Introductie:
Paul Dano. Voor de een is hij de eeuwige underdog, voor de ander een kameleon die zich moeiteloos van klein indieproject naar grote Hollywoodproductie beweegt. Eén ding is zeker: Dano laat nooit een onuitwisbare indruk achterwege. Of je nu gruwelt van zijn ongemakkelijke personages of bewondert hoe hij zichzelf volledig wegcijfert voor een rol, de man ís een ervaring.
Maar zelfs een acteur van dit kaliber kan niet altijd raak schieten. Daarom nemen we vandaag bij Panda Bytes vier titels onder de loep: twee knallers die zijn talent onmiskenbaar maken en twee floppers die je misschien beter overslaat (of bekijkt met een flinke zak popcorn en een korrel zout).
Twee Knallers
Knaller 1: There Will Be Blood (2007)
Als je Paul Dano ergens wilt zien schitteren, dan is het in Paul Thomas Andersons meesterwerk There Will Be Blood. Hier speelt hij niet één maar twee rollen: de tweelingbroers Paul en Eli Sunday. Vooral als Eli, een jonge predikant met grootse ambities, levert Dano een performance die je nooit meer vergeet.
Waarom dit een knaller is:
- Hij houdt stand tegenover Daniel Day-Lewis, en dat is op zich al een prestatie.
- Zijn predikantenrol is intens, ongemakkelijk en meeslepend tegelijk.
- Het is een film die de grenzen van acteren verlegt: je voelt de spanning, de machtsspelletjes en de menselijke zwakte in elke scène.
Dano bewijst hier dat hij niet zomaar een bijrolacteur is, maar iemand die in een episch drama overeind blijft naast een van de grootste acteurs van zijn generatie.
Knaller 2: Prisoners (2013)
In Denis Villeneuve’s Prisoners gaat Paul Dano nog een stap verder in zijn vermogen om je ongemakkelijk te laten voelen. Hij speelt Alex Jones, een sociaal geïsoleerde jongeman die verdacht wordt van de ontvoering van twee meisjes. Zijn performance is zowel raadselachtig als huiveringwekkend.
Waarom dit een knaller is:
- Dano laat zien dat kwetsbaarheid en dreiging hand in hand kunnen gaan.
- Zijn stil spel en kleine gebaren zeggen vaak meer dan een heel script.
- Het maakt de film nog intenser: je weet nooit of je Alex moet medelijden of angst moet toedragen.
Samen met Hugh Jackman en Jake Gyllenhaal tilt Dano deze film naar een niveau dat je na de aftiteling nog dagen achtervolgt.
Twee Floppers
Flopper 1: The Extra Man (2010)
Niet elke keuze van Paul Dano is goud waard. In The Extra Man zien we hem als een verlegen leraar die een vriendschap sluit met een oudere, excentrieke man (gespeeld door Kevin Kline). Het idee klinkt charmant, maar de uitvoering valt helaas wat vlak uit.
Waarom dit een flopper is:
- De film probeert quirky te zijn, maar voelt meer geforceerd dan authentiek.
- Dano kan weinig kanten op met een rol die te dun geschreven is.
- Ondanks zijn inspanningen weet hij de film niet te redden van middelmatigheid.
Het is geen rampzalige film, maar eerder een gemiste kans. Een beetje alsof je een ballon verwacht die knalt en je uiteindelijk een zielig piepje hoort.
Flopper 2: Knight and Day (2010)
Stel je Paul Dano voor naast Tom Cruise en Cameron Diaz in een grote Hollywood blockbuster. Klinkt leuk toch? Helaas blijkt Knight and Day een rommelige actiefilm die nergens echt uit de verf komt. Dano speelt een wetenschapper, maar krijgt nauwelijks de ruimte om iets bijzonders met zijn rol te doen.
Waarom dit een flopper is:
- Het verhaal is een onsamenhangende mix van spionage, romantiek en actie.
- Dano verdwijnt volledig in de schaduw van Cruise en Diaz.
- Zijn talent komt totaal niet tot zijn recht in dit soort popcorncinema.
Je voelt tijdens het kijken vooral dat Dano hier niet op zijn plek is. Alsof je een meesterlijke jazzmuzikant ineens in een schlagerband plaatst.
Conclusie:
Paul Dano is een acteur die uitblinkt in complexiteit en ongemak. In films als There Will Be Blood en Prisoners toont hij een kracht die je recht in de ziel raakt. Maar in The Extra Man en Knight and Dayzien we hoe zelfs getalenteerde acteurs soms vastlopen in verkeerde keuzes of zwakke scripts.
Bij Panda Bytes vinden we dat Dano juist schittert in rollen waar hij kan spelen met de grenzen tussen sympathie en afkeer, kwetsbaarheid en dreiging. Hij is geen ster die je in elke blockbuster kunt plakken, maar een kameleon die floreert in films die lef tonen.
