Introductie:
The Boys is grof, politiek, duister en verslavend. Het is een satire verpakt in een cape, een commentaar op macht, media en moraal. En als je na het uitkijken van het laatste seizoen met een knoop in je maag en bloed aan je handen op de bank zit, weet je dat het tijd is om die energie ergens anders kwijt te kunnen.
Bij Panda Bytes hebben we acht films geselecteerd die perfect aansluiten op de vibes van The Boys. Of je nu houdt van satirische superheldenkritiek, rauwe actie, verdorven figuren of morele complexiteit, deze films zetten die binge-modus probleemloos om in biosmodus.
- Logan (2017)
Regie: James Mangold
Met: Hugh Jackman, Patrick Stewart, Dafne Keen
Logan is het bloedige slotstuk van Hugh Jackmans Wolverine-tijdperk, en wat voor een. Vergeet de flitsende actie van eerdere X-Men-films. Hier krijgen we een uitgebluste, alcoholische mutant die op de vlucht is met een kind dat te veel van hem wegheeft.
Wat Logan zo krachtig maakt, is het rauwe realisme. Geen gepolijste heldendaden, maar fysieke pijn, trauma en morele dilemma’s. In een wereld waar helden zijn verdwenen, rest alleen overleven. Dat is precies waarom deze film resoneert met fans van The Boys. Het gaat niet om het kostuum, maar om de man eronder, met zijn littekens, fouten en alles wat hij probeert te vergeten.
Het geweld is expliciet maar nooit gratuit. De dialogen zijn scherp. En de emoties? Die snijden door je heen. Logan is niet alleen een van de beste superhelden films ooit, het is ook een van de meest menselijke.
- Kick-Ass (2010)
Regie: Matthew Vaughn
Met: Aaron Taylor-Johnson, Chloë Grace Moretz, Nicolas Cage
Wat als een gewone tiener besluit om superheld te worden, zonder krachten, zonder training, met alleen een rubberen pak van eBay? Dat is het uitgangspunt van Kick-Ass, een heerlijk foute en gewelddadige ode aan de nerd-fantasie die volledig ontspoort.
De link met The Boys is overduidelijk. Net als Homelander en zijn hypocriete Vought-organisatie laat Kick-Ass zien hoe verziekt de superheldencultuur kan worden als het ego groter is dan de moraal. De film is snel, grof en hilarisch. Hit-Girl, gespeeld door een piepjonge maar meedogenloze Chloë Grace Moretz, steelt de show.
De stijl is cartoonesk, het geweld keihard en de boodschap vlijmscherp. En in tegenstelling tot veel superhelden films is hier geen ruimte voor een nobele missie. Deze wereld is genadeloos. En dat maakt het zo leuk.
- Dredd (2012)
Regie: Pete Travis
Met: Karl Urban, Olivia Thirlby, Lena Headey
Stel je een stad voor waarin één man rechter, jury én beul is. Dat is Mega-City One, en dat is Dredd. Karl Urban, die je ook kent als Billy Butcher in The Boys, speelt hier een keiharde wetshandhaver in een dystopische samenleving waar geweld de taal is van de wet.
De film volgt een eenvoudige missie: Dredd en zijn leerling zitten vast in een flatgebouw dat gecontroleerd wordt door een meedogenloze drugsbaas. Wat volgt is een claustrofobisch kat-en-muisspel vol slow-motion geweld, industriële visuals en een beklemmende soundtrack.
Wat Dredd gemeen heeft met The Boys is het absolute gebrek aan heroïek. Dredd is effectief maar gevoelloos. De stad is lelijk. Rechtvaardigheid is geen ideaal, maar een kogel in het hoofd. En toch is het fascinerend.
- Unbreakable / Split / Glass
Regie: M. Night Shyamalan
Met: Bruce Willis, Samuel L. Jackson, James McAvoy
Deze trilogie begint met Unbreakable, de ingetogen en unieke verkenning van het superheldengenre. Geen explosies, geen CGI-spektakel. Alleen twee mannen die zich afvragen of superhelden echt kunnen bestaan. Wat volgt zijn Split, een thriller over identiteitsstoornissen, en Glass, waarin alles samenkomt.
Deze films stellen dezelfde vragen als The Boys: wat betekent het om bijzonder te zijn? Wat gebeurt er als je gelooft dat je boven anderen staat? En waar ligt de grens tussen held en monster?
James McAvoy schittert in Split als een man met 23 verschillende persoonlijkheden, en Samuel L. Jackson levert in Glass zijn meest cynische rol ooit. Het tempo is traag, maar de payoff groot. Deze trilogie kijkt als een filosofische tegenhanger van The Boys.
- Watchmen (2009)
Regie: Zack Snyder
Met: Jackie Earle Haley, Malin Åkerman, Jeffrey Dean Morgan
Voordat The Boys de spot dreef met superheldendom, was er Watchmen. Deze verfilming van de legendarische graphic novel is duister, complex en visueel verbluffend. In een alternatieve wereld waarin superhelden meevochten in Vietnam en Nixon nooit is afgezet, ontspint zich een complot dat de mensheid op het spel zet.
De helden in Watchmen zijn beschadigd, moreel ambigu en vaak ronduit gevaarlijk. Net als in The Boyszijn er geen echte goede mensen. Alleen keuzes. En consequenties.
De film is traag maar meeslepend, met indrukwekkende visuals en een soundtrack die je nog weken bijblijft. Rorschach, de genadeloze vigilante, is een personage dat zomaar in het universum van Vought zou kunnen rondlopen.
- Deadpool (2016)
Regie: Tim Miller
Met: Ryan Reynolds, Morena Baccarin, Ed Skrein
Deadpool is alles wat Marvel normaal gesproken niet durft te zijn: grofgebekt, seksueel expliciet, zelfbewust en bloederig. Ryan Reynolds breekt niet alleen de vierde muur, hij sloopt hem met een bazooka.
De kracht van Deadpool zit in de balans tussen pure onzin en onverwachte emotionele oprechtheid. Net als in The Boys krijg je hier een antiheld die niet per se het juiste wil doen, maar toevallig wel op de goede plek terechtkomt.
De actie is stijlvol, de humor is messcherp en de zelfspot is ongeëvenaard. En zeg nou zelf, wie wil er nu geen superheld die je een middelvinger geeft terwijl hij de slechterik in mootjes hakt?
- Brightburn (2019)
Regie: David Yarovesky
Met: Elizabeth Banks, Jackson A. Dunn, David Denman
Wat als Superman geen redder wordt, maar een moordlustige puber met goddelijke krachten? Dat is het angstaanjagende uitgangspunt van Brightburn. De film begint als een typische origin story maar verandert al snel in een horrorfilm vol verontrustende scènes.
De sfeer is kil, de opbouw zorgvuldig en het geweld bruut. Brandon lijkt op het eerste gezicht een onschuldige jongen, maar wat in hem huist is een kracht zonder geweten.
Brightburn speelt met de bekende superhelden symboliek, maar keert alles binnenstebuiten. Dit is geen hoopvol verhaal. Dit is een waarschuwing. En dat maakt het zo geschikt voor fans van The Boys, waar macht zelden gelijkstaat aan rechtvaardigheid.
- V for Vendetta (2005)
Regie: James McTeigue
Met: Natalie Portman, Hugo Weaving, Stephen Rea
In een toekomstig Engeland dat wordt geregeerd door een totalitair regime, duikt een gemaskerde anarchist op die de status quo omver wil werpen. V for Vendetta is niet zomaar een actiefilm, het is een politiek statement verpakt in explosieve cinema.
De gelijkenis met The Boys zit hem in de strijd tegen het systeem, de kritiek op de media en de vraag of je chaos mag gebruiken om vrijheid te bereiken. De film zit vol memorabele quotes, iconische scènes en visuele flair.
Hugo Weaving geeft met zijn stem en lichaamstaal leven aan V, een personage dat tot op de dag van vandaag symbool staat voor verzet. Het Guy Fawkes-masker werd wereldwijd een teken van protest. Geen fictie meer, maar werkelijkheid.
Conclusie:
The Boys heeft de lat hoog gelegd voor wat we verwachten van het superhelden genre. Niet alleen qua actie, maar ook qua inhoud, maatschappijkritiek en morele complexiteit. Gelukkig zijn er films die deze lijn doortrekken en zelfs verrijken.
Van de tragiek van Logan tot de nihilistische horror van Brightburn, van de politieke lading van V for Vendetta tot het schaamteloze plezier van Deadpool deze acht titels bewijzen dat het genre leeft, ademt en verandert.
Dus trek je bingehoodie uit, zet je biosbril op en dompel je onder in een filmische wereld waarin goed en kwaad niet zwart-wit zijn, maar bloederig grijs.
