Hoe Hollywood zich vergaloppeerde, maar ons toch vermakelijke films gaf
Inleiding: 2013, het jaar van ambitie en valpartijen
2013 was een jaar vol uitersten. Aan de ene kant zagen we gigantische successen: Frozen werd een cultureel fenomeen, Iron Man 3 domineerde de box office en The Hunger Games: Catching Firebewees dat young adult-verfilmingen nog springlevend waren.
Maar naast die hits waren er films die zo hard flopten dat ze inmiddels een eigen plaats in de filmgeschiedenis hebben veroverd. Sommige hadden last van productiedrama’s, andere werden slachtoffer van verkeerde marketing, en sommige waren simpelweg té ambitieus.
Toch… flops zijn niet altijd verloren tijd. Vaak zijn ze spectaculair in hun mislukking, visueel indrukwekkend ondanks het slechte script, of gewoon hilarisch in hun serieuze pogingen om iets groots neer te zetten.
Bij Panda Bytes vinden we dat je pas écht begrijpt wat cinema is als je ook naar de mislukkingen kijkt. Daarom presenteren we vandaag de Top 7 Grootste Flops van 2013 die Tóch Leuk zijn.
Johnny Depp als indiaan, treinen die ontploffen en Disney die miljoenen verloor
De verwachtingen
Disney wilde na het succes van Pirates of the Caribbean een nieuwe avonturenfranchise bouwen. Met Johnny Depp als Tonto en Armie Hammer als de gemaskerde held moest The Lone Ranger een moderne western blockbuster worden. Het budget liep gigantisch op tot zo’n 225 miljoen dollar.
De realiteit
Het werd een van de grootste flops van het decennium. Het publiek bleef weg, mede door kritiek op de casting van Depp als inheemse Amerikaan. Ook werd de film te lang, te chaotisch en te inconsistent bevonden. Ondanks enkele spectaculaire actiescènes verloor Disney honderden miljoenen.
Waarom tóch leuk
Omdat Gore Verbinski (de regisseur) nog steeds kan toveren met actie. De treinachtervolging aan het einde is een van de spectaculairste sequences van dat jaar. Depp gooit zich vol in zijn excentrieke rol, hoe discutabel ook. Het resultaat is een chaotisch, maar vermakelijk spektakelstuk.
Ghostbusters meets Men in Black, maar dan zonder succes
De verwachtingen
Gebaseerd op een comic leek R.I.P.D. een gegarandeerd succes: Ryan Reynolds en Jeff Bridges spelen overleden agenten die in het hiernamaals demonen moeten opsporen. Klinkt als een mix tussen Ghostbusters en Men in Black.
De realiteit
De film werd lauw onthaald. Het verhaal was afgezaagd, de humor geforceerd, en de CGI oogde goedkoop. Met een budget van 130 miljoen dollar en een opbrengst van slechts 78 miljoen wereldwijd werd het een ramp.
Waarom tóch leuk
Omdat Jeff Bridges compleet losgaat in zijn rol als oude cowboy-sheriff. Zijn accent en maniertjes zijn camp van de bovenste plank. En Reynolds doet wat hij altijd doet: charmant en sarcastisch. Geen topper, wel guilty pleasure-materiaal.
Will Smith wilde zijn zoon lanceren, maar het publiek haakte af
De verwachtingen
Met regisseur M. Night Shyamalan, Will Smith en zijn zoon Jaden leek After Earth een sciencefiction hit in de maak. Het verhaal: vader en zoon stranden op een post-apocalyptische aarde en moeten samenwerken om te overleven.
De realiteit
De film werd een persoonlijke mislukking voor Smith. Het publiek vond het verhaal saai, de actie ongeïnspireerd en Jaden’s acteerprestatie teleurstellend. Critici waren hard en het werd een van de meest besproken flops van 2013.
Waarom tóch leuk
Omdat de visuals van Shyamalan altijd stijlvol zijn. Het landschap van de verlaten aarde is indrukwekkend. En wie door de houterige dialogen heen kijkt, ontdekt een vader-zoon-dynamiek die bijna aandoenlijk is.
Keanu Reeves als samurai in een fantasieversie van Japan
De verwachtingen
Met 47 Ronin wilde Universal een episch avontuur brengen gebaseerd op een beroemd Japans verhaal. Keanu Reeves kreeg de hoofdrol en er werd groots ingezet op visuele effecten en fantasy-elementen.
De realiteit
Het verhaal was verwarrend: deels historisch, deels fantasy, maar zonder balans. Critici vonden het te westers en Japanners herkenden hun eigen legende nauwelijks terug. Het werd een financiële ramp.
Waarom tóch leuk
Omdat Keanu Reeves altijd sympathiek blijft, zelfs in een mislukking. De zwaardgevechten zijn spectaculair en de kostuums prachtig. Het voelt soms als een videogame verfilming die nooit een game had, maar dat maakt het stiekem best vermakelijk.
Ridley Scott + Cormac McCarthy + sterrencast = chaos
De verwachtingen
Met Michael Fassbender, Penélope Cruz, Javier Bardem, Cameron Diaz en Brad Pitt in de cast leek The Counselor een meesterwerk in de dop. Het script kwam van Cormac McCarthy, de legendarische schrijver van No Country for Old Men.
De realiteit
Het script bleek bijna onspeelbaar. De dialogen waren filosofisch maar niet filmisch, en het verhaal over een advocaat die verstrikt raakt in drugshandel zakte in. Critici waren verdeeld en het publiek bleef weg.
Waarom tóch leuk
Omdat er scènes in zitten die je nooit vergeet. Cameron Diaz die letterlijk seks heeft met een auto? Javier Bardem met een bizar kapsel en zonnebril? Het is vreemd, chaotisch en daardoor fascinerend. Geen goede film, maar wel memorabel.
- Oldboy (remake)
Een klassieker opnieuw gemaakt, met desastreus resultaat
De verwachtingen
Spike Lee regisseerde een remake van de iconische Zuid-Koreaanse thriller Oldboy. Met Josh Brolin in de hoofdrol hoopte men een Amerikaans publiek kennis te laten maken met dit meesterwerk.
De realiteit
De remake werd vergeleken met het origineel en viel genadeloos door de mand. Het rauwe, emotionele en choquerende van Park Chan-wook’s film verdween en wat overbleef was een vlakke thriller. Het publiek had er geen belangstelling voor.
Waarom tóch leuk
Omdat Josh Brolin zich volledig geeft en sommige actiescènes best strak in elkaar zitten. Het haalt het niet bij het origineel, maar los bekeken is het een redelijk vermakelijke wraakfilm.
Een geliefde sci-fi-klassieker die geen franchise werd
De verwachtingen
Gebaseerd op de beroemde sciencefictionroman van Orson Scott Card, met Asa Butterfield als Ender Wiggin en Harrison Ford in een belangrijke rol. Het moest het begin worden van een grote nieuwe franchise, vergelijkbaar met The Hunger Games.
De realiteit
De film was duur, maar het publiek voelde er weinig voor. Critici noemden het verhaal vlak en de casting matig. Daarnaast werd de release overschaduwd door controverses rond de politieke standpunten van schrijver Card.
Waarom tóch leuk
Omdat de basis nog steeds interessant is. Het idee van kinderen die getraind worden om een buitenaards ras te bevechten, blijft fascinerend. De visuele effecten zijn indrukwekkend en Harrison Ford is altijd een plezier om te zien, zelfs in middelmatige films.
Waarom 2013 een bijzonder flopjaar was
2013 liet zien dat ambitie vaak gevaarlijk kan zijn. Studio’s wilden grote franchises opbouwen, maar overspeelden hun hand:
- The Lone Ranger bewees dat je niet zomaar het Pirates-recept kunt kopiëren.
- R.I.P.D. liet zien dat een formule (buddycop + bovennatuurlijk) zonder hart niet werkt.
- After Earth toonde de valkuil van nepotisme.
- 47 Ronin en Ender’s Game waren voorbeelden van verkeerde inschattingen van het publiek.
En toch leverden al die flops momenten op waar we nu nog steeds over praten.
Het plezier van kijken naar flops
Waarom houden we van flops? Omdat ze ons iets geven om over te praten. Een perfecte film bewonder je, maar een mislukte film dissecteer je, lach je om, en herinner je nog jaren later.
2013 was rijk aan dat soort “hoe kon dit gebeuren?”-momenten. Van Johnny Depp’s Tonto tot Cameron Diaz op een auto het zijn beelden die in ons collectieve geheugen gegrift staan.
Conclusie: falen als bron van vermaak
2013 was een jaar waarin Hollywood groot droomde en vaak hard viel. Maar precies die valpartijen maken het jaar zo interessant. Want falen hoort bij film. Zonder mislukkingen geen verrassingen, geen camp, geen guilty pleasures.
Bij Panda Bytes omarmen we dat. Want soms zijn flops leuker dan hits.
Jouw beurt
Welke flop uit 2013 vond jij tóch leuk? Was je stiekem fan van R.I.P.D.? Heb je genoten van de chaos in The Counselor? Of blijf je 47 Ronin verdedigen als onderschatte fantasy?
Laat het ons weten in de reacties of via onze socials.
Panda Bytes
Jouw gids in de wereld van glorieuze mislukkingen.
