Introductie:
Een restaurant vol oma’s achter het fornuis. Als dat geen recept is voor hartverwarmende chaos, weten wij het ook niet meer. NONNAS, de nieuwe Netflix-komedie gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Jody Scaravella en zijn restaurant Enoteca Maria in Staten Island, schotelt ons een film voor die net zo veel troost biedt als een dampend bord spaghetti. In deze review nemen we je mee langs de ingrediënten van deze eigenzinnige film vol geloof, familiebanden, feminisme én een flinke portie Limoncello.
Het verhaal Over koken, rouwen en doorzetten
NONNAS opent in een eenvoudige keuken in Brooklyn, waar kleine Joe met zijn moeder en Nonna pasta rolt op een tafel vol meel en herinneringen. Die scène zet meteen de toon: dit wordt geen vluchtige komedie, maar een ode aan moederliefde en het erfgoed van generaties. Als Joe jaren later zijn moeder verliest, zit hij vast in een kleurloos kantoorleven. Zijn vrienden overtuigen hem om haar levensverzekering te gebruiken voor iets wat echt betekenis heeft.
Joe koopt een pand en besluit een restaurant te openen waarin alleen grootmoeders Nonna’s koken. Via een advertentie op Craigslist verzamelt hij een bont gezelschap van vrouwen met recepten én temperament. Wat volgt is geen standaard succesverhaal, maar een hartverwarmend proces van vallen, opstaan en vooral: samen eten, lachen en huilen.
Thema’s Geloof, identiteit en de kracht van een goede saus
De film raakt meerdere gevoelige én actuele snaren. Het geloof speelt een centrale rol: personages bidden met Bijbelteksten, er zijn beelden van Maria, een non bidt tot Padre Pio en kruistekens worden gezwaaid als kruiden over een pan saus. De sfeer is doordrenkt van katholieke symboliek, wat voor sommigen herkenbaar en troostend is, maar voor anderen wellicht juist afstotend werkt.
Naast het geloof laat NONNAS ook ruimte voor thema’s als liefde buiten de norm en vrouwelijke zelfbeschikking. Een voormalige non onthult dat ze verliefd werd op een vrouw en daarom de kerk verliet. Dat subplot geeft de film een moderne, soms controversiële laag die botst met het conservatieve decor. Toch wordt het verhaal respectvol verteld en biedt het ruimte voor discussie. Ook bespreken de oudere vrouwen hun schoonheid, zichtbaarheid en trots op hun lijf, wat een verfrissende feministische ondertoon toevoegt aan het verhaal.
Wat niet helemaal smaakt Vloeken, wijn en ongemak
Hoewel de film zich presenteert als een feelgood verhaal, bevat hij ingrediënten die niet bij iedereen even lekker vallen. Er wordt stevig gedronken: wijn vloeit rijkelijk, Limoncello wordt als water naar binnen gewerkt, en zelfs een kind probeert een slokje te nemen voordat een alerte volwassene ingrijpt. Drank is in deze film net zo vanzelfsprekend als parmezaan op pasta constant aanwezig en soms wat overdadig.
Daarnaast zijn er in totaal tien vloekwoorden, waaronder één stevige krachtterm, en wat suggestieve scènes die voor jongere kijkers wellicht ongeschikt zijn. Een vrouw grijpt een andere bij haar borst, en er wordt openlijk gesproken over borstimplantaten en seksuele identiteit. Niets expliciet, maar toch opvallend aanwezig in een film die zich ook richt op familie en religieuze thema’s.
Acteerwerk en muziek Nonna’s met karakter
De ster van NONNAS is zonder twijfel het ensemble van oudere actrices. Ze stelen elke scène met hun charisma, charme en licht ontvlambare temperament. Dit zijn geen cliché-oma’s die breien op de achtergrond. Dit zijn vrouwen met een verleden, een mening en een indrukwekkend repertoire aan recepten en vloeken. De chemie tussen hen en Joe is voelbaar, en maakt de film tot een levendige, soms chaotische maar altijd oprechte ervaring.
De soundtrack is een smakelijke mix van Italiaanse klassiekers en moderne klanken. De muziek draagt bij aan de luchtige toon van de film en ondersteunt de emotionele momenten zonder sentimenteel te worden. Het voelt als een zorgvuldig geselecteerde afspeellijst bij een familiediner: vertrouwd, warm en net een beetje ondeugend.
Conclusie: Waarom NONNAS je hart (en maag) zal vullen
NONNAS is niet zomaar een komedie over eten. Het is een film die met liefde gemaakt is, die vragen stelt over identiteit, geloof, ouderdom en familie. Ja, het schuurt soms. En ja, de drank vloeit rijkelijk en de morele kompasnaald draait soms alle kanten op. Maar daaronder zit een oprecht verhaal over verlies en de zoektocht naar zingeving.
De film is perfect voor wie houdt van warme verhalen, sterke vrouwen en goed Italiaans eten. Voor wie zijn eigen Nonna mist of simpelweg gelooft dat eten ons dichter bij elkaar brengt. Voor gelovigen, twijfelaars en fijnproevers. Maar bovenal: voor mensen met een hart dat nog openstaat voor een goed verhaal, hoe rommelig ook.
Heb jij NONNAS al gezien? Wat vond je van de balans tussen traditie en moderniteit? Laat je mening achter in de reacties en kook met ons mee in de wereld van film en gevoel. Want bij Panda Bytes houden we niet alleen van tech en thrillers we serveren ook graag een flinke portie sentiment.
