Introductie:
In een wereld waar lijstjes domineren, van ‘beste films aller tijden’ tot ‘top 10 Netflix-hits voor op een regenachtige zondag’, raken sommige parels gewoonweg ondergesneeuwd. Sofia Coppola, de koningin van stiltes en subtiele spanningen, is geen onbekende naam in de filmwereld. Toch zijn niet al haar films met open armen ontvangen. Tijd om daar verandering in te brengen. Bij Panda Bytes zijn we ervan overtuigd: sommige van haar projecten verdienen een tweede blik — of zelfs een herwaardering met applaus.
Dus pak een kop thee, nestel je op de bank en laat je meevoeren door vijf films van Coppola die misschien niet in de schijnwerpers stonden, maar daar absoluut wél thuishoren.
Somewhere (2010) – Roem in slow motion
Regisseur: Sofia Coppola
Stel je voor: je leeft in een hotel, hebt geld, status en vrouwen in overvloed, maar toch zit je vast in een eindeloze loop van… niets. Somewhere is precies dat: een existentiële pauzeknop in een wereld die altijd op ‘fast forward’ staat.
Stephen Dorff speelt Johnny Marco, een uitgebluste filmster die plots geconfronteerd wordt met zijn dochter Cleo (een ontwapenende Elle Fanning). Het tempo is traag — zó traag dat het voelt alsof je samen met Johnny vastzit in het Chateau Marmont. En dat is precies de bedoeling.
Wat deze film zo geniaal maakt, is hoe Coppola vervreemding tastbaar maakt zonder drama te forceren. Geen hysterische uitbarstingen, geen bombastische soundtrack. Alleen Johnny, Cleo, een Ferrari die cirkels draait en de stilte ertussen. Ooit verguisd om zijn ‘leegte’, maar kijk opnieuw en je ziet: Somewhere is een spiegel voor iedereen die zich weleens verloren voelt in overvloed.
Vraag aan onze community: Heb jij ooit een film pas echt begrepen bij de tweede keer kijken?
The Bling Ring (2013) – De oppervlakkigheid voorbij
Regisseur: Sofia Coppola
The Bling Ring werd destijds ontvangen als een oppervlakkige kijk op een oppervlakkige generatie. Ironisch, want juist die oppervlakkigheid is de kern van de satire. Gebaseerd op waargebeurde diefstallen door tieners die de huizen van beroemdheden plunderden, laat de film zien hoe obsessie met roem een doel op zich werd.
Emma Watson schittert als Nicki, een karikatuur van millennial-narcisme — of is het Gen Z? De scheidslijn vervaagt. Coppola’s stijl blijft koel en observerend. Geen moraalridderij, geen preek. Alleen jongeren die poseren voor selfies met gestolen designerjurken.
Wie goed kijkt, ziet echter dat The Bling Ring een vlijmscherpe dissectie is van celebrity cultuur, waarin likes belangrijker zijn dan geweten. Misschien had de wereld in 2013 daar nog niet genoeg afstand van. In 2025, met TikTok, influencers en metaverse-glitter? Herwaarderen die handel.
Marie Antoinette (2006) – Pop, pastel en patriottisme
Regisseur: Sofia Coppola
“Let them eat cake,” zei ze nooit echt, maar in Marie Antoinette smullen we er visueel wél van. Sofia Coppola’s biopic over de jongste koningin van Frankrijk was een visueel spektakel, vol pastelkleuren, punkrock en macarons.
Destijds dachten critici: “Wat moeten The Strokes in Versailles?” Nu zeggen we: “Waarom niet?” Het is geen klassiek kostuumdrama, maar een coming-of-age-verhaal verpakt in een suikerspin. Kirsten Dunst geeft de koningin menselijkheid — niet als historisch figuur, maar als meisje dat opgeslokt wordt door verwachtingen.
Coppola’s lef om geschiedenis te benaderen als emotionele waarheid in plaats van droge feiten, maakt deze film tijdloos én actueel. Zeker in een tijd waarin jonge vrouwen nog steeds worden overspoeld door sociale verwachtingen en publieke scrutinie.
Panda Bytes vraagt: Welke andere ‘foute’ film heeft jouw hart stiekem veroverd?
The Beguiled (2017) – Southern Gothic met zijdehandschoenen
Regisseur: Sofia Coppola
Een hervertelling van Don Siegel’s film uit 1971, maar dan door de lens van Coppola. Geen testosteron, wel onderhuidse spanning. In The Beguiled draait alles om blikken, woorden die niet gezegd worden en gif in elegante flacons.
Colin Farrell speelt een gewonde soldaat die belandt in een meisjesinternaat, geleid door Nicole Kidman. Wat volgt is een psychologisch kat-en-muisspel vol ingehouden verlangens en subtiele machtsverschuivingen. De film werd bekritiseerd omdat Coppola enkele personages uit het origineel wegliet — een terechte discussie — maar als je kijkt naar wat er wél is, ontvouwt zich een broeierig meesterwerk.
Het tempo is bedachtzaam, de beelden zinderend. Coppola speelt met licht en schaduw alsof ze zelf met een penseel schildert. Wat begint als een bijna idyllisch toevluchtsoord eindigt in een claustrofobische nachtmerrie.
On the Rocks (2020) – Vader, dochter en een gin-tonic
Regisseur: Sofia Coppola
In On the Rocks keert Coppola terug naar het hedendaagse New York, met een vleugje screwball comedy en een flinke dosis charme. Rashida Jones speelt Laura, een vrouw die vermoedt dat haar man vreemdgaat. Haar vader Felix (Bill Murray, in topvorm) sleurt haar mee op een speurtocht vol martini’s en melancholie.
De film lijkt licht, bijna luchtig, maar raakt diepere thema’s: ouder worden, vaders die altijd charmanter zijn dan ze zouden moeten zijn, en de vraag of liefde ooit echt veilig is.
Coppola’s scherpe observaties en haar liefde voor het kleine gebaar maken deze film tot een warme knipoog naar ouderwetse komedies, maar met een hedendaags hart. En Bill Murray? Die bewijst opnieuw dat hij met één opgetrokken wenkbrauw meer kan zeggen dan menig acteur met een monoloog.
Waarom herwaarderen we eigenlijk?
Soms hebben films tijd nodig. Soms hebben wij tijd nodig. We veranderen, groeien, en leren anders kijken. Wat ooit ‘traag’ leek, blijkt ineens ‘poëtisch’. Wat ‘oppervlakkig’ oogde, blijkt een spiegel.
Sofia Coppola’s werk wordt vaak verkeerd begrepen omdat het fluistert waar anderen schreeuwen. Ze filmt leegtes, stiltes, subtiele verschuivingen. En dat vraagt iets van de kijker. Maar juist daarom blijven haar films nazinderen. Niet als luide statements, maar als zacht gefluisterde waarheden.
Bij Panda Bytes houden we ervan om te kijken met nieuwe ogen. Om films opnieuw te bekijken, niet uit nostalgie, maar omdat we nu anders luisteren.
Tot slot: Welke vergeten film verdient volgens jou een herkansing?
We zijn benieuwd! Deel jouw favoriete ondergewaardeerde films in de reacties of via onze socials. Wie weet zit jouw tip binnenkort in onze volgende herwaardering’s special.
Want bij Panda Bytes geloven we: elke film verdient zijn moment in de schijnwerpers — zelfs als die pas jaren later aanfloept.
