Films die financieel mislukten maar tóch het bekijken waard zijn
Inleiding: 2016, het jaar van de experimenten
2016 was een boeiend filmjaar. Aan de ene kant werden we getrakteerd op megahits als Captain America: Civil War, Zootopia en Rogue One: A Star Wars Story. Aan de andere kant zagen we ook hoe studio’s miljoenen investeerden in projecten die simpelweg hun publiek niet bereikten.
Sommige flops ontstonden door te hoge verwachtingen. Andere hadden last van slechte marketing, rommelige scripts of simpelweg slechte timing. Maar zoals we bij Panda Bytes keer op keer laten zien: een flop hoeft niet per se slecht te zijn. Integendeel. Vaak zit er juist charme in de mislukkingen.
Laten we samen teruggaan naar 2016 en kijken welke films grandioos faalden, maar tóch iets hadden dat ons deed glimlachen.
Het spel werd geen filmisch wonder, maar wel een kleurrijk spektakel
De verwachtingen
De verfilming van de populaire game franchise World of Warcraft moest een miljoenenpubliek aanspreken. Met Duncan Jones (Moon) als regisseur hoopte men op een episch fantasy-universum dat zowel gamers als filmliefhebbers kon bekoren.
De realiteit
In de VS flopte de film keihard. Het verhaal was ingewikkeld voor nieuwkomers en te oppervlakkig voor fans. Maar in China werd de film juist een gigantische hit, waardoor het verlies wereldwijd beperkt bleef.
Waarom tóch leuk
De wereld ziet er prachtig uit. De orks zijn overtuigend neergezet en de veldslagen hebben spektakel. Het verhaal rammelt, maar visueel is het genieten. Voor fantasy fans is het een kleurrijk uitstapje dat zeker de moeite waard blijft.
- Ghostbusters (2016)
Een reboot die te veel discussie opleverde
De verwachtingen
Met een volledig vrouwelijke hoofdcast wilde Sony het Ghostbusters-universum nieuw leven inblazen. Kristen Wiig, Melissa McCarthy, Kate McKinnon en Leslie Jones moesten de nieuwe generatie spoken jagers worden.
De realiteit
De film werd overschaduwd door internet controverses nog voor de première. Veel fans stonden sceptisch tegenover de reboot. De opbrengsten bleven ver achter bij het hoge budget, waardoor plannen voor sequels snel verdwenen.
Waarom tóch leuk
Omdat de cast vol energie zit. Vooral Kate McKinnon zorgt voor hilarische momenten. De effecten zijn modern, de spoken kleurrijk en de toon luchtig. Het is misschien geen klassieker, maar wél een vrolijke popcorn film.
Een sprookje dat zijn magie verloor
De verwachtingen
Na het succes van Snow White and the Huntsman kreeg Chris Hemsworth zijn eigen spin-off. Met Charlize Theron terug als de boosaardige koningin en Emily Blunt als haar ijskoude zus leek dit een garantie op succes.
De realiteit
Het publiek had er weinig trek in. De film voelde overbodig en bracht veel minder op dan verwacht. Critici noemden het verhaal inspiratieloos.
Waarom tóch leuk
Charlize Theron steelt opnieuw de show. Haar theatrale spel maakt iedere scène interessant. Emily Blunt voegt een vleugje tragiek toe. Visueel is het allemaal prachtig aangekleed. Niet spannend, wel mooi om naar te kijken.
Een mythologisch spektakel dat meer op een videogame leek
De verwachtingen
Met Gerard Butler en Nikolaj Coster-Waldau in de hoofdrollen probeerde Lionsgate een episch fantasy-avontuur te creëren, gebaseerd op de Egyptische mythologie.
De realiteit
De film werd bespot om zijn overdadige CGI en het feit dat Egyptische goden vooral door witte acteurs gespeeld werden. De opbrengsten vielen zwaar tegen en critici waren genadeloos.
Waarom tóch leuk
Omdat het zó belachelijk is dat je er plezier in hebt. De kostuums zijn extravagant, de gevechten bombastisch en Butler acteert alsof hij in een Shakespeare-drama zit. Het is kitsch, maar vermakelijke kitsch.
- Ben-Hur (2016)
Een remake die niemand wilde, maar toch indrukwekkende momenten had
De verwachtingen
De remake van de klassieke film uit 1959 moest het verhaal van Juda Ben-Hur nieuw leven inblazen. Met moderne technologie hoopte men het beroemde wagenrennen nóg spectaculairder te maken.
De realiteit
Het publiek bleef weg. Iedereen kende het origineel en zag weinig reden om opnieuw hetzelfde verhaal te bekijken. Financieel werd het een enorme flop.
Waarom tóch leuk
Omdat het wagenrennen inderdaad spectaculair is. De actie is intens, de productie groots. Het verhaal mist emotionele impact, maar visueel is het indrukwekkend. Voor liefhebbers van historische actie is dit alsnog een vermakelijke kijkervaring.
Michael Fassbender vecht dapper tegen de zwaartekracht én het script
De verwachtingen
De game-serie is razend populair en leek perfect geschikt voor een film. Met Michael Fassbender in de hoofdrol en Marion Cotillard als tegenspeelster lag de lat hoog.
De realiteit
De film werd verwarrend, met te veel nadruk op de moderne verhaallijn in plaats van de historische missies waar fans van hielden. De recensies waren negatief en ook de opbrengsten vielen tegen.
Waarom tóch leuk
Omdat de vechtscènes en sprongen spectaculair zijn. Fassbender zet zich volledig in, ondanks het script. Voor fans van parkour en actie is het nog steeds leuk om te zien.
- Teenage Mutant Ninja Turtles: Out of the Shadows
De schildpadden keerden terug, maar niemand keek
De verwachtingen
Na het succes van de reboot in 2014 kregen de Turtles een vervolg. Met de toevoeging van fan-favorieten Bebop, Rocksteady en Krang hoopte men de fans tevreden te stellen.
De realiteit
De film bracht veel minder op dan verwacht. Critici noemden het verhaal kinderlijk en rommelig. Het werd al snel duidelijk dat een derde deel er niet meer zou komen.
Waarom tóch leuk
Omdat de Turtles nog steeds grappig zijn. De humor werkt, de actie is kleurrijk en het voelt als een tekenfilm tot leven. Voor kinderen én nostalgische fans biedt het genoeg plezier.
Waarom 2016 een fascinerend flopjaar was
2016 liet zien hoe moeilijk het is om franchises succesvol uit te breiden of games overtuigend te verfilmen. Grote namen en grote budgetten bleken niet genoeg. Toch zorgden juist deze mislukkingen voor memorabele momenten.
- Warcraft bewees dat gaming verfilmingen een kans hebben, zeker internationaal.
- Ghostbusters liet zien hoe online discussies een film kunnen maken of breken.
- Gods of Egypt werd een schoolvoorbeeld van camp.
- Assassin’s Creed toonde de worsteling van game naar film, maar gaf wel spectaculaire actiescènes.
Het plezier van de flop
Een flop kijken is soms net zo leuk als een hit. Juist omdat je de ambitie ziet, het risico, en de momenten waarop het nét niet lukt. Het levert gesprek’s stof, memes en guilty pleasures op. Films als Gods of Egypt of Ben-Hur zullen misschien nooit klassiekers zijn, maar ze geven je wel een avond vol vermaak.
Conclusie: falen hoort erbij
2016 was het jaar waarin studio’s groot durfden te dromen maar vaak hard wakker werden. En toch: zonder die risico’s hadden we nooit zulke vermakelijke flops gehad.
Bij Panda Bytes vinden we dat falen óók gevierd mag worden. Want soms is het juist de imperfectie die een film leuk maakt.
Jouw beurt
Welke flop uit 2016 vond jij tóch leuk? Was je fan van de Turtles? Genoot je stiekem van Gods of Egypt? Of vond jij dat Assassin’s Creed meer krediet verdiende? Laat het ons weten in de reacties of via onze socials.
Panda Bytes
Jouw gids in de wondere wereld van films die mislukken maar tóch de moeite waard zijn.
