Introductie:
Sommige acteurs hebben een aanwezigheid die je niet kunt negeren. Ze stappen het doek op, spreken een paar woorden, en de hele zaal houdt de adem in. Lupita Nyong’o is zo’n actrice. Ze verscheen nog niet in honderden titels, maar de rollen die ze koos, lieten meteen zien dat ze behoort tot de meest bijzondere stemmen in de hedendaagse cinema.
Elke rol van Nyong’o ademt elegantie en diepte. Ze brengt menselijkheid in verhalen die soms groter zijn dan het leven zelf. Bij Panda Bytes vinden we dat sommige films niet genoeg hebben aan één kijkbeurt. Ze vragen om een tweede, een derde, misschien zelfs een tiende. Daarom duiken we vandaag in vijf films van Lupita Nyong’o die je móét herontdekken.
- 12 Years a Slave (2013) De pijn en kracht van Patsey
Het begon allemaal hier. Voor veel kijkers was 12 Years a Slave de eerste kennismaking met Lupita Nyong’o. En wat een kennismaking was dat. In Steve McQueen’s meesterwerk, gebaseerd op de memoires van Solomon Northup, speelt Nyong’o de rol van Patsey, een jonge vrouw gevangen in slavernij.
Patsey is niet zomaar een bijfiguur. Ze belichaamt de onmenselijkheid van slavernij in haar puurste, rauwste vorm. Nyong’o speelt haar met een kwetsbaarheid die bijna ondraaglijk is. De scènes waarin ze door wreedheid gebroken lijkt, maar tóch menselijke waardigheid bewaart, behoren tot de meest aangrijpende momenten in de filmgeschiedenis.
Het leverde haar de Oscar voor Beste Vrouwelijke Bijrol op, en terecht. Maar belangrijker nog: het maakte duidelijk dat Nyong’o geen actrice is die zich laat opsluiten in stereotiepe rollen. Ze toonde een intensiteit die je niet snel vergeet.
Waarom opnieuw kijken? Omdat 12 Years a Slave niet alleen een historische reconstructie is, maar een film die je confronteert met het verleden op een manier die blijft schuren. Nyong’o’s spel zorgt ervoor dat Patsey geen voetnoot is, maar een stem die door de tijd heen blijft klinken.
- Black Panther (2018) De kracht van Nakia
Toen Marvel Studios met Black Panther kwam, werd het meer dan zomaar een superhelden film. Het was een cultureel fenomeen, een ode aan Afrikaanse cultuur, erfgoed en trots. En midden in dat universum stond Nakia, gespeeld door Lupita Nyong’o.
Nakia is geen klassieke love interest. Ze is een spion, een strijder en iemand die haar eigen pad kiest. Ze houdt van T’Challa, maar weigert zichzelf te definiëren door die relatie. Wat Nyong’o zo sterk doet, is Nakia menselijk maken in een wereld vol kostuums en superkrachten. Ze is slim, principieel en moedig, maar ook warm en empathisch.
In veel scènes is zij het morele kompas. Waar T’Challa twijfelt over tradities en verantwoordelijkheid, dringt Nakia aan op vooruitgang en rechtvaardigheid. Nyong’o geeft daarmee een subtiele maar cruciale draai aan het verhaal: zonder Nakia zou Wakanda nooit de stap hebben gezet om zich open te stellen voor de wereld.
Waarom opnieuw kijken? Omdat Black Panther niet alleen een Marvel-blockbuster is, maar een film die culturele grenzen verlegde. Nyong’o’s Nakia laat zien hoe een vrouwelijke rol in een superhelden film veel meer kan zijn dan decor: ze kan de kern van het verhaal vormen.
- Us (2019) De nachtmerrie van de dubbelrol
Na het succes van Get Out keerde regisseur Jordan Peele terug met Us. En dit keer plaatste hij Lupita Nyong’o in het middelpunt van een psychologische horror die je nog dagenlang wakker houdt.
Nyong’o speelt Adelaide Wilson, een moeder die met haar gezin vakantie viert. Maar dan verschijnt een groep dubbelgangers, de zogenaamde “Tethered”, die hun leven overhoopgooien. Wat volgt is een thriller waarin Nyong’o niet één, maar twee huiveringwekkende rollen speelt: de zorgzame Adelaide én haar sinistere dubbelganger Red.
Het knappe aan haar spel is dat beide personages volledig anders aanvoelen, maar toch diep met elkaar verbonden zijn. Als Adelaide is ze warm, bang maar vastberaden. Als Red is ze kil, angstaanjagend en hypnotiserend. Haar hese, gebroken stem alleen al jaagt rillingen over je rug.
Nyong’o kreeg lof van critici wereldwijd, maar veel fans vonden dat ze een Oscarnominatie had verdiend. Want laten we eerlijk zijn: dit was een tour de force.
Waarom opnieuw kijken? Omdat Us niet alleen een horrorfilm is, maar een allegorie over ongelijkheid en identiteit. Nyong’o tilt het concept naar een hoger niveau met een dubbelrol die bewijst hoe veelzijdig ze is.
- Queen of Katwe (2016) Hoop in de straten van Oeganda
Tussen blockbusters en horror door koos Lupita Nyong’o ook voor een intiem en inspirerend drama. Queen of Katwe, geregisseerd door Mira Nair, vertelt het waargebeurde verhaal van Phiona Mutesi, een meisje uit de sloppenwijken van Kampala dat uitgroeide tot internationaal schaakkampioen.
Nyong’o speelt Harriet, Phiona’s moeder. Geen glamoureuze rol, maar een diep menselijke. Harriet is streng, beschermend en soms hard, maar alles komt voort uit liefde en de wens haar kinderen een beter leven te geven. Nyong’o maakt haar geen heilige, maar een echte moeder: vol fouten, maar ook vol kracht.
Wat de film zo bijzonder maakt, is hoe warm en hoopvol het verhaal is. Het is een film die niet alleen draait om schaakborden en toernooien, maar om de vraag hoe dromen kunnen ontstaan op de minst waarschijnlijke plekken.
Waarom opnieuw kijken? Omdat Queen of Katwe een film is die hoop biedt zonder zoet te worden. Nyong’o’s Harriet is een van haar meest onderschatte rollen: subtiel, menselijk en ontroerend.
- Star Wars: The Force Awakens (2015) De wijsheid van Maz Kanata
In 2015 maakte Lupita Nyong’o haar intrede in een van de grootste franchises ooit: Star Wars. Als Maz Kanata, een buitenaards personage volledig tot leven gebracht via performance capture en stemwerk, liet ze zien dat acteren niet altijd fysiek zichtbaar hoeft te zijn.
Maz is klein van stuk maar groot in wijsheid. Ze is een mystieke barkeeper die Rey en haar vrienden helpt, en ze voelt bijna aan als een echo van Yoda: een mentor die niet de kracht zelf belichaamt, maar die anderen richting geeft.
Nyong’o gaf Maz warmte, humor en een zekere melancholie. Haar stem klonk tegelijk vriendelijk en eeuwenoud, alsof er in elke zin een lange geschiedenis doorschemerde. Het is misschien geen rol waarin haar gezicht centraal stond, maar haar aanwezigheid was onmiskenbaar.
Waarom opnieuw kijken? Omdat The Force Awakens niet alleen het Star Wars-universum nieuw leven inblies, maar ook liet zien hoe Nyong’o haar talent zelfs in digitale vorm kan laten schitteren.
Lupita Nyong’o: Elegant, veelzijdig, onvergetelijk
Wat al deze films duidelijk maken, is dat Lupita Nyong’o geen actrice is die veilig speelt. Ze kiest rollen die uitdagen, die schuren en die je bijblijven. Van de rauwe pijn van Patsey tot de dromerige wijsheid van Maz Kanata: ze brengt altijd elegantie en diepte mee.
Ze bewijst dat het niet uitmaakt of ze in een arthouse-drama, een Marvel-blockbuster of een sci-fi-franchise speelt. Nyong’o maakt elk project rijker. Haar rollen verdienen daarom meer dan één kijkbeurt. Ze verdienen herontdekking.
Conclusie
“Terugspoelen en herontdekken” is meer dan een motto, het is een uitnodiging. Lupita Nyong’o’s oeuvre is nog relatief jong, maar het voelt nu al monumentaal. 12 Years a Slave, Black Panther, Us, Queen of Katwe en Star Wars: The Force Awakens zijn films die niet alleen entertainen, maar je ook iets leren over veerkracht, menselijkheid en hoop.
Bij Panda Bytes geloven we dat sommige acteurs een tweede blik verdienen. Lupita Nyong’o is er zo een. Haar werk is geen vluchtige hype, maar een blijvende herinnering dat elegantie en diepte in film altijd weer de moeite waard zijn.
Welke rol van Nyong’o is voor jou onvergetelijk? En welke film van haar verdient volgens jou nog meer aandacht?
