In Call of Duty: Warzone 2.0 is het niet zozeer de bedoeling om vrienden te maken met de mensen waarmee je speelt, maar toch heeft de game een aantal aardige pogingen gedaan om samenwerking, communicatie en socialisatie te stimuleren. De nieuwe map is wel wat saai, en het systeem van de rugzak is niet zo slim bedacht. Maar zelfs als je dat allemaal weglaat, dan is de introductie van een geweldige nieuwe PvPvE-modus al reden genoeg om weer een squad te vormen en Warzone 2.0 een kans te geven. Want uiteindelijk is de echte overwinning misschien wel de vrienden die we onderweg hebben gemaakt.
Een van de nieuwe sociale ideeën is dat je vijandelijke spelers kunt aannemen voor je team in squad-based lobbies als je tijdens een pot een teamgenoot verliest. Dit is een slimme manier om zwakke teams of solo-stragglers een kans te geven, en om ervoor te zorgen dat meer mensen langer in een pot blijven. Het is ook gewoon leuk om vrienden te maken in een battle royale. Hoewel dit een idee is dat op papier wellicht beter werkt dan in de praktijk. De meeste mensen schieten nog steeds op het moment dat ze iemand zien, dus ik heb nog niemand weten te overtuigen om bij mijn team te komen, maar het feit dat ik het in ieder geval kan proberen, is een leuke toevoeging op zichzelf.
De nieuwe battleground, Al Mazrah, is een interessante map om te verkennen dankzij de vele steden met gebouwen om te plunderen en 18 punten van belang, van een letterlijke vesting tot luchthavens en zelfs een mijnstad. Dat gezegd hebbende,
De grote stukken terrein tussen die opwindende locaties zijn niet zo gevarieerd, en ik had het gevoel dat ik eigenlijk alleen maar naar veel zandachtige en beige achtergronden keek terwijl ik door de map rende. Ik begrijp dat Al Mazrah een realistische regio is met steden en industriële gebieden verspreid, maar het feit dat gebouwen en huizen in die steden allemaal zo op elkaar lijken en dezelfde kleurenpalet door de hele map wordt toegepast, maakt het minder mooi om naar te kijken dan veel andere huidige battle royale-arenas. Apex Legends en Fortnite, daarentegen, hebben extreem gevarieerd terrein (en zelfs weer), met name met Apex’s World’s Edge dat sneeuw, lava en stedelijke landschappen bevat in één enkele map.
Al Mazrah is echter de grootste map die Warzone tot nu toe heeft gezien en kan comfortabel 150 spelers accomoderen, en het heeft nieuwe coole waterpassages die je via boot, langs land- en luchtvoertuigen laten reizen. Ik vind het leuk dat het reisopties naar het water opent, omdat je niet altijd gedwongen bent om een auto te nemen of een helikopter te pakken vanuit een extreem blootgestelde locatie. Het geeft ons ook meer opties voor ontsnappingsroutes, vooral omdat de waterwegen andere routes door de map nemen dan de wegen.
Al met al is Warzone 2.0 een interessante evolutie van de oorspronkelijke game. Hoewel de nieuwe map wat saai is en het rugzaksysteem niet helemaal slaagt, zijn er wel enkele aardige pogingen gedaan om samenwerking, communicatie en socialisatie te stimuleren. De introductie van de Unhinged Trios modus is absoluut een hoogtepunt, hoewel het helaas niet zo goed wordt gebruikt als de bedoeling was. Maar al met al is Warzone 2.0 een interessante en waardevolle update voor de game.
