Films die het publiek lieten liggen maar vandaag glanzen als vergeten parels
Inleiding: 2002, het jaar waarin Hollywood nog niet wist wat het publiek wilde
2002 was een bijzonder filmjaar. Aan de ene kant floreerden titels als Lord of the Rings: The Two Towers, Spider-Man, My Big Fat Greek Wedding, Ice Age en Harry Potter and the Chamber of Secrets. De bioscoopzalen zaten vol, de popcornvloeren kropen onder je schoenen en de studio’s rolden in het geld.
Maar er was nóg een kant. Die van de overmoed. De gokdrift. De misplaatste ambitie.
Studio’s dachten dat het publiek álles wilde. Meer CGI. Meer sterren. Meer budget. Meer spektakel. Meer van alles, behalve misschien gezond verstand.
En dus kregen we films die soms hun doel misten, soms elkaar tegenspraken, soms te veel wilden en soms simpelweg te vroeg kwamen. Films die volgens de cijfers mislukten, maar volgens de geschiedenis juist intrigerend werden.
Bij Panda Bytes houden we van die verhalen. De verhalen van mislukkingen die méér zeggen dan de successen.
Daarom presenteren we vol liefde onze Top 7 Grootste Flops van 2002 die tóch leuk zijn.
1. Treasure Planet
Een juweel van animatie dat werd verstopt in de schaduw van Pixar
De verwachtingen
Disney wilde het klassieke verhaal Treasure Island vernieuwen als sciencefiction avontuur. Traditionele animatie zou worden gecombineerd met 3D-technologie. De film had een enorm budget en moest de nieuwe animatie klassieker van de studio worden.
De realiteit
De film kwam uit op hetzelfde moment als blockbusters die volledig 3D waren. Het publiek begreep de hybride stijl niet en de marketing was zwak. Treasure Planet werd een van de grootste financiële verliezen in de geschiedenis van Disney.
Waarom tóch leuk
Omdat het beeldschoon is. De ruimteschepen, de kleuren, de charme, de muziek het is een visueel wonder. Jim Hawkins en Silver vormen een van de mooiste vaderfiguur relaties in animatie.
Vandaag is het een cultfavoriet, en terecht.
2. The Adventures of Pluto Nash
Komedie, sciencefiction en Eddie Murphy op autopiloot
De verwachtingen
New Line Cinema wilde een komedie voor volwassenen die zich in de toekomst afspeelde. Eddie Murphy zou het publiek naar de zalen trekken. De sets waren groot, de wereld kleurrijk en de toon luchtig.
De realiteit
De film voelde gedateerd. De humor sloeg niet aan en de verhaallijnen knalden alle kanten op. Critici waren vernietigend. Het financieel verlies was gigantisch.
Waarom tóch leuk
Omdat de film een heerlijke jaren negentig energie uitstraalt, ondanks dat hij in 2002 uitkwam. De decors zijn charmant retro-futuristisch. Murphy heeft zichtbaar plezier en sommige momenten zijn zó absurd dat ze cult waardig worden.
Het is geen goede film, maar wel vermakelijk.
3. The Tuxedo
Jackie Chan in een smoking die meer kan dan de gemiddelde superheld
De verwachtingen
Jackie Chan had succes met Rush Hour. Een comedy-actiefilm met Jennifer Love Hewitt als sidekick en een smoking die techno-magische krachten heeft, moest dat succes herhalen.
De realiteit
De film werd te flauw bevonden. Het verhaal voelde als een sketch die twee uur moest duren. Critici vonden het onlogisch en Chan kreeg te weinig ruimte voor zijn fysieke humor.
Waarom tóch leuk
Omdat Chan altijd leuk is. Zelfs met een halfbakken script. Hij haalt acrobatische stunts uit die je doen glimlachen en de film neemt zichzelf heerlijk niet serieus.
Perfect voor een luchtige avond zonder hoge verwachtingen.
4. K-19: The Widowmaker
Een onderzeeër drama dat te zwaar werd voor een lichtvoetig publieksjaar
De verwachtingen
Kathryn Bigelow wilde een eerlijke, rauwe kijk op een Sovjet-kernonderzeeër die te maken krijgt met een ramp. De cast was sterk met Harrison Ford en Liam Neeson. Het budget was enorm.
De realiteit
Het publiek had geen trek in een zwaar onderzeeër drama. Zeker niet in een jaar vol fantasie, super heroes en animatie. De film flopte in de Verenigde Staten.
Waarom tóch leuk
Omdat het vakmanschap ervan af spat. De spanningsopbouw is ijzersterk, de performances intens en de historische details fascinerend. Bigelow filmt staal, angst en claustrofobie op een manier die je de luchtuitwisseling bijna voelt.
Een indrukwekkende film die destijds onderschat werd.
5. Sinbad: Legend of the Seven Seas
DreamWorks nam een gok die de animatie geschiedenis veranderde
De verwachtingen
DreamWorks hoopte op een handgetekend epos dat Disney zou evenaren. Met stemacteurs als Brad Pitt en Catherine Zeta-Jones moest het groots worden.
De realiteit
Het publiek had zijn hart verloren aan 3D-animatie. De film bracht te weinig op en werd het einde van de traditionele DreamWorks-animatiestudio.
Waarom tóch leuk
Omdat de actie, humor en esthetiek prachtig zijn. Het avontuur is levendig en de personages charmant. De sfeer voelt als een zomers zeilavontuur dat je wilt herbeleven.
6. Reign of Fire
Draken, vuurgevechten en een plotseling extreem gespierde Matthew McConaughey
De verwachtingen
Draken in de moderne wereld. Een dystopische toekomst met vurige monsters. Christian Bale én McConaughey. Het klonk geweldig.
De realiteit
De toon was te somber, het verhaal te serieus en de marketing misleidend. De film bracht onvoldoende op om zijn budget terug te verdienen.
Waarom tóch leuk
Omdat het stoer is. Intens. Eigenzinnig. De draken zijn nog steeds indrukwekkend. En McConaughey wordt een soort middeleeuwse gladiator die uit een andere dimensie lijkt te komen.
De film is rauw, donker en heerlijk overdreven.
7. Terminator 3: Rise of the Machines
Een vervolg dat te laat kwam en te veel wilde herhalen
De verwachtingen
Na het meesterwerk Terminator 2 moest T3 het nieuwe hoofdstuk worden. Arnold Schwarzenegger keerde terug. De technologie was geavanceerder. Het budget gigantisch.
De realiteit
De film bracht minder op dan verwacht en kreeg kritiek omdat het verhaal minder origineel en minder emotioneel was dan zijn voorgangers.
Waarom tóch leuk
Omdat het nog steeds solide actie biedt. Kristanna Loken als Terminatrix is een geweldige schurk, Arnold heeft zijn charme en de achtervolgingen zijn spectaculair.
En die slotactie? Onderschat. Hard, somber en gedurfd.
Waarom 2002 een bijzonder flopjaar was
2002 had alles wat flops zo fascinerend maakt:
Studios die niet begrepen wat het publiek wilde.
Makers die groot durfden te dromen.
Concepten die hun tijd vooruit waren.
Animatie die tussen twee generaties in viel.
Actiesterren die tussen genres in hingen.
De films van 2002 zijn imperfect, maar juist die imperfectie maakt ze uniek.
Het plezier van flops
Flops laten zien hoe film werkt. Ze tonen:
durf
twijfel
botsende ideeën
creativiteit
risico
chaos
Ze zijn eerlijker dan veel perfecte films. Zij durven te mislukken. En dat is vaak inspirerend.
Conclusie: 2002 verdient warme herwaardering
De zeven flops van dit jaar laten zien dat mislukking niet gelijk staat aan zwakte. Het zijn films die geprobeerd hebben de wereld te veranderen, hoe klein ook. Films die tijd nodig hadden om te rijpen.
En nu, jaren later, mogen we dankbaar zijn dat ze bestaan.
Bij Panda Bytes vieren we ze graag. Want film leeft niet alleen in succes, maar ook in glorieuze misstappen.
Jouw beurt
Welke flop uit 2002 vind jij stiekem geweldig? Ben jij fan van Treasure Planet? Voel jij liefde voor Reign of Fire? Lach jij om The Tuxedo of verdedig je Sinbad met trots?
Laat het ons weten. Onze community leeft voor dit soort filmgesprekken.
🐼 Panda Bytes
Het thuis van filmflops, cultklassiekers en alles daartussen.
