Recensie: Alarum (2025) – Een mislukte actiethriller met grootheidswaan

Introductie:

Sylvester Stallone, Scott Eastwood en Willa Fitzgerald in een spionage-actiefilm? Dat klinkt als een recept voor een ouderwetse, knallende blockbuster. Toch weet Alarum (2025) die belofte niet waar te maken. In plaats van een stijlvolle, spannende actiefilm krijgen we een rommelig verhaal, futloze actie en een cast die op de automatische piloot draait.

Lionsgate en regisseur Alexander Vesha lijken te mikken op een mix van klassiek spionagegeweld en karaktergedreven drama, maar het eindresultaat is een zielloze actiefilm die zichzelf te serieus neemt. Is Alarum nog te redden door brute knokpartijen en vuurgevechten? Of is dit gewoon een van die films die je over een paar maanden voor een paar euro in de uitverkoopbak vindt?

Een warrig verhaal zonder impact

Actiefilms hoeven niet per se ingewikkeld te zijn. Sterker nog, een simpel maar strak verhaal kan juist de sleutel tot succes zijn. Alarum probeert echter een diepere laag aan te brengen door een complexe spionagethriller te combineren met een romantische verhaallijn, en dat pakt niet goed uit.

De film draait om Joe (Scott Eastwood), een voormalige agent van een geheime Amerikaanse overheidsorganisatie. Hij is verliefd geworden op Laura (Willa Fitzgerald), die werkt voor Alarum, een mysterieuze groep die zich inzet om wereldwijde inlichtingendiensten te ontmantelen. Het stel besluit samen weg te vluchten en te trouwen, maar hun verleden achtervolgt hen.

Wanneer Joe per ongeluk een USB-stick met cruciale staatsgeheimen in handen krijgt, verandert zijn leven in een nachtmerrie. Zijn oude werkgevers denken dat hij is overgelopen en sturen Chester (Sylvester Stallone), een psychotische huurmoordenaar, achter hem aan. Alsof dat nog niet genoeg is, zit ook de Franse huurling Orin (Mike Colter) hem op de hielen.

Op papier klinkt dit als een spannende opzet, maar de uitvoering laat te wensen over. Flashbacks worden onduidelijk ingezet, belangrijke plotpunten worden afgeraffeld en veel personages krijgen nauwelijks een introductie. Wie tegen wie vecht en waarom? Het wordt pas halverwege de film enigszins duidelijk, en tegen die tijd ben je als kijker waarschijnlijk al afgehaakt.

Sylvester Stallone: groot naam, kleine rol

Sylvester Stallone is een legende binnen de actiefilmwereld. Van Rocky tot Rambo, hij heeft zichzelf keer op keer bewezen. In recente projecten zoals Tulsa King liet hij zien dat hij ook op latere leeftijd nog steeds een krachtige aanwezigheid op het scherm heeft. Helaas is dat in Alarum totaal niet het geval.

Zijn personage Chester is bedoeld als een meedogenloze huurmoordenaar met een vage geschiedenis met Joe. Maar in plaats van een charismatische, dreigende tegenstander, krijgt Stallone amper iets te doen. Hij slentert door zijn scènes met een blik van ‘waar ben ik eigenlijk aan begonnen?’ en mompelt wat oneliners zonder overtuiging. Het voelt alsof hij er alleen maar is om zijn naam op de poster te krijgen.

Scott Eastwood doet zijn best als hoofdrolspeler, maar hij mist de aanwezigheid en charme die nodig zijn om een film als deze te dragen. Zijn chemie met Willa Fitzgerald is flinterdun, waardoor de romantische insteek van het verhaal nauwelijks impact heeft.

Mike Colter, bekend van Luke Cage en The Union, speelt de Franse huurling Orin. Hij heeft de fysieke uitstraling van een gevaarlijke tegenstander, maar zijn overdreven Franse accent en oppervlakkige dialogen maken hem eerder lachwekkend dan intimiderend.

Actiescènes zonder spektakel

Een slechte actiefilm kan soms nog gered worden door spectaculaire vechtscènes en explosies. Helaas slaagt Alarum er zelfs op dat vlak niet in om indruk te maken.

De film heeft een aantal vuurgevechten en achtervolgingen, maar ze missen de impact die je verwacht in een film met dit budget en deze cast. Eén scène waarin Orin een paar granaten door een raam gooit, is zo slecht geanimeerd dat het lijkt alsof iemand met basiskennis van After Effects ermee aan de slag is gegaan.

Ook de choreografie laat te wensen over. Waar John Wick-achtige films tegenwoordig worden geprezen om hun strakke en visueel indrukwekkende gevechten, voelt de actie in Alarum traag en ongeïnspireerd aan. Veel scènes worden te donker gefilmd en de montage snijdt zo vaak dat het moeilijk te volgen is wat er gebeurt.

Camerawerk en regie: een visuele warboel

De regie van Alexander Vesha mist een duidelijke visie. Alarum lijkt niet te weten wat voor film het wil zijn. Soms voelt het als een mislukte misdaadthriller, dan weer als een standaard actiefilm, en op momenten probeert het zelfs humor toe te voegen – zonder succes.

Visueel is het een rommeltje. De ene scène heeft een stijlvolle neonsfeer, terwijl de volgende eruitziet als een goedkope televisieserie. De inconsistentie in belichting en kleurgebruik maakt het moeilijk om echt in de film op te gaan.

De montage is ook problematisch. Het tempo van de film voelt ongecontroleerd: sommige scènes slepen eindeloos voort, terwijl belangrijke gebeurtenissen in een oogwenk voorbij vliegen. Dit zorgt ervoor dat de film nooit echt op gang komt.

Conclusie: een zielloze en overbodige actiefilm

Met een cast als deze en een op papier spannende premisse had Alarum een degelijke actiefilm kunnen zijn. Helaas lijdt het eindresultaat onder een zwak script, inspiratieloze regie en een gebrek aan energie bij de acteurs.

De film wil te veel: het probeert een serieuze spionagethriller te zijn, een liefdesverhaal en een actiefilm tegelijk, maar slaagt in geen van deze aspecten. De actie mist impact, de personages voelen leeg aan en de plotontwikkeling is onnodig verwarrend.

Share this post :

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Online Partner Voor Onlineaanwezigheid

JOUW ONLINE PRESENCE KAN (NOG) BETER. WETEN HOE?
Laatste Nieuws
Categorie

Abonneer op onze nieuwsbrief

Word lid van onze Panda Bytes-nieuwsbrief en ontvang het laatste film- en tech-nieuws rechtstreeks in je inbox! Mis niets, meld je nu aan!
Scroll to Top

what you need to know

in your inbox every morning