Een diepgravende recensie van Materialists – het nieuwste werk van Celine Song, bekend van Past Lives
Met Materialists laat Celine Song opnieuw haar talent zien voor het blootleggen van menselijke kwetsbaarheid. Waar haar vorige film Past Lives een ingetogen ode was aan gemiste kansen, richt Materialists zich op een meer cynische realiteit: de liefde als een rekensom, een investering, een transactie. En wie beter dan Dakota Johnson, Pedro Pascal en Chris Evans om die kille perfectie, emotionele ruis en verwarde verlangens tot leven te brengen?
Lucy Macarro: Cupido met een visitekaartje
Dakota Johnson speelt Lucy, een professionele matchmaker in een hypergestileerd Manhattan. Geen pijlen van Cupido, maar businesscards en dataprofilering. Mannen worden herleid tot steekwoorden: “zes cijfers”, “fitnessniveau”, “beginnend kaal”. Lucy verkoopt liefde als een luxeproduct. Totdat het verleden (in de vorm van haar ex, gespeeld door een vermoeide maar charmante Chris Evans) én een schijnbaar perfecte dokter (Pedro Pascal met ingetogen magnetisme) haar zorgvuldig opgebouwde façade doorboren.
Twee mannen, één spiegel
Pascal’s Harry vertegenwoordigt zekerheid, status en romantiek op hoog niveau – letterlijk, met een penthouse in Tribeca. Evans’ John brengt Lucy terug naar een wereld van ambities, rauwe emoties en gedeelde geschiedenis. Maar Song maakt het de kijker moeilijk: dit is geen simpele keuze tussen hart of verstand, maar een reflectie op identiteit, waardigheid en het verlangen om écht gezien te worden.
Liefde als algoritme
Naast de hoofdpersonages schittert Zoë Winters als Sophie – een vriendin en klant van Lucy die langzaam afglijdt in eenzaamheid. Haar subplot toont de bijwerkingen van liefdesoptimalisatie en geeft de film extra diepgang. Song schuwt het ongemak niet en toont de keerzijde van daten als spreadsheet.
Visuele poëzie en contrast
Manhattan is een personage op zich: de hoogglans van luxe appartementen versus de rauwe energie van gedeelde flats. De camera zweeft elegant in de scènes met Harry, terwijl hij nerveus trilt bij John. De soundtrack van Daniel Pemberton ondersteunt dit contrast perfect, als een echo van de innerlijke strijd van Lucy.
Conclusie: liefde zonder filter
Materialists is een knap vormgegeven, bij momenten pijnlijke film over moderne liefde. Geen happy endings, wel scherpe vragen. Hoeveel is liefde waard als alles een prijs heeft? En wanneer je denkt dat je alles onder controle hebt, wat doe je dan met een hart dat iets anders wil?
Bij Panda Bytes zijn we onder de indruk van Celine Songs moedige en originele benadering van het genre. Materialists is geen luchtige romcom, maar een rauwe dissectie van romantiek in een tijdperk van algoritmen en ambitie.
Wat vind jij?
Ben jij een romanticus die in armoede gelooft of kies jij voor het comfort van een goedgevulde bankrekening en een glas champagne op 30 verdiepingen hoog? Laat het ons weten in de reacties hieronder.
Deze recensie is met liefde geschreven door Panda Bytes – jouw kompas in het woud van film, series, technologie en games. Ontdek meer reviews, achtergronden en verrassende inzichten op onze website en blijf verwonderd.
