Twee Knallers
Knaller 1: Deadpool (2016) – De Redder van Reynolds
Als we het hebben over de ultieme comeback, dan staat Deadpool op de eerste rij met een rood latex pak en een middelvinger in de lucht. Deze film was niet alleen een schot in de roos voor Ryan Reynolds, het was pure zuurstof voor zijn carrière.
Waar andere superhelden zwoegen onder de last van morele dilemma’s, gooit Wade Wilson met zelfspot, referenties naar Frozen en de nodige lichaamsdelen. Het is de eerste keer dat Reynolds volledig zichzelf lijkt te mogen zijn – cynisch, gevat, snel, en ongegeneerd grof.
De film haalde wereldwijd meer dan $780 miljoen op. Voor een R-rated comicfilm? Dat is alsof je met een opblaasbare dolfijn de Olympische Spelen wint. Dankzij Deadpool transformeerde Ryan van ‘die knappe gast uit romcoms’ naar ‘de knappe gast met een katana en daddy issues’. En eerlijk: we waren er allemaal voor in.
Panda Bytes Insight: De grootste kracht van Deadpool? Het brak met alles wat we gewend waren van het superhelden genre. Het was een satire, een ode en een roast in één. En dat alles met de timing van een Zwitsers uurwerk.
Knaller 2: The Proposal (2009) – Romcom Royalty
Voordat hij zijn spandex aantrok, was Ryan Reynolds vooral de koning van de romantische komedie. En The Proposal met Sandra Bullock is daar het kroonjuweel van.
Verhaal in een notendop: Bullock speelt een keiharde uitgeefster die dreigt het land uitgezet te worden. Reynolds is haar assistent, en hun nep-huwelijk loopt – uiteraard – uit op ware liefde. Ja, het klinkt als een doorsnee Hallmark-film, maar de chemie tussen Bullock en Reynolds tilt het naar een hoger niveau. Hun timing is perfect, de humor droog als toast, en die naaktscène met het handdoekje? Iconisch.
Wat deze film bewijst, is dat Reynolds net zo goed uit de verf komt met liefdevolle blikken als met snerende oneliners. Zijn comedygevoel is niet afhankelijk van CGI of slow-motion actieshots, maar van zijn natuurlijke charme en perfecte timing.
Panda Bytes Tip: Heb je een off-day? Zet The Proposal op. Binnen tien minuten ben je of aan het lachen, of verliefd, of allebei.
Twee Floppers
Flop 1: Green Lantern (2011) – De Groene Schande
Ah, Green Lantern… of zoals we ‘m graag noemen bij Panda Bytes: “De film-die-niet-genoemd-mag-worden”. In theorie had het een succes moeten zijn: DC-held, grote studio, dikke CGI. Maar in de praktijk? Een ontploffende piñata van clichés en slecht geschreven dialogen.
Ryan Reynolds speelt Hal Jordan, een piloot die een magische groene ring krijgt en ineens lid wordt van een soort galactische brandweerbrigade. Het probleem? De film weet niet of het een space opera, een liefdesverhaal of een komedie wil zijn. Dus probeert het alles – en faalt op alle fronten.
De visuele effecten zijn vaak lachwekkend slecht (dat CGI-masker! die groene pyjama!), en zelfs Reynolds lijkt zich op momenten af te vragen wat hij daar in hemelsnaam doet. Zelfs hij kon deze brok intergalactische onzin niet redden.
Wist je dat… Reynolds zelf meermaals grapt over deze flop? Hij ontmoette zijn vrouw Blake Lively op de set, dus ergens was het niet helemaal voor niets.
Flopper 2: R.I.P.D. (2013) – Ghostbusters zonder Ziel
Stel je voor: je mixt Men in Black met Ghostbusters, gooit er een dode politieagent bij, en vergeet een goed script. Dan krijg je R.I.P.D. – oftewel: Rest In Peace, Dit-slaat-nergens-op.
Ryan Reynolds speelt een overleden agent die samen met Jeff Bridges (alsof The Dude zelf uit het hiernamaals is gekomen) bovennatuurlijke criminelen moet vangen. Klinkt als een feestje, toch? Helaas voelt de hele film als een slap afkooksel van ideeën die in 1998 al gedateerd waren.
De humor is geforceerd, de actie is standaard, en het verhaal is zo dun als een nat vel wc-papier. De film flopt keihard aan de box office en wordt afgemaakt door critici. Je voelt bijna medelijden met Reynolds – hij doet z’n best, maar het is als breakdancen op een zinkend schip.
Panda Bytes Analyse: Deze film laat zien dat zelfs een getalenteerde acteur als Reynolds niets kan beginnen tegen een zwak script en een identiteitscrisis van een verhaal.
Ryan’s Rol in de Filmwereld
Wat maakt Ryan Reynolds nu zo interessant? Hij is geen kameleon zoals Christian Bale, of een method actor als Daniel Day-Lewis. Reynolds speelt meestal… nou ja, Ryan Reynolds. Maar dat doet hij verdomd goed.
Zijn kracht ligt in zijn zelfbewustzijn. Hij is de eerste om grappen te maken over zijn eigen carrière (denk aan die briljante zelfspot in Deadpool 2 over Green Lantern). En dat maakt hem sympathiek. Hij is de grappige vriend die net wat te veel Red Bull heeft gehad, maar altijd je dag opfleurt.
💬 En Jij? Wat Vind Jij Zijn Beste of Slechtste Rol?
Bij Panda Bytes houden we van discussie. Dus vertel het ons:
Wat is volgens jou Reynolds’ allerbeste prestatie?
Of andersom – welke rol mag hij van jou direct vergeten?
Laat je reactie achter hieronder of op onze socials. En wie weet bespreken we jouw inzending in een volgende editie van Knal of Flop!
Tot Slot – Liefde voor het Onvolmaakte
Ryan Reynolds is geen vlekkeloze ster. En juist dat maakt hem zo verdomd boeiend. Zijn carrière is een bonte stoet van helden, hartenbrekers, flauwe grappen en glorieuze mislukkingen. Maar elke film – zelfs de flops – draagt bij aan zijn verhaal. En dat verhaal? Dat is nog lang niet afgelopen.
Bij Panda Bytes omarmen we dat soort verhalen. De onvolmaakten. De verhalen die misgaan, maar daardoor des te menselijker worden. Want zeg nou zelf: wie heeft er nooit een Green Lantern-moment gehad in zijn leven?
