Introductie:
Chris Evans. De man die het schild van Captain America met waardigheid, spierkracht en een haarscherpe kaaklijn droeg. Hij is inmiddels een icoon, een wandelend patriottisch statement én verrassend veelzijdig acteur. Maar zelfs Cap zelf is niet onfeilbaar. Want hoewel zijn filmografie enkele absolute pareltjes bevat, zijn er ook momenten dat zelfs zijn charisma het script niet kon redden.
Bij Panda Bytes geloven we dat je net zoveel leert van je flops als van je knallers (al was het maar wat je niét moet doen). Dus presenteren wij met gepaste trots: twee knallers én twee floppers uit het filmleven van Chris Evans. Van fris schouderklopje tot milde facepalm — met liefde, humor en een scheutje waarheid.
Twee Knallers
KNALLER #1: Captain America: The Winter Soldier (2014)
“De supersoldaat als politieke thrillerheld”
Het Marvel Cinematic Universe is een ingewikkelde cocktail van ruimte-epossen, sciencefiction en explosieve actie. Maar The Winter Soldier? Die deed iets anders. Deze film gooide Cap in een wereld vol politieke intriges, samenzweringen en morele dubbelzinnigheid. En Evans? Die leverde zijn beste werk als Steve Rogers tot dan toe.
Onder regie van de Russo-broers Joe en Anthony kreeg het verhaal een broodnodige upgrade. Weg met de zwart-wit-patriot, hallo moreel conflict. Cap moet vechten tegen een onzichtbare vijand die dichterbij staat dan hij dacht. En dan is er ook nog Bucky, zijn jeugdvriend die als gehersenspoelde huurmoordenaar terugkeert: The Winter Soldier.
Chris Evans speelt het subtiel. Geen bombast, maar binnen vetterige spanning. Zijn Cap is niet alleen een spierbundel, maar een man die worstelt met vertrouwen, verlies en identiteit.
Waarom een knaller?
- Slimme mix van actie en spionage.
- Evans laat zien dat hij écht kan acteren, ook zonder masker.
- De vechtscènes (de lift! het mesgevecht!) zijn ijzersterk.
Bij Panda Bytes noemen we dit het moment waarop Cap meer werd dan een symbool — hij werd een mens. En Evans? Een serieuze leading man.
KNALLER #2: Knives Out (2019)
“From America’s Sweetheart to America’s sociopaat.”
Na jarenlang het toonbeeld van rechtschapenheid te zijn geweest, gooit Evans in Knives Out het roer compleet om. Als Ransom Drysdale — arrogant, verwend en bloedirritant — laat hij zien dat hij ook een meester in manipulatie is. En wat is het heerlijk om hem zó te zien.
De film zelf is een frisse, eigentijdse whodunnit van regisseur Rian Johnson (Star Wars: The Last Jedi), met een sterrencast die je u tegen zegt: Jamie Lee Curtis, Daniel Craig, Toni Collette… Maar Chris Evans steelt de show. Zijn “Eat shit”-tirade is inmiddels legendarisch.
Wat Knives Out bijzonder maakt, is hoe het speelt met verwachtingspatronen. We denken Evans te kennen als de held — maar hier is hij het rotjoch dat je met plezier in de gevangenis ziet verdwijnen.
Waarom een knaller?
- Evans bewijst zijn komisch én sinister talent.
- De trui. (Je weet welke. Iedereen weet welke.)
- Een verademing om hem te zien floreren buiten het MCU.
Panda Bytes zegt: laat Evans dit vaker doen. Hij is veel meer dan Captain America — hij is ook perfect gecast als het rotte appeltje in de fruitmand.
Twee Floppers
FLOPPER #1: Fantastic Four (2005)
“It’s clobberin’ time… om dit te vergeten.”
Voor hij het schild oppakte, was Chris Evans al een superheld: Johnny Storm, aka The Human Torch, in deze bijzonder licht ontvlambare versie van Fantastic Four. En we moeten eerlijk zijn: hij was best leuk als overmoedige, vlamvattende charmeur. Maar de film? Meh.
Fantastic Four uit 2005 was precies wat je krijgt als je een stripboek verfilmt met een script dat uit een doosje cornflakes lijkt te komen. De special effects zijn gedateerd (zelfs toen al), de dialogen zijn pijnlijk, en het tempo ligt ergens tussen slapstick en langdradig in.
Chris Evans doet wat hij kan — hij ís energiek, grappig en overduidelijk het beste aan de film — maar ook hij kan de boel niet redden van totale vergetelheid. En laten we niet eens beginnen over de sequel (Rise of the Silver Surfer).
Waarom een flopper?
- Gênante CGI (The Thing zag eruit als een bakstenen kerstbal).
- Geen diepgang, geen spanning, geen charme (behalve Evans zelf).
- De Marvel-magie was hier nog héél ver weg.
Panda Bytes advies: kijk het voor de nostalgie, maar wees voorbereid op veel “oh nee, dat deden ze écht”-momenten.
FLOPPER #2: The Red Sea Diving Resort (2019)
“Gebaseerd op een waargebeurd verhaal, maar voelt als een verzonnen misser.”
Netflix. Chris Evans. Een waargebeurd verhaal over Mossad-agenten die Ethiopische joden helpen ontsnappen via een verlaten hotel aan de Rode Zee. Klinkt indrukwekkend, toch? Helaas blijkt The Red Sea Diving Resort vooral een voorbeeld van hoe je een fascinerend verhaal volledig kan laten verzanden in middelmatigheid.
Evans speelt Ari Levinson, een hyper-Amerikaanse versie van een Israëlische spion, compleet met zonnebril, sixpack en one-liners. De film probeert het luchtige van een heistfilm te mengen met de ernst van een humanitair drama — en slaagt in geen van beide. Het resultaat voelt onevenwichtig en gekunsteld.
Er zit wel een goed verhaal onder deze film. Maar het wordt verpakt in clichés, geforceerde sentimenten en een rol waarin Evans geen enkel echt conflict lijkt te hebben. Zelfs zijn team voelt alsof het zo uit een Mission: Impossible-parodie is gestapt.
Waarom een flopper?
- Evans lijkt verdwaald in een script zonder richting.
- Serieuze thematiek krijgt te weinig diepgang.
- Visueel vlak en emotioneel afstandelijk.
Panda Bytes conclusie: jammer, want met een betere aanpak had dit écht een knaller kunnen zijn. Nu is het vooral… een gemiste kans.
De balans opmaken: Cap zonder cape
Chris Evans is een van de weinige acteurs die erin slaagde om zijn superheld-imago niet alleen te omarmen, maar ook succesvol van zich af te schudden. Of hij nu een glanzend schild draagt, een foute trui aantrekt of in een flitsend duikpak stapt — hij heeft het charisma en het talent om elk project op z’n minst interessant te maken.
Maar zoals we zagen, kan zelfs een superheld struikelen over een slecht script of een matige productie. En dat is oké. Want zonder floppers, geen knallers. En zonder Johnny Storm, geen Captain America.
💬 Wat is jouw favoriete (of minst favoriete) Chris Evans-rol? Had je nog een verborgen juweeltje of een pijnlijke flop willen toevoegen? Laat het ons weten in de reacties – Panda Bytes luistert mee.
Volgende keer in Twee Knallers & Twee Floppers: Keanu Reeves – van bullet time tot bullet train.
