Er zijn films die je even laten schrikken. En dan is er A Quiet Place.
De film die fluisteren eng maakte, popcorn eten taboe, en stilte tot een vorm van marteling. Sinds John Krasinski’s grimmige meesterwerk de bioscoopzalen veroverde, zijn we anders gaan luisteren. Elk kraakje, elke ademhaling potentieel dodelijk. En als je dacht dat deel twee het rustiger aan zou doen… dan heb je waarschijnlijk ook het volume van je tv drie keer gecontroleerd.
Maar wat doe je als die spanning, dat beklemmende gevoel, nog in je lijf zit? Als je op zoek bent naar meer verhalen die spelen met angst, stilte, isolement en dreiging? Dan zet je de bios achter je en plof je op de bank met deze acht series die precies datzelfde gevoel oproepen.
Bij Panda Bytes selecteerden we series die niet alleen spannend zijn, maar ook iets doen met hun vorm, geluid of sfeer net als A Quiet Place. Van post-apocalyptische overlevingsdrama’s tot psychologische horror en sciencefiction-thrillers: zet je geluid zacht, sluit de gordijnen… en bereid je voor op ijzige spanning.
Voor fans van: onderhuidse spanning, trauma, stil spel
Mike Flanagan’s moderne gotische meesterwerk is een spookverhaal dat veel meer doet dan je laten schrikken. The Haunting of Hill House is een familieportret, een psychologisch drama én een horrorreeks in één.
Waarom kijken?
Net als A Quiet Place draait deze serie niet alleen om wat je ziet, maar vooral om wat je voelt. De personages worden achtervolgd door geesten letterlijk én figuurlijk. Flanagan speelt briljant met cameravoering, geluid en stilte. Eén aflevering is zelfs een single-take van bijna een uur. Stiltes zijn geladen. Blikken zeggen meer dan kreten. En wat je niet ziet, is vaak nog angstaanjagender dan wat je wel ziet.
Deze serie kruipt langzaam onder je huid en laat je nadenken over rouw, familie, en hoe we met ons verleden leven of eraan onderdoor gaan. En ja, het is eng. Maar op een manier die blijft hangen.

Voor fans van: realistische dreiging, onzichtbaar gevaar, beklemming
Geen bovennatuurlijke monsters hier alleen de huiveringwekkende kracht van menselijke fouten en nucleaire rampen. Chernobyl is een miniserie die zó beklemmend is dat hij als horror aanvoelt.
Waarom kijken?
Omdat net als in A Quiet Place, de vijand bijna onzichtbaar is. De dreiging komt niet uit de bosjes, maar zit in de lucht die je ademt, het stof op je kleren, het water dat je drinkt. De regie is sober, de sfeer loodzwaar. En het geluid? Die zachte, industriële dreun op de achtergrond doet denken aan het gezoem van een kwaadaardige stilte.
De serie is perfect voor wie hield van de manier waarop A Quiet Place spanning opbouwde zonder bombast. Chernobyl is cinema verpakt als televisie met scènes die je nachtenlang achtervolgen.

Voor fans van: existentiële angst, verlies, mysterie
Wat als op een dag zomaar 2% van de wereldbevolking verdwijnt zonder uitleg, zonder waarschuwing? The Leftovers, van Damon Lindelof (Lost), is een intense verkenning van wat het betekent om achter te blijven.
Waarom kijken?
Hoewel deze serie geen horror is in traditionele zin, zit het angstgevoel diep geworteld. De stilte na de verdwijning, het collectieve trauma, het zoeken naar betekenis in het niets het voelt allemaal ongemakkelijk en intens. Precies dat unheimische gevoel dat A Quiet Place ook oproept.
Justin Theroux speelt een man die langzaam afglijdt in zijn eigen twijfel, omringd door een samenleving die geen antwoorden meer heeft. Het tempo is traag, het verhaal fragmentarisch, maar de impact is diep. Dit is geen schrikserie dit is een rouwproces verpakt als tv-drama, met stille angst als soundtrack.

Voor fans van: post-apocalyptiek, overleving, broer-zus dynamiek
In deze Deense Netflix-serie is regen dodelijk geworden. Na een mysterieus virusuitbraak moeten twee jonge overlevenden schuilen in bunkers, bossen en ruïnes. The Rain is Scandinavische sciencefiction met een donker randje.
Waarom kijken?
De stilte van verlaten steden, het sluipen door de natuur, het wantrouwen tegenover andere overlevenden het echoot de spanning van A Quiet Place. Zeker in de eerste seizoenen wordt gespeeld met het idee dat de omgeving je vijand is. Elk geluidje, elk druppeltje, kan je fataal worden.
De broer-zusband is sterk, en doet denken aan het beschermende instinct tussen ouders en kinderen in A Quiet Place. Verwacht geen meesterwerk, maar wel een verslavende, sfeergerichte serie die je binge-honger stilt met stiltes.

- Black Mirror Aflevering: “Metalhead” (Netflix)
Voor fans van: zwart-wit apocalyps, overlevingsdrang, technische dreiging
Technologie als nachtmerrie? Black Mirror blijft dé serie voor dystopische scenarios, maar de aflevering Metalhead (seizoen 4) is van een andere orde. Deze zwart-wit aflevering toont een vrouw die in haar eentje vlucht voor een moordlustige robot in een verlaten wereld.
Waarom kijken?
Deze aflevering is visueel en thematisch het dichtst bij A Quiet Place. Geen dialoog, enkel ademhaling, het kraken van bladeren, en het dreigende gezoem van de robot. Het geluid is de angst. Elk geluidje kan je laatste zijn.
Een intens kort verhaal van slechts veertig minuten, maar met de spanning van een complete speelfilm. Als je na A Quiet Place zin hebt in iets korts, krachtigs en doodengs Metalhead is jouw volgende halte.

Voor fans van: kinderen in gevaar, pandemie setting, visuele pracht
Op het eerste gezicht lijkt Sweet Tooth bijna lieflijk. In een wereld na een pandemie worden er kinderen geboren met dierlijke eigenschappen. Een jongen met hertengewei reist door een gevaarlijke wereld op zoek naar veiligheid.
Waarom kijken?
De toon is anders dan bij A Quiet Place iets lichter, warmer maar het gevoel van dreiging is vergelijkbaar. Gus (het hertenkind) is constant in gevaar. Volwassenen jagen op hem, de wereld is onherkenbaar geworden, en het lot rust op de schouders van een kind.
De relatie tussen Gus en zijn beschermer Jepperd doet denken aan die tussen Regan en haar ouders in A Quiet Place. Wat doe je om een kind te beschermen? Hoeveel ben je bereid op te geven? De antwoorden zijn stil, subtiel en hartverscheurend.

Voor fans van: claustrofobie, historische horror, traag opgebouwde paniek
In deze horror serie van Ridley Scott volgen we een Brits pool-expeditieteam in de 19e eeuw dat vast komt te zitten in het ijs van het Noordpoolgebied. Terwijl hun schepen bevriezen, daalt een mysterieus wezen op hen neer.
Waarom kijken?
De combinatie van fysieke isolatie, beklemmende stiltes en langzame dreiging maakt The Terrorperfect voor fans van A Quiet Place. Je hoort de wind kraken, het hout knarsen, de adem van mannen die langzaam in paranoia wegzakken.
De horror is niet alleen bovennatuurlijk, maar ook psychologisch. De kou, de honger, de wanhoop – het maakt van de serie een ijzingwekkende, intense kijkervaring die je langzaam verlamt van spanning.

Conclusie: Geen geluid nodig voor grote impact
The Quiet Place liet ons zien dat je niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden. Angst, liefde, overlevingsdrang het kan allemaal in stilte verteld worden. En precies dat doen deze acht series ook. Ze spelen met wat we horen, met wat we niét horen, en met de spanning die tussen de regels hangt.
Of het nu spookhuizen, post-apocalyptische bossen of arctische schepen zijn, elk van deze series biedt datzelfde gevoel van beklemming, bescherming en angst om te verliezen. Zet je geluid iets zachter, en laat je meeslepen.
Welke serie maakte voor jou stilte angstaanjagend?
Ken jij nog een serie waarin geluid (of het ontbreken daarvan) je op het puntje van je stoel hield? Deel je suggesties met ons in de reacties. Bij Panda Bytes gaan we graag in gesprek met gelijkgestemde bingers en horror fanaten.
En onthoud: soms is het stilste moment het dodelijkste.