Een inspirerend verhaal over doorzettingsvermogen, strijd en de opkomst van vrouwen in het worstelen.
Een pionier in de ring: Het verhaal van Mildred Burke
Mildred Burke is een naam die in de geschiedenis van het professionele worstelen niet de eer krijgt die ze verdient. Queen of the Ring (2025) brengt daar verandering in. De film werpt een fascinerende blik op het leven van deze baanbrekende worstelaar, die in een tijd waarin vrouwen nauwelijks een plek in de sportwereld hadden, uitgroeide tot een levende legende.
Met Emily Bett Rickards in de hoofdrol en regie van Ash Avildsen, dompelt de film ons onder in het Amerika van de jaren ’30 en ’40. Een periode waarin vrouwen in de ring nauwelijks serieus werden genomen – laat staan geaccepteerd. Burke trotseerde niet alleen het brute worstelcircuit, maar ook de machtsstructuren achter de schermen.
Haar verhaal is niet alleen dat van een sporticoon, maar ook van een vrouw die zich staande moest houden in een door mannen gedomineerde wereld. De film laat zien hoe Burke vecht voor haar plek, hoe ze keer op keer wordt tegengewerkt en hoe ze, ondanks alles, blijft doorgaan.
Een gevecht buiten de ring: De impact van Billy Wolfe
De film toont niet alleen Burkes triomfen, maar ook de duistere kant van de worstelindustrie. Haar relatie met promotor en worstelaar Billy Wolfe (gespeeld door Josh Lucas) is zowel complex als destructief. Wolfe zag het potentieel in vrouwelijke worstelaars, maar zijn drijfveer was financieel gewin, niet gelijkwaardigheid.
Lucas brengt Wolfe tot leven als een charmante, maar manipulatieve man, die zowel Burkes mentor als haar grootste vijand werd. De dynamiek tussen de twee is een van de sterkste elementen van de film, met intense confrontaties en een emotionele lading die tot het einde blijft hangen.
Wat Queen of the Ring hierin zo sterk maakt, is dat het de relatie niet simplificeert tot goed versus kwaad. Wolfe was een man die vrouwen worstelen naar een hoger niveau tilde, maar tegelijkertijd misbruik maakte van zijn machtspositie. Het is deze gelaagdheid die de film onderscheidt van typische biopics.
De worstelscènes: Authentiek en meeslepend
Een worstelfilm staat of valt met de kwaliteit van de actie in de ring. Gelukkig weet Queen of the Ring dit aspect overtuigend neer te zetten. Emily Bett Rickards levert een indrukwekkende prestatie en laat zien dat ze niet alleen als actrice, maar ook fysiek in de rol van Burke past.
De choreografie van de worstelscènes is trouw aan de klassieke worstelstijl van de jaren ’40. Hier geen spectaculaire luchtaanvallen zoals in het moderne WWE, maar technische grepen, harde klappen en intense krachtmetingen. De film blijft dichtbij de realiteit en dat maakt de gevechten extra meeslepend.
In de cast vinden we ook echte worstelaars zoals Toni Storm, Kamille Brickhouse en Naomi. Hun aanwezigheid draagt bij aan de geloofwaardigheid van de film en zorgt ervoor dat de actie nooit nep aanvoelt.
Een slimme keuze van regisseur Ash Avildsen is hoe de worstelscènes in beeld worden gebracht. In plaats van overdreven montage of slow-motion, ligt de focus op de emotie van de gevechten. Dit zorgt ervoor dat zelfs niet-worstelfans mee worden gezogen in de spanning van de matches.
Historische context: Vrouwen in het worstelen
Om Burkes verhaal volledig te begrijpen, moeten we naar de bredere geschiedenis kijken. Vrouwen worstelen werd in de eerste helft van de twintigste eeuw nauwelijks erkend. Het was een wereld waarin mannen bepaalden wat vrouwen wel en niet mochten doen.
Sterke acteerprestaties en een pakkend script
Naast de worstelscènes en de historische context zijn het vooral de acteerprestaties die de film naar een hoger niveau tillen.
- Emily Bett Rickards schittert als Mildred Burke. Ze brengt niet alleen de fysieke kracht, maar ook de kwetsbaarheid van haar personage overtuigend over.
- Josh Lucas is overtuigend als Billy Wolfe en weet precies de juiste balans te vinden tussen charmant en manipulatief.
- Francesca Eastwood speelt een kleinere, maar intrigerende rol als Mae Young, een andere vrouwelijke worstelpionier. Haar karakter had meer aandacht mogen krijgen, maar ze maakt indruk in de scènes waarin ze verschijnt.
- Walton Goggins heeft een kleine, maar gedenkwaardige bijrol. Hoewel zijn schermtijd beperkt is, weet hij zijn scènes te domineren.
Het script is meeslepend en goed opgebouwd, al voelt de film met een speelduur van ruim twee uur soms iets te lang aan. Sommige verhaallijnen, zoals de romance tussen Burke en G. Bill (Tyler Posey), krijgen minder aandacht dan ze verdienen.
Toch blijft het tempo hoog en weet de film de kijker tot het einde geboeid te houden. De dialogen zijn scherp geschreven en voelen authentiek aan, zonder overdreven dramatisering.
Een inspirerend en meeslepend portret
Queen of the Ring is meer dan een film over worstelen. Het is een verhaal over veerkracht, doorzettingsvermogen en het gevecht om erkenning in een wereld die tegen je is.
Hoewel de film niet zo rauw en donker is als The Wrestler (2008) of The Iron Claw (2023), weet hij toch een emotionele snaar te raken. Burke’s reis is inspirerend en bewijst dat echte kampioenen niet alleen in de ring winnen, maar ook daarbuiten.
Cijfer: 9/10
Release: 7 maart 2025
Wat denk jij?
Is Queen of the Ring de ultieme worstelbiopic, of blijft er nog een beter verhaal te vertellen? Laat het ons weten in de reacties!
