Introductie:
Freakier Friday is geen gemakzuchtige herhalingsoefening maar een levendige, frisse en soms ronduit hilarische opvolger van de Freaky Friday uit 2003. Twintig jaar na het eerste lichaamverwisselavontuur keren Lindsay Lohan (Anna) en Jamie Lee Curtis (Tess) terug, samen met twee nieuwe generaties die het verhaal niet alleen uitbreiden maar ook verdiepen. Het resultaat is een film die zowel speelt met nostalgie als inspeelt op de gevoeligheden van nu.
Een dubbel body-swap festijn
Waar het origineel draaide om één moeder en één dochter die van lichaam wisselen, kiest Freakier Friday voor dubbele verwarring. Anna is inmiddels geen muzikant meer maar een succesvolle manager. Ze voedt in haar eentje haar tienerdochter Harper (Julia Butters) op. Hoewel er af en toe spanningen zijn tussen hen, is hun relatie veel stabieler dan die van Anna en Tess destijds.
Die balans verandert wanneer Anna verliefd wordt op Eric (Manny Jacinto), een charmante Britse chef-kok. Hij blijkt de vader van Harper’s aartsrivaal Lily (Sophia Hammons). Het eerste kwart van de film besteedt veel tijd aan de ontstaansgeschiedenis van deze relaties, inclusief hoe Harper en Lily vijanden werden. Pas tijdens het vrijgezellenfeest van Anna komt de bekende magie op gang.
Een mysterieuze waarzegster deelt een onheilspellende boodschap en de volgende ochtend is alles anders: Anna zit in Harper’s lichaam en Harper in dat van haar moeder. Alsof dat nog niet genoeg is, zijn ook Tess en Lily van lichaam verwisseld.
Humor die verbindt
Freakier Friday weet slim gebruik te maken van generatiehumor. Er zijn knipogen naar ouderwetse spelletjes als Parcheesi maar ook moderne trends als pickleball krijgen een komische behandeling. Af en toe wordt er iets te opzichtig gegrepen naar woorden en uitdrukkingen uit de Gen Z-woordenlijst, maar over het algemeen blijft de humor naturel en charmant.
Fans van de film uit 2003 worden extra verwend met de terugkeer van Chad Michael Murray als Jake, Anna’s oude middelbare schoolliefde. Het voelt als een knipoog voor de kijkers die toen zijn blijven hangen en nu met hun eigen kinderen meekijken.
Curtis en Lohan stelen de show
Jamie Lee Curtis is een komische krachtpatser als de dramatische en zelfbewuste Lily-in-Tess. Ze speelt de puber in het lichaam van een zestigplusser met een perfecte balans tussen zelfspot en fysieke slapstick. Lindsay Lohan pakt het subtieler aan maar weet net zo overtuigend te laten zien hoe het voelt om als tiener vast te zitten in een volwassen lichaam.
Hun samenspel is waar de film het sterkst is. De scènes waarin ze samen op beeld verschijnen zijn energiek, vol timing en kleine gebaren die verraden dat ze elkaar als tegenspelers feilloos aanvoelen.
Vier vrouwen, één kernboodschap
De toegevoegde personages zorgen niet alleen voor extra komische verwikkelingen, maar ook voor emotionele lagen. De relatie tussen Anna en Harper krijgt de meeste aandacht. Daarin zien we een subtiel groeiend begrip voor elkaar dat langzaam op de achtergrond wordt opgebouwd. Harper leert de offers van haar moeder kennen en Anna ziet opnieuw de kwetsbaarheid van de tienerjaren.
Ook de relatie tussen Harper en Lily groeit, al begint die stroef. De film kiest ervoor om deze persoonlijke groei boven spectaculaire plottwists te plaatsen, waardoor het emotionele einde verrassend sterk binnenkomt.
Minpunten en pluspunten in balans
Niet alles werkt even goed. De eerste twintig minuten voelen traag aan en sommige zijplotjes leiden af van het hoofdverhaal. Toch weet de film het publiek snel weer terug te winnen zodra de verwisselingen beginnen. De gelaagde grappen, de charmante acteerprestaties en de combinatie van nostalgie met nieuwe thema’s zorgen voor een film die meer is dan alleen een herhaling van zetten.
Eindoordeel van Panda Bytes
Freakier Friday bewijst dat een sequel geen uitgekauwde cashgrab hoeft te zijn. Met sterk acteerwerk, een warm verhaal en de juiste dosis zelfspot weet de film oude fans te plezieren én nieuwe kijkers te winnen. Het is een familiefilm die je niet alleen voor de humor kijkt, maar ook voor de momenten van oprechte herkenning.
Soms moet je letterlijk in elkaars schoenen staan om elkaar te begrijpen. Dat is de boodschap die blijft hangen, lang nadat de aftiteling is afgelopen.
