Introductie: Vraag in een willekeurig filmcafé naar Ang Lee en je hoort waarschijnlijk drie titels in koor: Crouching Tiger, Hidden Dragon, Brokeback Mountain en Life of Pi. Prachtige films, zonder twijfel. Maar Lee is méér dan dat. Veel meer. Hij is geen regisseur met een duidelijke handtekening — hij is
Een ode aan het jaar waarin alles net even anders klonk – en smaakte. Laten we eerlijk zijn: 1994 lijkt op papier misschien niet het spannendste jaar in de popcultuurgeschiedenis. Er was nog geen Netflix. Quentin Tarantino moest zijn Oscar nog winnen. En de gemiddelde mobiele telefoon woog ongeveer evenveel
Hollywoodheld, hacker, huurmoordenaar – en soms gewoon hopeloos verdwaald in een slecht script. Keanu Reeves is misschien wel een van de meest geliefde acteurs van onze tijd. Hij is de man die zonder een spier te vertrekken complete legers uitschakelt, maar ook degene die met een enkel “Whoa” hele generaties
Een ode aan existentiële cinema, verdwalen in jezelf en andere zweetdromen in slow motion Als je na The Surfer op de bank zat met een gevoel alsof je net zelf in de brandende Australische zon bent doodgezwegen, dan zit je bij deze lijst goed. Films zoals deze laten je niet
Inleiding: Wat komt na de glitterstorm? Er zijn van die films die niet gewoon bekeken worden, maar beleefd. Queens of Drama is zo’n film. Een overdosis glitter, queer identiteit, muzikale extase en melancholische liefde, geserveerd met een visuele flair waar de gemiddelde TikTok-filter nog van duizelt. Wat volgt na zo’n
Een bezwete nachtmerrie aan de Australische kust – vol machismo, midlifecrisis en miserabele vogels Cage als surfende zwerver: Een filmrecensie van The Surfer In The Surfer, de nieuwste film van regisseur Lorcan Finnegan, keert Nicolas Cage terug naar het grote doek in een rol die even pijnlijk is als poëtisch.
Een koninklijke topselectie voor liefhebbers van menselijke grootsheid in stilte Door Panda Bytes Er zijn van die films die zachtjes binnenkomen en daarna nooit meer echt weggaan. The King’s Speech is er zo eentje. Een verhaal over kwetsbaarheid, vriendschap en het hervinden van je stem—letterlijk én figuurlijk. Het is geen
Introductie: Er zijn van die films die je niet één keer kijkt, maar waar je af en toe naar teruggrijpt als naar een oud dagboek: met warmte, een zweem melancholie en hernieuwde bewondering. The King’s Speech (2010), geregisseerd door Tom Hooper, is zo’n film. Tien jaar later voelt het verhaal
Inleiding: De charme van de gebroken held Wie Thunderbolts (2025) zag en diep geraakt werd door de rauwe randjes, de interne strijd en het tragikomische teamgevoel, weet dat deze film meer is dan een typisch Marvel-product. Dit is cinema over mislukking, over falen, over opstaan ondanks alles. Een ode aan
Introductie: Een nostalgische trip met verrassend veel diepgang Sommige jaren in de filmgeschiedenis voelen als een collectieve droom waar we allemaal even in meegevoerd werden. 1993 was zo’n jaar. Iedereen herinnert zich de T-Rex uit Jurassic Park, Robin Williams als Mrs. Doubtfire en de eerste keer dat we leerden dat
