Introductie:
Zachte televisiepleisters voor een rauw filmwondje – door Panda Bytes
Sommige films zie je niet, die overkomen je. The Whale is zo’n film. Twee uur lang kijk je naar een man die zijn trauma’s en schuldgevoelens letterlijk draagt, met kilo’s gewicht als metafoor voor pijn, isolatie en de drang naar vergeving. En wanneer de aftiteling rolt en Brendan Fraser’s betraande gezicht nog op je netvlies brandt, vraag je je af: hoe nu verder?
Wat doe je als een film je binnenstebuiten keert? Wanneer je hersenen nog duizelen en je hart voelt als een nat washandje?
Dan ga je naar je veilige plek: de bank.
Bij Panda Bytes weten we dat cinema diep kan raken, maar soms wil je daarna gewoon even… ademen. Geen loodzware existentiële drama’s, maar series die licht brengen zonder oppervlakkig te zijn. Verhalen die zachtjes fluisteren: “Het is oké, we bouwen je wel weer op.”
Daarom: 8 series die je na The Whale mag bingewatchen om weer een beetje heel te worden. En spoiler: het is geen lijst vol mierzoete feelgood. Het zijn series met humor, menselijkheid en compassie. Want troost mag best gelaagd zijn.
Warmte, wijsheid en voetbal-idioterie
De eerste keer dat je Ted Lasso kijkt, denk je misschien: “Een Amerikaanse coach zonder voetbalkennis die een Brits team leidt? Dit wordt cringe.” Maar drie afleveringen later wil je Ted adopteren als levenscoach.
De magie zit hem in de balans: de serie is grappig zonder flauw te zijn, hartverwarmend zonder sentimenteel te worden, en filosofisch zonder dat je een woordenboek nodig hebt. Ted’s onwrikbare optimisme maskeert diepe persoonlijke pijn – herkenbaar voor iedereen die ooit ‘het gaat goed’ zei terwijl alles in brand stond.
Na The Whale – waarin de worsteling met vergeving en verlies in elke scène voelbaar is – biedt Ted Lasso een ander perspectief: dat kwetsbaarheid en vriendelijkheid óók krachtig kunnen zijn.
Favoriete quote: “Be curious, not judgmental.” – Walt Whitman (en Ted Lasso)
De schoonheid van het alledaagse
Niet elke serie hoeft een plot met vuurwerk te hebben. Soms zijn een paar mensen in een klein stadje genoeg. Somebody Somewhere volgt Sam, een vrouw die worstelt met verlies en zichzelf probeert terug te vinden in haar geboortestad in Kansas.
De kracht van deze serie? Echtheid. Alles voelt authentiek: van de dialogen tot de ongemakkelijke stiltes. Bridget Everett’s vertolking van Sam is ingetogen en krachtig, een ode aan onopvallende mensen met diepe emoties.
The Whale toont een man die vastzit in zijn eigen fysieke en emotionele ruimte. Somebody Somewherelaat zien hoe ruimte juist kan helen, mits je iemand hebt die naast je wil staan – al is het maar bij het karaoke-apparaat in de garage.
Soundtrack-tip: Luister “Don’t Leave Me This Way” uit aflevering 5. Tranen met een glimlach.
Moreel doolhof met neonverlichting
Na een existentiële mokerslag als The Whale heb je misschien behoefte aan iets luchtigers – maar niet dom. The Good Place biedt filosofie met glitter en humor, ethiek met burrito’s.
Eleanor Shellstrop sterft en komt per ongeluk in “The Good Place” terecht, ondanks haar twijfelachtige morele staat. Wat volgt is een duizelingwekkende serie over goed en kwaad, persoonlijke groei, en de vraag: wat maakt een mens ‘goed’?
Net als The Whale stelt de serie morele vragen. Alleen word je hier niet depressief, maar enthousiast. En je lacht. Veel. Kristen Bell en Ted Danson zijn een komisch duo van jewelste, en de twists zijn legendarisch.
Het is de perfecte balans tussen diepgang en dopamine.
Wist je dat… er per aflevering gemiddeld 2 filosofische referenties inzitten? Kant en Kierkegaard met een knipoog!
Zwijgend troostrijk
Wie denkt dat metal detecting saai is, kent Detectorists nog niet. Deze Britse serie over twee vrienden die met metaaldetectoren door weilanden schuifelen op zoek naar schatten is een meesterwerk in minimalisme.
Lance en Andy lijken twee zonderlingen, maar zijn eigenlijk moderne monniken: ze zoeken, wachten, hopen. Net als Charlie in The Whale zijn ze op een queeste, niet per se naar iets tastbaars, maar naar betekenis.
De serie is doordrenkt met zachte humor, milde melancholie en de geur van versgemaaid gras. Perfect voor wie zijn zenuwstelsel wil kalmeren na een film die emotioneel voelt als een frontale botsing.
Ideale setting: Regen op de ramen, dekentje, kopje thee, Detectorists aan. Repeat.
Liefde zonder schaamte
Je zou denken: na The Whale, die draait om schaamte, isolatie en zelfhaat, heb je behoefte aan iets luchtigs. Maar Heartstopper is meer dan een ‘lichte’ tienerserie.
Charlie en Nick zijn twee scholieren die hun identiteit en gevoelens ontdekken. Wat Heartstopper zo bijzonder maakt, is de tedere, positieve benadering van coming-of-age en queer liefde. Geen dramatische ‘tragic gay’ trope, maar warme, oprechte liefde.
De animaties die gevoelens visueel maken, de muziek die je raakt zonder je te manipuleren, en de manier waarop ouders, vrienden en leraren worden getoond – het is hoopvol.
Het laat zien: liefde kan een reddingsboei zijn. Zelfs voor mensen die denken dat ze verdrinken.
Fan-favoriet: De regen-scène uit seizoen 1, aflevering 8. Pure magie.
- Call My Agent! (Dix Pour Cent) (Netflix)
Franse flair en droge humor
Parijs. Beroemde acteurs. Hysterische diva’s en stressvolle contractonderhandelingen. Het klinkt als een soap, maar Call My Agent! is een briljant geschreven komedie over een talentenbureau in de Franse filmwereld.
Waarom werkt dit zo goed na The Whale? Omdat het lucht biedt, zonder leeg te zijn. Omdat het laat zien dat chaos ook grappig kan zijn. En omdat de serie draait om mensen die anderen vertegenwoordigen, maar ondertussen zelf vechten met onzekerheid, liefde en ouder worden.
Bovendien: er is iets therapeutisch aan Franse cynische humor gecombineerd met zeldzame momenten van oprechte emotie.
Extra bonus: Elke aflevering bevat een cameo van een échte Franse filmster die zichzelf speelt. Meta op zijn best.
Liefde, falen en vruchtbaarheidshumor
Jason en Nikki willen dolgraag een kind, maar het universum (en hun eigen gebreken) werken niet mee. Trying is een hartverwarmende, hilarische, en af en toe hartverscheurende serie over kinderloosheid, adoptie en wat het betekent om ‘klaar’ te zijn voor een gezin.
Na The Whale, waarin falen voelt als een doodvonnis, is Trying een ode aan imperfectie. Het laat zien dat liefde soms rommelig, luidruchtig en pijnlijk is – maar ook volhoudt.
De serie zit vol liefdevolle chaos, en het centrale koppel is zo aandoenlijk dat je ze bij aflevering drie al uitnodigt voor brunch.
Let op: Je gaat huilen. Maar je gaat ook lachen. En dat is precies wat je nodig hebt.
Liefde in alle vormen en maten
Gebaseerd op de populaire column uit de New York Times, brengt Modern Love ons per aflevering een nieuw verhaal – losstaand, maar thematisch verbonden. Het gaat over liefde. Romantische liefde, ouderlijke liefde, platonische liefde, verloren liefde.
Wat deze serie bijzonder maakt, is dat het voelt als een literaire ontmoeting met televisie. De verhalen zijn soms tragisch, soms hilarisch, vaak allebei. En het laat zien dat liefde niet altijd een oplossing biedt, maar wel altijd iets losmaakt.
Na The Whale is dit de serie die je eraan herinnert dat liefde je niet altijd redt – maar wel altijd raakt.
Kijktip: Begin met aflevering 3 van seizoen 1: “Take Me as I Am, Whoever I Am” – met Anne Hathaway in een van haar beste rollen ooit.
Tot slot: Troost-tv bestaat. En je hebt het verdiend.
Er is geen juiste manier om een film als The Whale te verwerken. Je kunt erover praten, je kunt erover schrijven, of – zoals velen – je kunt in stilte verwerken wat het met je gedaan heeft.
Wat wij bij Panda Bytes willen zeggen: het is oké om daarna even terug te grijpen naar iets zachters. Iets dat niet minder waardevol is omdat het niet schreeuwt. Series zoals hierboven laten zien dat troost-tv niet oppervlakkig hoeft te zijn.
Sterker nog: soms heb je net zo veel aan een grappige coach, een Britse metaaldetector, of een verliefde scholier als aan een intense monoloog over schuld en rouw.
Je bent mens. Je voelt. En dat verdient afwisseling.
En nu jij:
Welke serie hielp jou door een emotionele filmrollercoaster heen? Heb jij jouw persoonlijke ‘mentale deken’-serie? Laat het ons weten in de reacties of deel je comfort-kijktip op onze socials met de hashtag:
#NaTheWhaleDit
Want bij Panda Bytes draait het niet alleen om de nieuwste series en beste tips. Het draait om beleving. Samen.
Tot de volgende bingesessie – waar verdriet zacht landt en lachen weer mag.
