Introductie:
Welkom terug bij Panda Bytes, waar we net zo graag diep graven in filmrollen als Adam Driver in z’n emoties. Vandaag zetten we deze intens getalenteerde acteur in het middelpunt van de schijnwerpers – een man die eruitziet alsof hij zowel filosofie doceert op een Berlijnse kunstacademie als een lightsaber hanteert alsof het een broodmes is.
Adam Driver is geen doorsnee Hollywood-ster. Hij heeft een stem als een donderwolk, een gezicht dat Shakespeare zou inspireren en een acteerstijl die je recht in je ziel prikt. Maar zelfs een krachtpatser als Driver ontkomt niet aan een paar valse noten in zijn carrière. Tijd dus voor een rit langs twee absolute knallers én twee films waar we liever niet meer aan herinnerd worden.
🌟 Twee Knallers
- Marriage Story (2019) – Echtscheiding als emotionele achtbaan
“What I love about Nicole…”
In Marriage Story neemt Adam Driver de rol van Charlie op zich – een theaterregisseur die samen met zijn vrouw (gespeeld door een even indrukwekkende Scarlett Johansson) door een vechtscheiding wordt gesleurd. Klinkt als een downer? Klopt. Maar wat een meesterwerk.
Driver laat hier zien waarom hij tot de top behoort. Zijn optreden is rauw, pijnlijk eerlijk en doordrenkt van menselijke breekbaarheid. De nu al legendarische confrontatiescène (“I hope you die!” – “Me too!”) is geen geschreeuw om het schreeuwen, maar een inkijkje in hoe liefde kan rotten en tegelijkertijd nog levend voelt.
Regisseur Noah Baumbach schreef een scenario vol nuance en snijdende dialogen, en Driver injecteert elk woord met emotie. Dit is niet zomaar een film over scheiden – dit is een dissectie van het moderne huwelijk, liefde en verlies.
Panda Bytes Tip: Kijk deze film niet met je partner als jullie net discussie hadden over wie de afwas doet.

- BlacKkKlansman (2018) – Infiltratie met impact
“With the right white man, we can do anything.”
Een Joodse agent die samen met een Afro-Amerikaanse collega infiltreert in de Ku Klux Klan – het klinkt als satire, en dat is het deels ook, maar vooral: bittere, briljante werkelijkheid. In BlacKkKlansman, van Spike Lee, speelt Adam Driver de ingetogen, scherpe Flip Zimmerman.
Driver is hier verrassend kalm, met een onderhuidse spanning die voelbaar is in elke scène. Hij speelt niet de held in de klassieke zin, maar een man die worstelt met identiteit, loyaliteit en moraliteit. Zijn subtiele, ingehouden spel contrasteert prachtig met de vurige energie van John David Washington.
De film is grappig én grimmig, activistisch én entertainend – en Driver beweegt er feilloos in mee. Zijn personage is een ankerpunt in het verhaal, en tegelijk een spiegel voor het publiek.
Panda Bytes Vraag: Wat zou jij doen als je middenin een haatgroep infiltreert en je geloof je grootste geheim is?

💥 Twee Floppers
- 65 (2023) – Prehistorisch passé
Adam Driver + dinosaurussen = blockbuster, toch? Mis. 65 is het bewijs dat zelfs de coolste premisse kan struikelen over zijn eigen voeten. In deze sci-fi thriller crasht Driver’s personage op een planeet vol dino’s… die verrassend veel op de aarde van 65 miljoen jaar geleden lijkt. Subtiel.
De film wil spannend zijn, maar voelt vooral leeg. Het script blijft oppervlakkig, de actie is generiek, en zelfs Driver – die normaal vonken uit een boodschappenlijstje weet te acteren – oogt hier vooral verveeld. Alsof hij zich tijdens het filmen afvroeg of hij niet beter gewoon een toneelstuk in Brooklyn had kunnen doen.
Het is zonde, want het idee heeft potentie. Maar waar Spielberg in Jurassic Park leven gaf aan dinosaurussen, voelen ze hier vooral aan als CGI-figuranten op een repetitieve videogame-map.
Panda Bytes Reflectie: 65 miljoen jaar geleden stierven de dino’s uit. Deze film had daar mogen blijven.

- The Dead Don’t Die (2019) – Zombie komedie zonder hartslag
Als je denkt dat een film met Bill Murray, Tilda Swinton én Adam Driver niet kan mislukken… denk opnieuw. The Dead Don’t Die probeert een satire te zijn op het zombie genre, maar eindigt als een onsamenhangende, trage parodie op zichzelf.
Driver speelt een kleine stadspolitieagent die samen met Murray op een wel heel droge manier reageert op een zombie-uitbraak. Op papier: hilarisch. In uitvoering: slaapverwekkend. De humor is zo droog dat zelfs een cactus het benauwd krijgt, en de plot voelt alsof het tijdens de lunchpauze is geschreven door iemand die per ongeluk z’n koffiekopje op het script heeft laten vallen.
Het zelfbewuste geouwehoer en de dode blikken van de cast zorgen ervoor dat zelfs de ondoden zich afvragen of ze niet liever in een betere film zaten. Driver blijft professioneel, maar kan niet redden wat hier al vanaf scène 3 in ontbinding was.
Panda Bytes Opinie: Dit is geen satire. Dit is een film die weet dat hij slecht is, en hoopt dat je dat grappig vindt. Maar het is gewoon… pijnlijk.

De Paradox van Driver
Adam Driver is geen typische leading man. Hij is niet gepolijst. Hij is niet altijd makkelijk te plaatsen. En juist dat maakt hem zo boeiend. Zijn knallers tonen een acteur die zich volledig geeft, die risico’s neemt, en zich niet laat leiden door klassieke heldenrollen. Zijn floppers? Die tonen aan dat zelfs uitzonderlijk talent niet opgewassen is tegen een slecht script of een creatieve misfire.
Maar in alles blijft hij fascinerend. Of hij nu huilt, schreeuwt, fluistert of stil kijkt – Driver boeit. Zelfs als hij midden in een lege CGI-jungle staat met een lasergeweer.
🐼 Tot Slot – Driver’s Drive
Bij Panda Bytes houden we van verhalen met randen, van acteurs die durven te schuren. Adam Driver is geen perfecte filmheld – en dat is precies waarom we hem blijven volgen. Of hij nu een geniale regisseur, een undercoveragent, een tijdreizende piloot of een zombie-bestrijder speelt: hij gaat er vol in. En wij? Wij kijken vol bewondering mee. Soms met een zucht, soms met applaus.
Wat is jouw favoriete Driver-moment? Laat het ons weten hieronder! Misschien heb jij wel een zwak voor Paterson, of vond je House of Gucci stiekem genieten?
Bonusmateriaal:
Behind-the-Scenes: Marriage Story – hoe echte pijn op film komt
65 in 65 seconden – waarom deze dino’s uitstierven bij de première
The Dead Don’t Die: trailer die spannender is dan de film zelf