Regie: Christopher Hatton
Scenario: Christopher Hatton, Chuck Reeves
Hoofdrollen: William Moseley, Melanie Zanetti, Kate Dickie, David Hayman, Callum Woodhouse
Een duik in de gotische wereld van Edgar Allan Poe
Het oeuvre van Edgar Allan Poe blijft een inspiratiebron voor creatievelingen uit alle disciplines: kunstenaars, schrijvers, muzikanten en filmmakers zijn allemaal gevallen voor Poe’s unieke mix van horror en romantiek. Christopher Hatton’s ‘Raven’s Hollow’ is de nieuwste film in deze traditie.
Het mysterie begint
We maken kennis met Edgar Allan Poe (William Moseley) en vier andere kadetten van West Point tijdens een trainingsoefening in het noorden van New York. Tijdens hun tocht vinden ze een jongeman vastgebonden aan een houten rek en geopend. Met zijn laatste adem fluistert hij het woord ‘Raaf’. Geïntrigeerd door deze ontdekking leidt Poe een onderzoek om de daders van deze rituele moord te ontmaskeren. Het onderzoek brengt de kadetten naar een mysterieuze en geïsoleerde gemeenschap, die meer lijkt te weten dan ze loslaten.
Verbindingen met Poe’s literaire werken
‘Raven’s Hollow’ is een film die zijn inspiratie duidelijk toont. Hatton probeert actief de gebeurtenissen in zijn verhaal te verbinden met Poe’s literaire werken, wat interessante ideeën oplevert. Thema’s als isolatie, trauma en verloren liefde zijn volop aanwezig in de film. De connectie met Poe’s literatuur is waarschijnlijk wat het publiek aantrekt, en op oppervlakkig niveau slagen schrijvers Chuck Reeves en Christopher Hatton erin genoeg plotintrige te bieden om kijkers gedurende het grootste deel van de film vast te houden.
Gebrek aan diepgang
Desondanks blijft het plezier beperkt tot het oppervlak, en ‘Raven’s Hollow’ begint al snel te lijden onder een gebrek aan diepgang. Een vergetelijke cast van eendimensionale personages (ondanks enkele memorabele vertolkingen van onder anderen Kate Dickie en David Hayman), vooral onder de groep kadetten, zorgt ervoor dat er geen emotionele band ontstaat met de personages en de gruwelen die hen overkomen. Dit heeft een ongelukkig gevolg: zodra de spanning toeneemt, maakt het de kijker niet veel uit wat er gebeurt. Bovendien zijn er enkele problemen met het tempo, dat soms onregelmatig wordt, waardoor je als kijker nooit helemaal opgaat in de wereld van de film.
Sfeervolle gotische horror
Het is des te jammerder omdat ‘Raven’s Hollow’ een indrukwekkende sfeer weet neer te zetten. Gefilmd op locatie in Letland, maken zowel cinematograaf Michael Rizzi als geluidsontwerper Danton Tanimura optimaal gebruik van de natuurlijke ambiance van deze prachtige film locatie. Door te spelen met gedempte kleuren en schemerig licht en de natuurlijke omgevingsgeluiden te benutten, creëren ze een sfeer van sluimerende dreiging die ‘Raven’s Hollow’ stevig in het gotische horror-subgenre plaatst.
Conclusie
Al met al is ‘Raven’s Hollow’ een vermakelijke, zij het oppervlakkige, duik in de sombere wereld van Edgar Allan Poe. Uiteindelijk is het moeilijk te bepalen voor wie deze film precies bedoeld is. Voor fans van Poe’s literatuur valt er veel te ontdekken, en dat zal ongetwijfeld de interesse van die groep wekken. Maar het gebrek aan diepgang en het onvermogen om je echt onder te dompelen in de wereld van de film, maken het uiteindelijk onbevredigend. Voor anderen is er een gevoel van vertrouwdheid met de ontwikkeling van het verhaal, maar er is gewoon niet genoeg om het te onderscheiden van de talloze andere horrorfilms die er zijn. Toch, als je gewoon even wilt ontspannen en anderhalf uur wilt uitschakelen, biedt ‘Raven’s Hollow’ daarvoor een prima gelegenheid.
