Introductie:
Ke Huy Quan schittert in een bloedige romantische wraakfilm, maar is Love Hurts een voltreffer of een matige pastiche?
De terugkeer van Ke Huy Quan: een nieuwe actieheld?
Na zijn Oscarwinnende comeback in Everything Everywhere All at Once mag Ke Huy Quan nu de hoofdrol spelen in Love Hurts. Een film die, op papier, de esthetiek van John Wickcombineert met de vlotte dialogen van Tarantino en de humor van een absurde romantische komedie. Klinkt als een droom, toch? Maar werkt deze mix ook echt?
Quan speelt Marvin Gable, een vriendelijke makelaar die in de rustige suburbs huizen verkoopt aan gelukkige stelletjes. Zijn dagen bestaan uit het bakken van koekjes en het voeren van gladde verkooppraatjes. Maar zoals we inmiddels gewend zijn in het actiegenre: niets is wat het lijkt. Marvin blijkt een ex-huurmoordenaar te zijn die zijn gewelddadige verleden achter zich heeft gelaten. Tenminste… totdat zijn oude leven zich plotseling weer opdringt.
Een verhalende achtbaan zonder duidelijke richting
Het script van Love Hurts probeert veel te doen, misschien té veel. De plot slingert heen en weer tussen gewelddadige actiescènes en komische momenten, maar weet nooit echt een balans te vinden. Hier is een korte schets van het verhaal:
- Marvin wordt tegen zijn zin teruggetrokken in de onderwereld wanneer zijn broer Knuckles (gespeeld door Daniel Wu) en een maffiabende hem confronteren.
- Zijn oude liefde, de mysterieuze nachtclubzangeres Rose (Ariana DeBose), duikt op, wat oude wonden en onafgemaakte zaken heropent.
- De film bevat absurde huurmoordenaars, koddige sidekicks en Tarantino-achtige dialogen, maar het ontbreekt aan een pakkende emotionele kern.
De romantische verhaallijn tussen Marvin en Rose had het hart van de film moeten zijn, maar voelt geforceerd en chemieloos aan. De Bose speelt Rose met een overdreven dramatische flair die haar meer een karikatuur dan een echt personage maakt.
Actie: stijlvol maar niet origineel
Jonathan Eusebio, een ervaren stuntcoördinator en choreograaf uit de John Wick-serie, maakt hier zijn regiedebuut. Dat betekent dat de actie strak en energiek is. Hoogtepunten zijn:
✅ Een knokpartij achter een kantoorraam met schaduwspel en misleidende silhouetten.
✅ Een bloederige confrontatie in een nachtclub, met slow-motion shots en neonbelichting.
✅ Een gevecht in een videotheek vol met cultfilm-posters en arcadekasten.
Toch voelt het allemaal net iets te bekend. De choreografie is goed, maar mist de creativiteit en brutaliteit die John Wick of Nobody zo spectaculair maakten. De film leunt zwaar op zijn stilistische invloeden, zonder echt iets nieuws toe te voegen.
Humor die niet altijd werkt
Een van de grootste problemen van Love Hurts is de toon. De film wil zowel een keiharde actiefilm als een komedie zijn, maar de grappen zijn hit-or-miss. Marvin’s eeuwige optimisme te midden van moorddadige chaos had een komisch effect kunnen hebben, maar wordt te vaak herhaald. Ook de overdreven personages—zoals een poëtische huurmoordenaar die dol is op haiku’s en een maffiabaas die boba-thee als moordwapen gebruikt—voelen eerder als goedkope gimmicks dan als memorabele figuren.
Visuele stijl en soundtrack
Visueel ziet Love Hurts er gelikt uit. De cinematografie speelt met kleurcontrasten en neonverlichting, wat een stijlvolle look oplevert. De climax, die zich afspeelt in een videotheek vol verwijzingen naar martial arts-films en old-school videogames, is een nostalgische traktatie voor filmliefhebbers.
De soundtrack mixt klassieke Motown-nummers met elektronische beats, wat een speelse en ironische ondertoon geeft aan de actiescènes. Toch voelt het soms geforceerd aan—alsof de film wanhopig probeert een Tarantino-esque sfeer op te roepen zonder dezelfde scherpte en timing.
Conclusie: een gemiste kans?
Love Hurts had de perfecte comeback-vehicle kunnen zijn voor Ke Huy Quan als actieheld, maar blijft hangen in clichés en voorspelbare humor. De actie is strak, maar niet innovatief. De personages zijn kleurrijk, maar voelen meer als cartoons dan als echte mensen. En de romantiek? Die laat je eerder koud dan dat het je raakt.
Pluspunten
✔️ Ke Huy Quan is charismatisch en sympathiek
✔️ Strakke actiechoreografie
✔️ Stijlvolle cinematografie
Minpunten
❌ Onevenwichtige mix van actie en humor
❌ Chemieloos liefdesverhaal
❌ Niets wat we niet eerder (en beter) hebben gezien
Beoordeling: 5.5/10 – Een vermakelijke maar weinig vernieuwende actiefilm.
Ben jij benieuwd naar Love Hurts of ben je het beu dat Hollywood blijft teren op dezelfde formules? Laat het ons weten in de reacties!
