Van dure mislukkingen tot guilty pleasures dit jaar had het allemaal
Inleiding: 2012, het jaar van uitersten
2012 was een filmjaar vol hoogtepunten én dieptepunten. Het was het jaar waarin The Avengerseen cultureel fenomeen werd, The Dark Knight Rises de Batman-trilogie van Christopher Nolan afsloot en Skyfall James Bond een recordopbrengst bezorgde. Studio’s leken onaantastbaar.
Maar waar licht schijnt, vallen ook schaduwen. Terwijl superhelden, spionnen en animatiefilms miljarden binnenhaalden, zakten andere ambitieuze projecten keihard door het ijs. Soms omdat ze te duur waren, soms omdat ze hun publiek niet vonden, en soms omdat ze gewoon… tja, niet goed waren.
En tóch zijn die flops minstens zo interessant. Want vaak zijn het films die groot durfden te dromen. Films die hun eigen camp leverden, of die pas achteraf gewaardeerd werden. Bij Panda Bytes vieren we die glorieuze misstappen, want ze vertellen minstens zoveel over de filmwereld als de blockbusters.
Daarom presenteren we vandaag de Top 7 Grootste Flops van 2012 die Tóch Leuk zijn.
Disney’s peperdure Mars-avontuur dat nergens landde
De verwachtingen
Gebaseerd op de romans van Edgar Rice Burroughs moest John Carter het begin worden van een epische sci-fi-franchise. Andrew Stanton (bekend van Finding Nemo en WALL·E) nam de regie, en Disney pompte ruim 250 miljoen dollar in het project. Het verhaal: een soldaat uit de Amerikaanse Burgeroorlog belandt op Mars en raakt verzeild in een strijd tussen buitenaardse volkeren.
De realiteit
Het publiek had geen idee wat ze ermee moesten. De trailers waren vaag, de titel zei weinig, en Mars-verhalen waren simpelweg niet populair. Het resultaat: een van de grootste box office-flops ooit, met verliezen die richting de 200 miljoen gingen.
Waarom tóch leuk
Omdat het wél episch is. De wereldbuilding is ambitieus, de wezens zijn creatief ontworpen en de actie is vermakelijk. Ja, het verhaal is verwarrend, maar visueel is het indrukwekkend. Tegenwoordig heeft de film een cultstatus bij fans die vinden dat hij oneerlijk behandeld is.
Rihanna, buitenaardse schepen en een bordspel wat kan er misgaan?
De verwachtingen
Gebaseerd op het klassieke spelletje Zeeslag maakte Universal een bombastische actiefilm. Met Taylor Kitsch, Alexander Skarsgård, Liam Neeson en popster Rihanna in haar eerste filmrol. Het moest de volgende Transformers worden.
De realiteit
Het werd een knotsgek mengsel van militaire propaganda en alien-invasie, met een verhaal dat nauwelijks ergens op sloeg. Critici haalden de film onderuit, en hoewel de opbrengst internationaal niet slecht was, verloor het project alsnog flink door de enorme productiekosten.
Waarom tóch leuk
Omdat het pure popcorncamp is. Schepen die schieten op alien-rotsblokken, Rihanna die stoer “Boom!” roept, en een compleet absurde climax. Als je dit kijkt met vrienden en bier, heb je een topavond.
- Total Recall (remake)
Colin Farrell in een vergeten remake
De verwachtingen
De originele Total Recall (1990) met Arnold Schwarzenegger is een geliefde sci-fi klassieker. De remake met Colin Farrell, Jessica Biel en Kate Beckinsale moest een modern, stijlvol alternatief bieden.
De realiteit
Hoewel de film visueel strak oogde, miste hij de bizarre charme van het origineel. De humor was weg, de plot vereenvoudigd, en de beroemde “drieborstige vrouw”-scène voelde meer als fanservice dan als gewaagde satire. Het publiek liet het massaal afweten.
Waarom tóch leuk
Omdat de actie degelijk is. Farrell doet zijn best, de set designs zijn futuristisch en Beckinsale heeft zichtbaar lol als bad guy. Niet memorabel, maar als losstaande actiefilm prima te pruimen.
Tom Cruise als rockgod in een glitterende musical
De verwachtingen
Gebaseerd op de hitmusical vol 80’s-rocknummers moest Rock of Ages een feest van herkenning worden. Met sterren als Tom Cruise, Russell Brand, Alec Baldwin en Catherine Zeta-Jones leek het een gegarandeerde hit.
De realiteit
Het werd een rommelige musical die maar weinig mensen aansprak. Critici vonden het kitscherig en het publiek had geen zin in meezing-rock op het witte doek. Het budget van 75 miljoen werd bij lange na niet terugverdiend.
Waarom tóch leuk
Omdat Tom Cruise alles geeft. Zijn rol als Stacee Jaxx, een excentrieke rockster, is campy, over the top en heerlijk om te zien. Voeg daar klassiekers van Bon Jovi en Journey aan toe en je hebt een foute maar vermakelijke musical avond.
Een ambitieuze puzzel die zijn publiek niet vond
De verwachtingen
De Wachowski’s (van The Matrix) en Tom Tykwer werkten samen aan een groots project: zes verhalen verspreid over verschillende tijdperken, met een cast (Tom Hanks, Halle Berry, Hugh Grant) die telkens in andere rollen terugkeerde.
De realiteit
De film was ambitieus maar complex. Veel kijkers snapten er weinig van en haakten af. Met een budget van ruim 100 miljoen en een bescheiden opbrengst werd het een flop.
Waarom tóch leuk
Omdat het uniek is. De structuur, de thema’s (alles is verbonden), en de gedurfde visuele stijl maken het een ervaring. Niet iedereen zal het waarderen, maar voor wie van puzzelcinema houdt is dit een fascinerend experiment.
De Amerikaanse president als vampier doder jawel
De verwachtingen
Gebaseerd op de gelijknamige roman moest dit een cultklassieker worden. Het idee: Abraham Lincoln ontdekt dat vampiers achter de slavernij zitten en besluit ze eigenhandig te bestrijden.
De realiteit
Hoewel de titel camp beloofde, nam de film zichzelf bloedserieus. Het resultaat was lachwekkend voor de verkeerde redenen. Het publiek bleef weg en de film flopte zwaar.
Waarom tóch leuk
Omdat het idee alleen al hilarisch is. En de actiescènes, waarin Lincoln met zijn bijl vampiers in slow motion afslacht, zijn heerlijk over the top. Als je het ziet als pure pulp, is het stiekem erg vermakelijk.
Johnny Depp als vampier in Tim Burton’s gothic soap
De verwachtingen
Tim Burton en Johnny Depp werkten opnieuw samen, ditmaal aan een remake van een cultsoap uit de jaren zestig. Met Helena Bonham Carter en Michelle Pfeiffer in de cast leek dit een succes te worden.
De realiteit
Het publiek had er weinig trek in. Critici vonden het rommelig en niet grappig genoeg. Ondanks een redelijke opbrengst in de VS bleef de film wereldwijd onder verwachting en leverde nauwelijks winst op.
Waarom tóch leuk
Omdat Burton’s visuele stijl nog steeds werkt. Depp als excentrieke vampier Barnabas Collins is zowel vreemd als vermakelijk, en de gothic humor heeft z’n charme. Geen hoogtepunt, wel een typische “Burtoniaanse” guilty pleasure.
Waarom 2012 zo’n flop rijk jaar was
2012 liet zien dat Hollywood soms té ambitieus is.
- John Carter bewees dat een vage titel en te veel CGI geen publiek trekken.
- Battleship liet zien dat je niet zomaar een bordspel kunt verfilmen.
- Cloud Atlas toonde dat grootse ideeën niet altijd massaal aanslaan.
- Abraham Lincoln: Vampire Hunter herinnerde ons eraan dat satire zonder zelfspot dodelijk is.
Het was een jaar waarin studio’s groot durfden te dromen, maar vaak in hun eigen valkuil trapten.
Het plezier van mislukking
Flops zijn vaak leuker dan middelmatige successen. Ze bieden spektakel, bizarre keuzes en momenten die je nog jaren bespreekt. Of het nu gaat om Tom Cruise als rockgod of Abraham Lincoln met een bijl: 2012 leverde films die in hun mislukking onvergetelijk werden.
Conclusie: falen met flair
2012 gaf ons blockbusters die de geschiedenis ingingen, maar ook flops die we niet mogen vergeten. Want juist in hun falen schuilt een ander soort magie. Films die té groot, té raar of té ambitieus waren om te slagen, maar daardoor des te leuker zijn om terug te kijken.
Bij Panda Bytes vieren we die films. Want soms is een flop meer waard dan een perfecte hit.
Jouw beurt
Welke flop uit 2012 vond jij stiekem leuk? Was je fan van Cloud Atlas ondanks de chaos? Lach jij nog steeds om Battleship? Of blijf je John Carter verdedigen als onbegrepen meesterwerk?
Deel het met ons in de reacties of via onze socials.
Panda Bytes
Jouw thuis voor de mooiste mislukkingen uit Hollywood.
