Introductie:
Er zijn series die je in een paar afleveringen grijpen. En dan zijn er series die je langzaam opvreten — aflevering voor aflevering, seizoen na seizoen, tot je er diep in zit als Saul Goodman in een ethisch grijs gebied. Better Call Saul is zo’n serie. Langzaam, intens, briljant geacteerd, tragisch en vaak oncomfortabel grappig.
Maar ja, dan komt dat moment. Het laatste shot. De credits. Je zit daar… half in rouw, half in verwondering. En je vraagt je af: Wat nu?
Gelukkig voor jou heeft Panda Bytes de perfecte overgang van bingemode naar biosmodus. Want hoewel Better Call Saul een unieke cocktail is van morele dubbelzinnigheid, tragikomische tragiek en criminele scherpte, zijn er films die datzelfde gevoel kunnen oproepen — elk op hun eigen, vaak onverwachte manier.
Hier zijn 8 films die je moet zien als je Better Call Saul hebt gezien. Geen kopieën. Wel geestverwanten. Films met slimme scripts, scherpe personages en het soort morele complexiteit waar je nog lang over napraat.
- A Serious Man (2009) – Coen Brothers
De ondergang in slow motion
Een film die voelt alsof hij zich afspeelt in hetzelfde moreel verwrongen universum als Better Call Saul. A Serious Man vertelt het verhaal van Larry Gopnik, een Joodse natuurkundeprofessor in de jaren ’60 die zijn leven langzaam ziet instorten zonder ooit écht te begrijpen waarom.
Net als Jimmy McGill probeert Larry het juiste te doen of in elk geval niet het foute maar steeds weer struikelt hij over krachten buiten zijn macht: zijn familie, zijn collega’s, de kosmos. En net als bij Saul is het tragisch én hilarisch tegelijk.
Waarom kijken?
- Een meesterlijke tragikomedie over pech, schuld en goddelijke onverschilligheid.
- De film bouwt, net als Better Call Saul, spanning op in details.
- Knap acteerwerk, vooral door Michael Stuhlbarg, die nét zo verloren kijkt als Jimmy in seizoen 6.
- Uncut Gems (2019) – Safdie Brothers
De zenuwinzinking als kunstvorm
Als Better Call Saul een constante dreiging is van “wanneer gaat het mis?”, dan is Uncut Gems die dreiging op steroïden. Adam Sandler speelt Howard Ratner, een juwelier in New York met een gokprobleem, een overdosis zelfvertrouwen en een chronisch gebrek aan rust.
Je kijkt 135 minuten naar een man die zich van de ene ramp in de andere stort, met de energie van een op hol geslagen pinbalmachine. En toch… kun je niet stoppen met kijken. Want ergens hoop je dat hij het redt. Net als bij Jimmy.
Waarom kijken?
- Dezelfde soort morele ambiguïteit: je weet dat het foute boel is, maar je leeft toch mee.
- Een Adam Sandler zoals je hem nog nooit hebt gezien.
- Voor wie houdt van stresscinema op z’n best.
- American Hustle (2013) – David O. Russell
Oplichters met stijl
Als je Better Call Saul waardeerde vanwege de slimme zwendel en het morele grijze gebied, dan is American Hustle je volgende stop. Deze semi-historische misdaadfilm draait om oplichters die door de FBI worden gebruikt om politici en maffiosi in de val te lokken.
Christian Bale speelt een glimmend kale zwendelaar met een bierbuik en een buitengewoon overtuigende manier van mensen manipuleren. Klinkt bekend? Voeg daar een woedende Jennifer Lawrence en een over gecoiffeerde Bradley Cooper aan toe en je hebt een film vol chaos, charme en morele onduidelijkheid.
Waarom kijken?
- Slimme zwendel plots met een persoonlijk drama erachter.
- Stijlvol, over the top en tegelijk heel menselijk.
- Heerlijk geacteerd met een melancholieke ondertoon.
- Nightcrawler (2014) – Dan Gilroy
Ambitie met bloeddorst
Jake Gyllenhaal speelt Lou Bloom, een man zonder grenzen, zonder moreel kompas, maar met een extreme werkethiek. Lou ontdekt dat hij geld kan verdienen met het filmen van misdaadscènes en duwt steeds verder, tot hij letterlijk aansturing geeft aan de misdaad die hij verslaat.
Klinkt griezelig? Dat is het ook. Maar het is ook fascinerend. Lou is de duistere spiegel van Jimmy: wat als je alleen maar geeft om succes, zonder enige empathie?
Waarom kijken?
- Psychologisch intens. Lou is net zo slim als Jimmy, maar zonder ziel.
- Kritiek op media, ambitie en kapitalisme, verpakt in een nagelbijtende thriller.
- Gyllenhaal is angstaanjagend briljant.
Mythes, helden en verraders
Voor de fan van Better Call Saul die houdt van langzame cinema, existentiële spanning en tragische personages. Deze film is geen actie-western, maar een psychologische dissectie van mislukking, heldendom en jaloezie.
Casey Affleck speelt Robert Ford, een jonge bewonderaar van de legendarische Jesse James (Brad Pitt), die zich langzaam ontpopt tot verrader. Een meesterwerk in vertraging — visueel prachtig, muzikaal melancholisch en moreel complex.
Waarom kijken?
- Net als Saul: een verhaal over mensen die helden willen zijn, maar eindigen als voetnoot.
- Hypnotisch camerawerk en een adembenemende score van Nick Cave en Warren Ellis.
- Gelaagd acteerwerk en een einde dat je niet snel vergeet.
- I, Tonya (2017) – Craig Gillespie
De waarheid? Welke waarheid?
Een zwarte komedie gebaseerd op de bizarre, waargebeurde saga van kunstschaatsster Tonya Harding. De film speelt met perspectieven, schuldvragen en mediahype. Het is grappig, schrijnend en meerlagig tegelijk.
Margot Robbie speelt Harding met rauwe flair, en Allison Janney stal terecht de Oscar als haar afschuwelijke moeder. Wat deze film zo Better Call Saul-waardig maakt? Iedereen liegt, iedereen is slachtoffer én dader.
Waarom kijken?
- De perfecte mix van stijl en inhoud.
- Humor en tragedie in één adem, net als Saul.
- Tonya Harding is het vrouwelijke antwoord op Jimmy McGill.
- The Conversation (1974) – Francis Ford Coppola
Paranoia en privacy
Een klassieker die zelden in de mainstream lijsten belandt, maar perfect past bij Better Call Saul-fans met een voorliefde voor langzame, intelligente cinema. Gene Hackman speelt Harry Caul, een afluisterexpert die geobsedeerd raakt door één opname die hij niet helemaal kan plaatsen.
Langzaam zakt hij weg in paranoia, schuldgevoel en morele twijfel. Geen explosies, geen spektakel — alleen een man, een bandopname en zijn geweten.
Waarom kijken?
- Net als Saul: langzaam brandende spanning en moreel conflict.
- Een briljant portret van een man die zichzelf verliest in zijn werk.
- Eén van Coppola’s meest onderschatte meesterwerken.
- Inside Llewyn Davis (2013) – Coen Brothers
Het talent, de twijfel, het falen
We sluiten af met nog een Coen-klassieker. Inside Llewyn Davis is het verhaal van een folkzanger in de jaren ’60, gespeeld door Oscar Isaac, die net niet doorbreekt. Hij is talentvol, koppig, chaotisch — en steeds nét te laat.
De film ademt hetzelfde noirgevoel, tragische humor en ironische hopeloosheid als Better Call Saul. Geen grote schurken, geen geweld — alleen een man die zijn weg zoekt in een wereld die hem niet wil.
Waarom kijken?
- Omdat het laat zien dat falen vaak mooier is dan winnen.
- De soundtrack is fenomenaal (T Bone Burnett, hallo!).
- Omdat Saul en Llewyn misschien verre neven zijn — allebei tragisch op hun eigen manier.
Bonus Binge Tip: The Death of Stalin (2017)
Omdat we je niet konden laten gaan zonder één extra parel. Deze satirische film over de machtsstrijd na de dood van Stalin is hilarisch, absurd én intens ongemakkelijk. Denk Veep in de Sovjet-Unie.
En geloof ons: als je de ironische droefenis van Better Call Saul waardeerde, is dit je dessert.Steve Buscemi op z’n best, Simon Russell Beale als angstaanjagende Beria, en een script dat snijdt als een mes.
Tot Slot: Saul mag dan zwijgen, maar de films fluisteren door
Better Call Saul was een meesterklas in karakterontwikkeling, tragische keuzes en het langzaam zien imploderen van iemand die zo graag goed wilde doen… maar niet kon. Het is moeilijk om daar een waardige opvolger voor te vinden.
Maar deze 8 films (oké, 9) bieden je iets soortgelijks: geen vervanging, wel verwantschap. Geen kloon, maar echo’s. Van Jimmy’s worsteling. Van Kim’s berusting. Van Nacho’s onvermijdelijke lot.
Welke film ga jij nu als eerste kijken? Heb jij zelf nog verborgen parels voor na Better Call Saul? Drop ze in de reacties — we willen ze allemaal zien.
