Films die de kassa misten, maar wél ons hart veroverden
Inleiding: 2011, het jaar waarin Hollywood zijn balans verloor
2011 was een jaar vol ambities, helden en mislukkingen.
Superhelden films begonnen echt terrein te winnen. Marvel bracht Thor en Captain America: The First Avenger, terwijl Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 2 de meest geliefde tovenaars franchise ooit afsluitte. The Twilight Saga liep op zijn einde, Fast & Furious groeide uit tot wereldmerk en animatiefilms als Rango en Kung Fu Panda 2 trokken volle zalen.
Maar achter dat commerciële succes zat ook een lange lijst dure mislukkingen. 2011 was namelijk een jaar waarin studio’s té veel durfden. Regisseurs kregen vrij spel, ideeën werden groter dan gezond was en de ene flop volgde de andere op.
En toch… juist in die mislukkingen ligt iets moois. Ze tonen lef, creatieve risico’s en soms pure gekte. Ze falen, maar op een spectaculaire manier. En dat maakt ze leuker dan veel middelmatige successen.
Bij Panda Bytes houden we van die chaos. Want falen met flair is nog altijd beter dan niet durven dromen.
Daarom presenteren we vandaag: de Top 7 Grootste Flops van 2011 die Tóch Leuk zijn.
- Green Lantern
Ryan Reynolds in groen lycra en een film die DC op pauze zette
De verwachtingen
DC wilde zijn eigen superheldenuniversum opbouwen. Green Lantern moest het antwoord worden op Marvels groeiende succes. Ryan Reynolds kreeg de hoofdrol als Hal Jordan, een arrogante maar charmante piloot die door een buitenaardse ring wordt gekozen om intergalactische misdaden te bestrijden.
Het budget liep op tot meer dan 200 miljoen dollar. De studio droomde van vervolgen, spin-offs en speelgoedlijnen.
De realiteit
De film flopte spectaculair. De CGI was zwak, de toon onevenwichtig en het script verwarrend. De kostuums kregen hoon van critici en fans. De studio’s hoopten op een hit, maar kregen vooral memes.
Waarom tóch leuk
Ryan Reynolds. Punt. Zijn zelfspot en charme houden de film overeind. Achteraf werd zijn mislukking zelfs een running joke in Deadpool. En eerlijk: het idee van een ruimterechtbank vol buitenaardse helden is eigenlijk heel tof. De uitvoering was slecht, het concept briljant.
- Cowboys & Aliens
Daniel Craig en Harrison Ford in een western die buitenaards werd
De verwachtingen
Wat krijg je als je James Bond, Han Solo en de regisseur van Iron Man samenbrengt? Precies: een western met aliens. Met Daniel Craig, Harrison Ford en Olivia Wilde in de hoofdrollen leek dit een blockbuster om u tegen te zeggen.
De trailer beloofde epische actie en een originele mix van genres. De studio’s rekenden op een nieuw franchise-succes.
De realiteit
Het publiek wist niet wat het moest verwachten. Was dit een serieuze sciencefictionfilm of een parodie? De toon was te somber, het verhaal te absurd. Ondanks de sterrencast liep de film keihard vast.
Waarom tóch leuk
Omdat het idee nog steeds fantastisch is. Cowboys met revolvers tegen buitenaardse wezens? Daniel Craig die met zijn pokerface door een UFO schiet? Het klinkt als een grap, maar werkt verrassend goed als je het niet te serieus neemt.
- The Green Hornet
Seth Rogen als onbedoelde held in een film die niemand begreep
De verwachtingen
Michel Gondry, bekend van het kunstzinnige Eternal Sunshine of the Spotless Mind, werkte samen met Seth Rogen aan een moderne, humoristische superheldenfilm. Rogen speelde Britt Reid, een rijke feestganger die samen met zijn briljante assistent Kato de misdaad te lijf gaat.
De realiteit
De film werd een mengelmoes van actie, humor en onhandige dialogen. Critici waren verdeeld, het publiek nog meer. Ondanks redelijke opbrengsten in Azië verloor de film wereldwijd geld.
Waarom tóch leuk
Omdat de chemie tussen Rogen en Jay Chou (Kato) verrassend goed is. Gondry’s visuele flair geeft de film een unieke stijl en sommige actie-scènes zijn oprecht vermakelijk. Bovendien is de soundtrack heerlijk retro.
- Mars Needs Moms
Een animatie waar niemand op zat te wachten
De verwachtingen
Disney produceerde deze motion-capturefilm over een jongen wiens moeder door marsbewoners wordt ontvoerd. Robert Zemeckis (bekend van Back to the Future) stond als producent garant voor baanbrekende technologie.
De realiteit
De film kostte 150 miljoen dollar en bracht amper een kwart daarvan op. De animatie oogde vreemd en de personages misten expressie. Kinderen vonden het eng, volwassenen verveelden zich. Het werd een van de grootste financiële flops in Disneys geschiedenis.
Waarom tóch leuk
Omdat het verhaal oprecht aandoenlijk is. De boodschap over de liefde tussen moeder en kind is simpel maar hartverwarmend. En technisch was het, ondanks de vreemde stijl, een stap vooruit voor digitale animatie.
- Conan the Barbarian
Jason Momoa schreeuwt zich een weg door bloed, zand en clichés
De verwachtingen
Met de populariteit van Game of Thrones wilde Hollywood de legendarische barbaar opnieuw tot leven wekken. Jason Momoa kreeg zijn eerste grote hoofdrol en Lionsgate mikte op een nieuwe franchise.
De realiteit
De film miste charme en richting. Het was bruut, luid en oppervlakkig. Critici vonden het verhaal saai en de humor afwezig.
Waarom tóch leuk
Omdat Momoa zich zichtbaar vermaakt. Zijn rauwe energie tilt de film naar een hoger niveau. De gevechten zijn spectaculair en de soundtrack episch. Het is niet slim, maar wel vermakelijk.
- Sucker Punch
Een visuele droom vol wapens, robots en emotionele verwarring
De verwachtingen
Zack Snyder kreeg carte blanche voor zijn eigen originele project. Het verhaal volgt jonge vrouwen die in een instelling terechtkomen en via fantasieën hun onderdrukking proberen te ontvluchten.
De realiteit
De film zag er prachtig uit, maar het verhaal was vaag en symbolisch. Critici vonden het leeg en tegenstrijdig. Financieel liep het mis, ondanks een loyale fanbase.
Waarom tóch leuk
Omdat Snyder’s visuele stijl hypnotiserend is. De choreografie, slow-motion scènes en epische soundtrack maken het een zintuiglijke trip. Het verhaal is onbegrijpelijk, maar dat maakt het juist fascinerend.
- Your Highness
James Franco en Natalie Portman in een middeleeuwse stonerkome die ontspoorde
De verwachtingen
Na het succes van Pineapple Express mocht David Gordon Green opnieuw een komedie maken met James Franco, Danny McBride en een opvallende Natalie Portman. Het concept: een gestoorde mix van fantasy en stonerhumor.
De realiteit
De film was te plat voor fantasyfans en te vreemd voor komedieliefhebbers. De recensies waren vernietigend en de film bracht nauwelijks de helft van het budget op.
Waarom tóch leuk
Omdat het zó slecht is dat het grappig wordt. Franco en McBride hebben duidelijk plezier, Portman neemt haar rol verrassend serieus en sommige scènes zijn pure camp. Zet je verstand uit en je hebt een topavond.
Waarom 2011 een bijzonder flopjaar was
2011 was een overgangsjaar. Superhelden stonden op het punt de wereld te veroveren, maar veel studio’s snapten het recept nog niet. Reboots, bizarre genrecombinaties en dure experimenten liepen vast.
Green Lantern en The Green Hornet probeerden het superheldengenre te heruitvinden, maar kregen geen grip op toon en stijl. Cowboys & Aliens en Your Highness bewezen dat je niet zomaar twee genres in één blender kunt gooien. En Sucker Punch was het schoolvoorbeeld van wat er gebeurt als visuele visie belangrijker wordt dan emotie.
Toch leverde het prachtige mislukkingen op. Films die, ondanks alles, hun plek verdienden in de categorie “fascinerend fout.”
Het plezier van mislukking
Waarom houden we van flops?
Omdat ze oprecht zijn. Omdat ze durven falen. Een film die veilig speelt, vergeet je snel. Maar een film die alles probeert en keihard onderuitgaat, blijft hangen.
We herinneren ons Sucker Punch niet om het verhaal, maar om de waanzinnige visuals. Your Highness blijft leuk omdat het zó schaamteloos plat is. En Cowboys & Aliens heeft misschien nooit zijn publiek gevonden, maar het idee blijft onweerstaanbaar cool.
Flops zijn menselijk. Ze laten zien dat zelfs Hollywood, met al zijn geld en talent, soms de plank volledig misslaat en dat is heerlijk troostend.
Conclusie: falen met plezier
2011 leverde films op die probeerden te vernieuwen, maar faalden met overtuiging. En dat maakt het een van de meest interessante filmjaren van het decennium.
Bij Panda Bytes vieren we dat falen. Want in een wereld vol perfect geproduceerde blockbusters zijn juist de mislukkingen de films waar we met liefde op terugkijken.
Dus, de volgende keer dat iemand Green Lantern belachelijk maakt, glimlach dan en zeg: “Ja, maar het was wél vermakelijk.”
Jouw beurt
Welke flop uit 2011 vond jij stiekem leuk? Was je fan van de waanzin in Sucker Punch? Lach je nog steeds om Your Highness? Of blijf je Cowboys & Aliens verdedigen als cultklassieker in de dop?
Laat het ons weten in de reacties of via onze socials.
Panda Bytes
Waar falen gewoon een andere vorm van entertainment is.
