Films die verloren in hun tijd, maar wonnen in herinnering
Inleiding: 2001, het jaar waarin cinema zijn toekomst zag en zijn grip verloor
2001 was een scharnierjaar. De wereld stond op het punt drastisch te veranderen, en Hollywood voelde dat. Het was het jaar van The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring, Harry Potter and the Philosopher’s Stone, Shrek en A Beautiful Mind. Fantasie, escapisme en nieuwe werelden bloeiden als nooit tevoren.
Maar tegelijkertijd begon Hollywood ook te worstelen met zichzelf. Studio’s zetten zwaar in op technologie, op sterren, op concepten die “zeker zouden werken”. Alleen bleek het publiek kieskeuriger dan gedacht. Films die net iets te ambitieus waren, net iets te vreemd, of net niet goed begrepen, werden genadeloos afgestraft.
En toch… juist die films zijn vandaag interessant. Omdat ze iets durfden. Omdat ze wilden verrassen. Omdat ze niet netjes in een hokje pasten.
Bij Panda Bytes houden we van dat soort cinema. Daarom presenteren we vol liefde de Top 7 Grootste Flops van 2001 die tóch leuk zijn.
1. Final Fantasy: The Spirits Within
Een digitale droom die zijn publiek kwijt raakte
De verwachtingen
Dit moest een revolutie worden. De eerste volledig fotorealistische animatiefilm voor volwassenen, gebaseerd op een van de populairste gamefranchises ooit. Square Pictures zette alles op alles. De technologie was baanbrekend. Het budget astronomisch.
Hollywood keek toe. De toekomst van animatie leek hier te beginnen.
De realiteit
Het publiek herkende de wereld van Final Fantasy nauwelijks. De personages voelden koud, de emoties afstandelijk. De film bracht niet genoeg op en Square Pictures ging failliet.
Waarom tóch leuk
Omdat het visionair is. De film ziet er nog steeds indrukwekkend uit. De thematiek over planeetbescherming, ziel en wetenschap voelt volwassen en oprecht. Dit was geen commerciële zet, maar een artistieke gok.
Het is geen warme publieksfilm, maar wel een mijlpaal in digitale cinema.
2. A.I. Artificial Intelligence
Een emotionele robot in een wereld die nog niet klaar was voor hem
De verwachtingen
Stanley Kubrick had dit project jarenlang ontwikkeld. Steven Spielberg nam het over na Kubricks dood. Het moest een filosofische sciencefictionfilm worden over kunstmatige intelligentie, liefde en menselijkheid.
Met Haley Joel Osment als robotkind leek het een zekere Oscar-kandidaat.
De realiteit
Het publiek wist niet wat het zag. Te somber voor een familiefilm, te sentimenteel voor harde sci-fi. De film flopte in de VS en werd pas later herontdekt.
Waarom tóch leuk
Omdat het een emotionele mokerslag is. De film durft verdrietig te zijn, ongemakkelijk, existentieel. Het slot is een van de meest melancholische momenten uit de filmgeschiedenis.
A.I. is een film die pas werkt als je hem toelaat. En dan raakt hij diep.
Tim Burton hermaakt een klassieker en breekt het publiek
De verwachtingen
Tim Burton, Mark Wahlberg, Rick Baker’s make-up en een iconische franchise. Alles leek goed te zitten. Dit moest een herstart worden van Planet of the Apes.
De realiteit
De film was visueel indrukwekkend, maar het verhaal rommelig. De twist aan het einde zorgde voor verwarring en frustratie. De opbrengst viel tegen in verhouding tot het budget.
Waarom tóch leuk
Omdat het er fantastisch uitziet. De apenmake-up is fenomenaal. Burton’s stijl is herkenbaar en de wereld voelt tastbaar. Het is geen meesterwerk, maar wel een fascinerende alternatieve interpretatie.
4. Vanilla Sky
Tom Cruise verliest zijn grip op realiteit en publiek
De verwachtingen
Een remake van de Spaanse film Abre los ojos. Cameron Crowe aan het roer, Tom Cruise in een complexe rol, Penélope Cruz opnieuw in dezelfde rol. Het moest een romantische mindbender worden.
De realiteit
Het publiek raakte de draad kwijt. De film was traag, filosofisch en emotioneel verwarrend. Critici waren verdeeld en de boxoffice bleef achter.
Waarom tóch leuk
Omdat de sfeer hypnotiserend is. De soundtrack is iconisch. Cruise speelt een van zijn meest kwetsbare rollen. En de film durft melancholisch en ongemakkelijk te zijn.
Een film om laat in de nacht te kijken, met je gedachten op stil.
5. Lara Croft: Tomb Raider
Archeologie, actie en pure jaren-nul energie
De verwachtingen
Angelina Jolie als Lara Croft. Een videogame verfilming die eindelijk serieus genomen moest worden. De marketing was gigantisch.
De realiteit
Het verhaal was flinterdun en de dialogen houterig. Critici waren niet mild. De film deed het redelijk aan de kassa, maar werd als teleurstelling gezien gezien zijn potentie.
Waarom tóch leuk
Omdat Jolie iconisch is. Ze draagt de film met charisma en fysieke overtuiging. De actie is strak, de sfeer avontuurlijk en het tempo hoog.
Het is pulp, maar wel stijlvolle pulp.
6. The One
Jet Li versus Jet Li in een multiversum vol vuisten
De verwachtingen
Een sciencefiction-actiefilm met Jet Li in meerdere rollen, geproduceerd door de makers van The Matrix. Het concept was simpel en aantrekkelijk.
De realiteit
De film was luid, kort en oppervlakkig. Critici vonden het leeg en repetitief. Financieel viel het tegen.
Waarom tóch leuk
Omdat het precies levert wat het belooft. Keiharde kungfu, elektronische muziek en een absurd concept dat zichzelf serieus neemt. Soms is dat genoeg.
7. Osmosis Jones
Een educatieve chaos die zijn publiek miste
De verwachtingen
Een animatiefilm die zich afspeelt in het menselijk lichaam, gecombineerd met live-action. Bill Murray als wandelende ziektebron. Het idee was origineel en speels.
De realiteit
De film was te vies voor kinderen en te kinderlijk voor volwassenen. De marketing faalde en de film flopte.
Waarom tóch leuk
Omdat het creatief is. De wereld in het lichaam zit vol inventieve details, humor en charme. De animatie is speels en de stemacteurs sterk.
Een unieke film die simpelweg verkeerd werd gepositioneerd.
Waarom 2001 zo’n fascinerend flopjaar was
2001 was het jaar waarin cinema zijn grenzen verkende.
Digitale personages (Final Fantasy).
Filosofische sciencefiction (A.I.).
Remakes met een twist (Planet of the Apes).
Mindfuck-romance (Vanilla Sky).
Game verfilmingen die hun weg zochten (Tomb Raider).
Veel films waren hun tijd vooruit. Andere wisten simpelweg niet wie ze wilden zijn. Maar allemaal durfden ze iets.
Het plezier van terugkijken
Flops uit 2001 voelen vandaag als tijdcapsules. Ze tonen een Hollywood dat nog experimenteerde, nog zocht, nog durfde falen zonder franchise blauwdruk.
Ze zijn ruw, soms rommelig, maar vol ziel.
En precies daarom zijn ze leuk.
Conclusie: 2001 verdient herwaardering
2001 gaf ons klassiekers en mislukkingen. Maar de mislukkingen zijn minstens zo interessant. Ze tonen ambitie zonder vangnet. Ze proberen iets te zeggen, zelfs als dat niet lukt.
Bij Panda Bytes blijven we die films koesteren. Want cinema leeft niet alleen in perfectie, maar in durf.
Jouw beurt
Welke flop uit 2001 verdedigde jij altijd al? Ben jij fan van A.I.? Vind je Vanilla Sky prachtig? Of geniet je stiekem van The One?
Laat het ons weten. Deze gesprekken maken Panda Bytes levend.
Panda Bytes
Waar zelfs mislukkingen geschiedenis schrijven.
