Introductie:
Michael B. Jordan is inmiddels uitgegroeid tot één van de meest herkenbare gezichten van Hollywood. Zijn carrière leest als een film zelf: een jonge acteur die zijn sporen verdiende met televisierollen, uitgroeide tot ster door een reeks sterke keuzes, maar onderweg ook een paar pijnlijke misstappen maakte. Bij Panda Bytes vinden we het altijd interessant om zowel de hoogte- als de dieptepunten van een acteur te belichten, want juist die contrasten vertellen het échte verhaal.
In dit artikel bespreken we twee absolute knallers die zijn status als topacteur hebben bevestigd en twee films die beter uit het script geschrapt hadden kunnen worden.
Twee Knallers
- Creed (2015) – Een waardige opvolger van Rocky
Waarom dit een knaller is
Met Creed stapte Michael B. Jordan in de boksring van een van de meest iconische filmreeksen ooit. Het was geen gemakkelijke taak: de Rocky-franchise heeft een bijna mythische status, en ieder nieuw hoofdstuk loopt het risico vergeleken te worden met de gloriedagen van Sylvester Stallone.
De rol
Jordan speelt Adonis Creed, de zoon van wijlen Apollo Creed. Zonder zijn vader gekend te hebben, draagt hij zowel zijn naam als de verwachtingen die daarbij horen. Zijn zoektocht naar identiteit, gecombineerd met de drive om zichzelf te bewijzen, vormt de emotionele kern van de film.
Waarom het werkt
- Authentieke emotie: Jordan brengt Adonis tot leven met een mix van kwetsbaarheid en onwrikbare vastberadenheid.
- Fysieke transformatie: Hij trainde intensief, en dat zie je terug in elke vechtscène.
- Chemie met Stallone: De mentor-leerlingrelatie tussen Rocky en Adonis is even hartverwarmend als rauw.
Creed bewijst dat Jordan niet alleen een charismatische hoofdrol kan dragen, maar ook dat hij in staat is om een franchise nieuw leven in te blazen zonder dat het geforceerd aanvoelt.
- Fruitvale Station (2013) Een intieme blik op een tragisch waargebeurd verhaal
Waarom dit een knaller is
Voordat Creed en Black Panther hem wereldwijde faam gaven, werkte Jordan al samen met regisseur Ryan Coogler aan Fruitvale Station. Deze film, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Oscar Grant, is een rauwe en emotionele reconstructie van een tragische dag in 2009, toen Grant werd neergeschoten door een politieagent in Oakland.
De rol
Jordan speelt Oscar Grant niet als een heilige, maar als een mens van vlees en bloed. Hij heeft fouten gemaakt, maar ook dromen, angsten en een diepe liefde voor zijn familie.
Waarom het werkt
- Subtiel acteerwerk: Jordan gebruikt stilte, blikken en kleine gebaren om de complexiteit van zijn personage over te brengen.
- Sociale relevantie: De film is nog steeds actueel, en Jordans vertolking maakt het onrecht tastbaar.
- Echte urgentie: De samenwerking met Coogler leverde een geloofwaardige en intens persoonlijke film op.
Fruitvale Station laat zien dat Jordan niet bang is om zware thema’s aan te pakken, en dat hij in staat is om een verhaal te dragen dat niet draait om actie of spektakel, maar om menselijkheid.
Twee Floppers
- Fantastic Four (2015) Een mislukte reboot
Waarom dit een flop is
Er zijn maar weinig superhelden films die zo pijnlijk uit de bocht vlogen als Josh Tranks Fantastic Four. Ondanks een sterke cast, waaronder Miles Teller, Kate Mara, Jamie Bell en Michael B. Jordan als Johnny Storm (The Human Torch), werd de film door critici neergesabeld.
De problemen
- Onstabiele productie: Er gingen geruchten over ruzies tussen de regisseur en de studio, wat resulteerde in een onsamenhangend eindproduct.
- Gebrek aan energie: Voor een superheldenfilm voelt Fantastic Four verrassend traag en ongeïnspireerd.
- Zonde van het talent: Jordans charisma wordt hier volledig onderbenut.
Waarom het pijnlijk is
Jordan had in theorie de perfecte mix van charme en attitude voor Johnny Storm. Helaas kreeg hij nauwelijks de kans om zijn stempel te drukken. Het resultaat is een film die zelfs de meest fanatieke Marvel-fans links laten liggen.
- Without Remorse (2021) Veel actie, weinig ziel
Waarom dit een flop is
Op papier leek Without Remorse een succesformule: een Tom Clancy verfilming met Michael B. Jordan als keiharde Navy SEAL John Kelly. In de praktijk kreeg het publiek een generieke actiefilm die nauwelijks boven het maaiveld uitstak.
De rol
Jordan speelt een soldaat die wraak wil nemen na de moord op zijn zwangere vrouw. Het klinkt als de perfecte opzet voor een emotioneel geladen thriller, maar het script blijft steken in clichés.
Waarom het niet werkt
- Voorspelbaar plot: Vrijwel elke wending zie je van mijlenver aankomen.
- Te veel nadruk op actie, te weinig op karakter: Jordan kan veel meer dan schieten en rennen, maar krijgt hier amper de kans om te laten zien wat hij kan.
- Vergeten zodra de aftiteling rolt: Er is niets dat blijft hangen, geen memorabele scènes of emotionele kern.
Analyse: Wat leren we van deze vier films?
Michael B. Jordan is op zijn best als hij werkt met regisseurs die hem uitdagen en hem ruimte geven om diepte te brengen in zijn personages. In Creed en Fruitvale Station zie je hoe goed hij gedijt in samenwerkingen met Ryan Coogler, waarbij het verhaal drijft op emotie en karakterontwikkeling.
De floppers laten het tegenovergestelde zien: grote studio’s en projecten met rommelige productiestructuren waar de focus te veel ligt op spektakel en te weinig op menselijke diepgang. Daarin wordt Jordan gereduceerd tot een gezicht op een poster, in plaats van een drijvende kracht in het verhaal.
Conclusie:
Michael B. Jordan heeft met zijn twee knallers bewezen dat hij één van de meest veelzijdige en krachtige acteurs van zijn generatie is. Maar zijn twee floppers herinneren ons eraan dat zelfs de grootste talenten afhankelijk zijn van het juiste script, de juiste regisseur en een productie die weet wat het wil zijn.
Bij Panda Bytes hopen we dat Jordan zijn pad blijft volgen richting projecten waar zijn emotionele bereik en charisma volledig tot hun recht komen. Want als Creed en Fruitvale Station iets hebben bewezen, is het dat Michael B. Jordan veel meer is dan een knappe kop in een actiefilm hij is een verhalenverteller die harten kan raken.
