Introductie:
Met The Conjuring: Last Rites neemt Warner Bros. afscheid van zijn beroemdste horror franchise. Wat ooit begon met ijzingwekkende spanning en slimme scares, eindigt in een film die voelt als een moeizaam laatste rondje. Dit vierde en laatste deel rond Ed en Lorraine Warren wil groots en emotioneel afsluiten, maar slaagt er niet in de magie van de eerdere delen te evenaren.
De Warrens nog één keer terug in actie
Patrick Wilson en Vera Farmiga keren terug als Ed en Lorraine Warren, het echtpaar dat in de voorgaande films het publiek wist mee te slepen met hun strijd tegen het paranormale. Hun spel blijft overtuigend en vormt opnieuw het emotionele hart van de film. Toch krijgen ze opvallend weinig ruimte in dit slotstuk. Het duurt bijna anderhalf uur voordat ze in de kern van de actie belanden, waardoor hun aanwezigheid meer voelt als een bijrol dan als de grote finale die fans hadden verwacht.
De film opent met een terugblik naar 1964 waarin de Warrens geconfronteerd worden met een sinistere spiegel. Lorraine is hoogzwanger en raakt door aanraking met het object in een levensbedreigende situatie. Het is een intense start, maar de film weet die spanning niet vast te houden.
De Smurl-familie en hun demonische erfstuk
Het centrale verhaal speelt zich af in 1986 in West Pittston, Pennsylvania, waar de Smurl-familie ongewild het middelpunt wordt van bovennatuurlijke gebeurtenissen. Grootouders geven hun kleindochter de vervloekte spiegel cadeau, compleet met barst in het glas. Al snel stapelen de vreemde gebeurtenissen zich op: kaarsen doven uit zonder reden, speelgoed beweegt vanzelf en schaduwen kruipen door de kamers. Aanvankelijk lijkt het onschuldig, maar de onrust groeit met elke scène.
Dit klinkt als de ideale basis voor beklemmende horror, maar de uitvoering blijft vlak. Waar eerdere films de spanning zorgvuldig opbouwden en één enkele scène in je geheugen brandden, voelt Last Rites als een herhaling van zetten. De schrikmomenten zijn voorspelbaar en vaak zelfs komisch onbedoeld.
Judy Warren in het middelpunt
Een belangrijk verschil met de eerdere delen is dat dochter Judy Warren deze keer meer in beeld komt. Zij blijkt dezelfde gave te hebben als haar moeder, maar mist de ervaring om er effectief mee om te gaan. Mia Tomlinson speelt Judy met oprechte kwetsbaarheid en zorgt voor een emotionele laag die de film broodnodig heeft. Toch krijgt ze te veel schermtijd, waardoor de balans zoek raakt.
De climax, waarin Judy samen met haar ouders de demon confronteert, doet denken aan een superhelden film. De vergelijking met Avengers: Endgame is niet eens vergezocht, maar het spektakel is te overdreven en mist de rauwe intensiteit die de serie zo sterk maakte.
Een regisseur zonder visie
De afwezigheid van James Wan als regisseur weegt zwaar. Michael Chaves neemt het roer opnieuw over, maar slaagt er niet in zijn voorganger te evenaren. Zijn aanpak voelt plichtmatig en voorspelbaar. Waar Wan een meester was in het opbouwen van spanning met kleine details, vertrouwt Chaves te veel op oppervlakkige schrikeffecten. Het resultaat is een film die wel horror wil zijn, maar nooit écht angstaanjagend wordt.
Eindconclusie: een gemiste kans
The Conjuring: Last Rites had de kans om een waardige afsluiter te worden van een legendarische reeks. De combinatie van familiegeschiedenis, emotionele conflicten en paranormale dreiging had tot iets groots kunnen leiden. In plaats daarvan krijgen we een film die te lang duurt, te weinig spanning biedt en te veel leunt op sentiment.
Wilson en Farmiga zorgen er nog voor dat de film niet volledig instort, maar zelfs hun sterke acteerwerk kan het gebrek aan echte horror niet verdoezelen. Voor liefhebbers van de reeks blijft dit slotstuk een verplicht nummer, maar voor het brede publiek geldt: kijk liever opnieuw naar The Conjuring of The Conjuring 2 en beleef die ouderwetse rillingen nog een keer.
⭐✩✩✩ – een slot dat nooit echt eng wordt.
Bij Panda Bytes vinden we het jammer dat een franchise die zo sterk begon eindigt met zo weinig kracht. Wat denk jij: had Warner Bros. moeten stoppen na de tweede film, of had een frisse creatieve blik de reeks nieuw leven kunnen inblazen? Deel je mening en laten we samen de balans opmaken van een horror universum dat zijn glans verloor.
