Introductie:
Bruce Willis. De man, de mythe, de actieheld die met een witte hemd en een verbeten blik complete wolkenkrabbers uitspeelde. Maar zelfs een icoon als Willis heeft niet alleen maar raak geschoten. In zijn indrukwekkende carrière vol explosies, oneliners en bad guys had hij zowel absolute krakers als films waarvan we ons afvragen: Hoe heeft dit het scriptstadium overleefd?
Vandaag bij Panda Bytes: twee films waarin Bruce Willis schittert als nooit tevoren en twee waar hij waarschijnlijk liever niet meer aan herinnerd wil worden.
Knallers
Knaller 1: Die Hard (1988) – De Moeder Aller Actiefilms
Laten we eerlijk zijn: Die Hard is niet zomaar een goede Bruce Willis-film. Dit is dé Bruce Willis-film. De blauwdruk voor de moderne actiefilm, de geboorte van John McClane als de ultieme underdog-held.
Het verhaal is simpel: politieagent McClane wil kerstmis doorbrengen met zijn vervreemde vrouw, maar terroristen (onder leiding van de charismatische Hans Gruber, gespeeld door Alan Rickman) gooien roet in het eten. Wat volgt, is een bloedstollend kat-en-muisspel in de wolkenkrabber van Nakatomi Plaza. Willis combineert humor, kwetsbaarheid en keiharde actie als geen ander. En laten we eerlijk zijn: zonder Die Hard had elke actiefilmheld na de jaren ‘80 nog steeds Schwarzenegger-achtige oneliners geroepen zonder een spoortje angst in de ogen.
Legendarische quote:
“Yippee-ki-yay, motherf**r.”
Knaller 2: The Sixth Sense (1999) – Willis kan méér dan schieten
Ja, Bruce Willis is een actieheld, maar in The Sixth Sense bewijst hij dat hij ook kan acteren zonder een wapen in de hand. Hier speelt hij Dr. Malcolm Crowe, een kinderpsycholoog die een jongen (Haley Joel Osment) helpt met een… laten we zeggen, buitengewoon probleem.
Deze film staat bekend om zijn huiveringwekkende sfeer en een van de meest iconische plottwists in de filmgeschiedenis. Willis speelt hier ingetogen en gelaagd, ver verwijderd van zijn gebruikelijke rol als stoere kerel die explosies overleeft. Een meesterwerk van M. Night Shyamalan dat nog steeds beklijft.
Legendarische quote:
“I see dead people.”
Floppers
Flopper 1: Cop Out (2010) – Willis op de automatische piloot
Een buddy cop-film met Bruce Willis en Tracy Morgan, geregisseerd door Kevin Smith. Wat kan er misgaan? Nou… bijna alles.
Cop Out probeert een komische ode te zijn aan de jaren ’80-actiefilms, maar voelt meer als een flauwe parodie op zichzelf. Willis lijkt zich nauwelijks in te spannen en heeft zichtbaar geen zin in de film. Zelfs regisseur Kevin Smith heeft achteraf toegegeven dat samenwerken met Willis een ramp was. De chemie tussen de hoofdrolspelers is afwezig en de humor voelt geforceerd. Dit is geen Lethal Weapon, dit is een Lethal Waste of Time.
Legendarische quote:
Eigenlijk geen, tenzij je “Waarom kijk ik hier nog naar?” als quote telt.
Flopper 2: Apex (2021) – Willis in de straight-to-DVD-fase
Oef. Bruce Willis heeft de laatste jaren een reeks B-films gemaakt die eruitzien alsof ze in een weekend zijn gedraaid. Apex is daar misschien wel het dieptepunt van.
Het plot? Een soort goedkope The Most Dangerous Game-rip-off waarin Willis een voortvluchtige crimineel speelt die wordt opgejaagd door miljonairs. Klinkt nog best spannend, toch? Fout. De actie is saai, Willis oogt ongeïnteresseerd en de film voelt als een verzameling goedkope videospel-cutscenes. Dit is Bruce Willis in zijn “even snel cashen”-fase, en dat is pijnlijk om te zien.
Legendarische quote:
Misschien iets in de trant van: “Kunnen we dit zo snel mogelijk afronden?”
Conclusie: Een Legende, Met Een Paar Missers
Bruce Willis blijft een icoon, ongeacht zijn mindere films. Van Die Hard tot The Sixth Sense, hij heeft zijn stempel gedrukt op de filmgeschiedenis. Ja, er zitten flops tussen – maar laten we eerlijk zijn, wie heeft die niet? Zelfs de grootste sterren schieten wel eens mis.
Welke Bruce Willis-film is jouw favoriet? En welke had volgens jou nooit gemaakt moeten worden? Laat het ons weten in de reacties!
