Atomic Blonde als thuiskomen in een wereld die zowel elegant als dodelijk is.
- Peppermint (2018) – Wraak met een moederhart
In Peppermint verliest Riley North (Jennifer Garner) haar man en dochter aan bendegeweld. Wat volgt, is een vijf jaar durende transformatie van rouwende moeder tot meedogenloze wreker. Een klassiek wraakverhaal, maar met een vrouwelijke energie die het genre een verfrissende draai geeft.
De actie is bruut en functioneel. Geen balletsprongen hier, maar kogels die raken waar het pijn doet. Jennifer Garner bewijst dat ze veel meer is dan haar Alias-dagen, en weet overtuigend de evolutie van gebroken vrouw naar killer neer te zetten.
Waarom je deze moet zien: Omdat Peppermint laat zien wat er gebeurt als rouw transformeert tot gerechtigheid. Wie Ballerina keek voor de emotionele onderstroom onder de actie, krijgt hier pure, onvervalste catharsis.
- La Femme Nikita (1990) – De Franse moeder van het genre
Lang voordat vrouwelijke huurmoordenaars hun eigen franchises kregen, was er La Femme Nikita. Luc Besson‘s klassieke film vertelt het verhaal van een jonge junkie die wordt gerekruteerd door een geheime overheidseenheid om opgeleid te worden tot moordenaar.
Nikita is geen natuurlijke killer. Ze wordt gevormd – met vallen en opstaan. Juist dat leerproces maakt deze film zo aangrijpend. We zien hoe ze haar menselijkheid probeert te behouden in een wereld waar moord op bestelling de norm is.
Waarom je deze moet zien: Omdat deze film de blauwdruk leverde voor alles wat daarna kwam. Zonder Nikita geen Ballerina. Dat zegt genoeg.
- Kill Bill Vol. 1 & 2 (2003–2004) – Tarantino’s moordballet
Quentin Tarantino’s tweeluik is een meesterwerk op het vlak van wraak en visuele stijl. The Bride (Uma Thurman) is een voormalige huurmoordenaar die ontwaakt uit een coma na een brute aanval, en vervolgens systematisch iedereen uit haar verleden elimineert.
Wat Kill Bill zo onweerstaanbaar maakt, is de mix van oosterse en westerse invloeden, van animatie tot spaghettiwestern, van zwaarden tot shotguns. De vechtscènes zijn poëzie in beweging, de dialogen messcherp en het verhaal diep geworteld in emotionele wraak.
Waarom je deze moet zien: Als Ballerina je beviel vanwege de combinatie van intens geweld, vrouwelijke kracht en stijl, dan is Kill Bill verplichte kost.
- The Villainess (2017) – Koreaanse furie met camera op steroïden
Deze Zuid-Koreaanse parel, geregisseerd door Jung Byung-gil, opent met een first-person vechtscène die je ademloos achterlaat. The Villainess vertelt het verhaal van Sook-hee, een moordenares die getraind werd door de overheid en uiteindelijk het systeem dat haar misbruikte wil vernietigen.
Net als Ballerina onderzoekt de film de dualiteit van schoonheid en dodelijkheid. De emotionele lading is zwaar, de actie visueel explosief. Het tempo is meedogenloos en de plot boordevol verrassingen.
Waarom je deze moet zien: Omdat deze film laat zien dat het actiegenre niet wordt gedomineerd door Hollywood. Dit is cinema die je ziel uitwringt en je achterlaat met bonkend hart.
- Hanna (2011) – De moordmachine als coming-of-age
Saoirse Ronan speelt Hanna, een meisje dat in een besneeuwd bos wordt opgevoed tot ultieme killer door haar vader. Maar zodra ze de echte wereld betreedt, blijkt ze even kwetsbaar als gevaarlijk.
De film is visueel bijzonder, met een hypnotiserende soundtrack van The Chemical Brothers. Hanna is een mengeling van assassin-thriller en sprookje, met Cate Blanchett als ijzige antagonist. Net als Ballerina slaat Hanna een brug tussen kwetsbaarheid en lethale precisie.
Waarom je deze moet zien: Omdat het verhaal van een jonge vrouw die uit een gesloten wereld breekt en zichzelf vindt, perfect resoneert met Eve’s reis in Ballerina.
- Red Sparrow (2018) – Spionage, sensualiteit en overleven
Jennifer Lawrence transformeert in Red Sparrow van een Russische ballerina tot een getrainde spion. In een wereld vol manipulatie en geweld leert ze hoe je overleeft door te verleiden, te observeren – en te doden.
De parallellen met Ballerina zijn opvallend: de balletachtergrond, de transformatie, de vrouwelijke kracht in een door mannen gedomineerde wereld. Toch is Red Sparrow meer een spionagethriller dan een actiefilm, en juist die langzame opbouw maakt het contrast met het geweld des te schrijnender.
Waarom je deze moet zien: Omdat de psychologie achter macht en misbruik hier wordt uitgekleed tot op het bot. En omdat Lawrence een complex en gelaagd personage neerzet dat je niet snel vergeet.
- Gunpowder Milkshake (2021) – Kleur, kogels en vrouwelijke connectie
In deze over-the-top actiefilm met Karen Gillan en Lena Headey draait alles om stijl én zusterbanden. Sam is een huurmoordenaar die samenwerkt met haar moeder en een groep vrouwelijke vechters om een jong meisje te beschermen.
Het is absurd, het is kleurrijk, het is comicbook-achtig – maar het werkt. De actie is creatief, de dialogen luchtig en de wereld die wordt neergezet voelt fris aan. Net als Ballerina omarmt deze film de esthetiek van geweld met een knipoog.
Waarom je deze moet zien: Omdat het leuk is om geweld ook eens speels te zien. En omdat vrouwelijke vriendschap in een actiefilm zelden zo oprecht en krachtig is neergezet.
Conclusie: De Nieuwe Gouden Eeuw van de Vrouwelijke Actieheld
Wat deze acht films met elkaar gemeen hebben, is meer dan alleen vrouwelijke hoofdpersonen of vakkundig geweld. Ze verkennen thema’s als identiteit, verlies, kracht, schuld en herstel – allemaal verpakt in een genadeloze wereld waar overleven geen vanzelfsprekendheid is. En elk van hen, op hun eigen manier, echoot de kracht van Ballerina.
Waar het actiegenre vroeger werd gedomineerd door testosteron en onoverwinnelijke mannen, zien we nu een verschuiving. Vrouwen nemen niet alleen de wapens op, ze nemen het verhaal over. Ze zijn niet langer sidekicks of slachtoffers, maar subjecten van hun eigen epische reis.
Als Ballerina het bewijs is dat het Wick-universum een vrouwelijke leidster kan dragen, dan zijn deze acht films de getuigen van een bredere revolutie binnen het genre. En het mooie is: dit is nog maar het begin.
Wat is jouw favoriete wraakfilm met een vrouwelijke hoofdrol?
Heb jij nog titels die absoluut niet mogen ontbreken in deze lijst? Laat het ons weten via de reacties of deel je favoriete scène op onze socials. Bij Panda Bytes zijn we altijd op zoek naar de volgende parel die onze schermen doet ontploffen.
Blijf ons volgen voor meer film-, serie- en technologie-inspiratie. Panda Bytes brengt vuurwerk – zonder veiligheidsbril.
