Introductie:
Daniel Radcliffe blijft voor velen de jongen die opgroeide met een toverstaf in de hand en een bliksemschicht op zijn voorhoofd. Toch is zijn carrière allang veel meer dan Harry Potter. Hij koos er bewust voor om niet in dat ene imago gevangen te blijven, maar sprong van het ene riskante project naar het andere. Soms leverde dat briljante resultaten op, soms ook niet.
Bij Panda Bytes zetten we twee absolute hoogtepunten en twee pijnlijke missers op een rij. Niet om te oordelen, maar om te laten zien hoe interessant en onvoorspelbaar Radcliffe als acteur is.
Twee Knallers
- Swiss Army Man (2016)
Een pratend lijk dat functioneert als een soort Zwitsers zakmes? Toen bekend werd dat Daniel Radcliffe dit personage zou spelen, dacht menigeen dat hij zijn carrière zelf ten grave droeg. Maar Swiss Army Man bleek een geniale zet.
Samen met Paul Dano brengt Radcliffe een absurd verhaal tot leven dat tegelijkertijd grappig en ontroerend is. Zijn rol als Manny, het lijk dat tot vriend en redder wordt, is zo fysiek en origineel dat je vergeet hoe bizar het uitgangspunt is.
Waarom een knaller?
Omdat Radcliffe hier laat zien dat hij durft. Hij kiest voor een rol die anderen hadden geweigerd en weet absurdisme om te zetten in ontroering. Swiss Army Man maakte hem tot een cult favoriet en bewees dat hij veel meer kan dan magie bedrijven in Hogwarts.
De derde Harry Potter-film is voor velen het hoogtepunt van de reeks. Onder regie van Alfonso Cuarón kreeg het verhaal een donkerder en volwassener toon. Voor Daniel Radcliffe was dit het moment waarop hij zijn eerste stappen zette richting volwassen acteren.
We zien een Harry die woedend is, bang en verlangend naar een normaal leven. Radcliffe geeft hem gelaagdheid en emotionele kracht. Vooral de scènes met Gary Oldman als Sirius Black laten zien hoe ver hij zich in korte tijd ontwikkeld had.
Waarom een knaller?
Omdat dit de film was waarin Radcliffe meer werd dan een kinderster. Hij bewees dat hij de zwaarte van het verhaal aankon en dat hij als acteur mee kon groeien met de franchise.
Twee Floppers
- Horns (2013)
Een man die beschuldigd wordt van moord en hoorns krijgt waarmee hij de duistere gedachten van anderen kan horen. Het klinkt als een spannend en origineel concept, gebaseerd op het boek van Joe Hill.
Helaas wist de film de juiste toon nooit te vinden. Daniel Radcliffe speelde met overtuiging, maar het script wankelde tussen horror, komedie en drama zonder echt ergens te landen. Het resultaat was een rommelige film die het publiek niet kon overtuigen.
Waarom een flopper?
Omdat de film ondanks een sterke hoofdrol geen duidelijk verhaal wist neer te zetten. Het idee was goed, maar de uitvoering liet de kijker vooral verward achter.
- Victor Frankenstein (2015)
Een nieuwe interpretatie van Mary Shelley’s klassieker klonk veelbelovend. Deze keer werd het verhaal verteld vanuit Igor, de assistent van Victor Frankenstein, gespeeld door Daniel Radcliffe.
Samen met James McAvoy had hij de kans om een meeslepend duo neer te zetten. Toch verzandde de film in bombastische actiescènes en overdadige CGI. In plaats van een spannend en gelaagd drama kregen we een spectaculair maar zielloos product.
Waarom een flopper?
Omdat de film geen richting vond en meer leunde op effecten dan op verhaal en karakter. Radcliffe kon er weinig aan redden.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Een carrière vol risico’s
Wat deze vier films laten zien, is dat Daniel Radcliffe een acteur is die nooit kiest voor de veilige weg. Hij had eenvoudig in grote commerciële films kunnen blijven spelen, maar ging op zoek naar vreemde, uitdagende en soms ronduit bizarre projecten.
Soms levert dat pareltjes op, zoals Swiss Army Man, soms ook een misser zoals Victor Frankenstein. Maar telkens toont hij lef en de wil om te groeien. Juist dat maakt hem interessant.
Conclusie
Daniel Radcliffe’s filmografie is een achtbaan. Hij speelt liever een pratend lijk of een mislukte assistent dan nog eens dezelfde veilige rol. Daardoor zijn er successen én teleurstellingen, maar altijd valt er iets te beleven.
Bij Panda Bytes prijzen we die durf. Zijn knallers maken de floppers niet alleen draaglijk, maar zelfs waardevol, omdat ze zijn zoektocht naar veelzijdigheid zo tastbaar maken.
