Introductie:
Wanneer een nieuwe serie verschijnt die het lef heeft klassieke noir te vermengen met satire en maatschappelijk commentaar, spitsen wij onze oren. The Lowdown, de nieuwste creatie van Sterlin Harjo, is precies zo’n serie. In deze review nemen we je mee door de chaotische wereld van journalist Lee Raybon, gespeeld door Ethan Hawke, en onderzoeken we waarom dit een van de meest opvallende televisiemomenten van 2025 is.
Ethan Hawke als Lee Raybon: een journalist met de ziel van een wasbeer
Lee Raybon is geen doorsnee hoofdrolspeler. Hij is een journalist die zichzelf benoemt tot de “truthstorian” van Tulsa. Zijn warrige, zwartgrijze haren en rommelige voorkomen maken hem tot een menselijk nachtdier dat even graag vuilnisbakken doorzoekt als politieke complotten. Hawke speelt hem met een fascinerende combinatie van charme en irritatie. Soms wil je hem omhelzen omdat hij koppig tegen de machtige elite ingaat, maar net zo vaak wil je hem door elkaar schudden omdat hij zijn eigen leven constant saboteert.
Deze tegenstrijdigheid maakt de rol geloofwaardig en herkenbaar. Hawke toont een man die tegelijk narcistisch en idealistisch is, iemand die zichzelf steeds groter maakt maar ondertussen verdrinkt in schulden en persoonlijke mislukkingen. Juist die spanning tilt zijn spel naar een hoger niveau.
Tulsa als broeinest van macht, misleiding en verborgen verhalen
De stad Tulsa fungeert in The Lowdown als meer dan alleen een decor. Het is een personage op zich: een plek waar corrupte politici, neonazi’s en vastgoedontwikkelaars elkaar in achterkamertjes ontmoeten. Lee Raybon stort zich met volle overtuiging in dit moeras, gewapend met zijn pen, zijn grote mond en een flinke dosis roekeloosheid.
Zijn zoektocht leidt hem van corrupte deals tot verborgen complotten, terwijl hij tegelijk worstelt met zijn eigen boekwinkel en achterstallige alimentatie. Dat voortdurende balanceren tussen maatschappelijk belang en persoonlijke chaos vormt de kern van de serie.
Literaire en filmische invloeden: een ode aan pulp en noir
The Lowdown is doordrenkt van culturele referenties. De absurditeit doet denken aan de Coen Brothers, de surrealistische sfeer roept associaties op met David Lynch, en de voice-overachtige stijl is schatplichtig aan Raymond Chandler. Voeg daarbij de rauwe pulp van Jim Thompson en je krijgt een serie die zich nestelt in de traditie van het noirgenre maar tegelijk zijn eigen stem vindt.
Zelfs de inrichting van Lee’s boekwinkel illustreert dit: hij plaatst Harold Pinter moeiteloos naast Harry Potter. Dat ogenschijnlijk willekeurige contrast weerspiegelt de toon van de serie: een kakofonie die wonderlijk genoeg harmonieus klinkt.
Sterlin Harjo’s visie: van Reservation Dogs naar nieuwe horizon
Na het intieme en baanbrekende Reservation Dogs had Harjo zijn reputatie als vernieuwende verhalenverteller al gevestigd. Met The Lowdown kiest hij bewust voor een andere invalshoek door een witte man centraal te stellen, maar hij bekijkt hem wel door een inheemse lens. Daarmee keert hij het klassieke Hollywood patroon om waarin vaak witte makers inheemse verhalen claimen.
Door Lee Raybon te volgen laat Harjo zien hoe “allyship” vaak vermengd is met ego en zelfbevestiging. Toch voelt de toon nooit cynisch. In plaats daarvan straalt de serie warmte en hoop uit: zelfs gebrekkige bondgenoten kunnen een rol spelen, zolang ze hun tekortkomingen erkennen.
Thematiek: chaos als bron van waarheid
De serie draait niet alleen om misdaad en intriges, maar stelt ook fundamentele vragen. Hoe vecht je tegen diepgewortelde corruptie? Wat betekent het om de waarheid op te eisen in een wereld die leeft van leugens? En kan een journalist, hoe onhandig ook, werkelijk verschil maken?
Het antwoord ligt in de voortdurende cirkel waarin Lee terechtkomt. Hij neemt het op tegen corrupte politici, zoekt de confrontatie met extremisten, verliest de grip op zijn eigen boekwinkel en privéleven, maar staat telkens opnieuw op om door te gaan. Die cirkel van chaos en herstel maakt hem tot een onwaarschijnlijke maar intrigerende held.
Conclusie van de review: waarom The Lowdown nú gezien moet worden
Met The Lowdown levert Sterlin Harjo een speelse maar diepzinnige neo-noir af die traditie en vernieuwing samenbrengt. Ethan Hawke schittert in een rol die hem toelaat om zowel aandoenlijk als irritant te zijn, en daarmee een personage neerzet dat je niet snel vergeet. De serie combineert pulp met maatschappelijk commentaar en laat zien hoe schoonheid kan ontstaan uit wanorde.
Bij Panda Bytes geloven wij dat dit een van de meest intrigerende nieuwe titels van het jaar is. Het is een serie die niet alleen amuseert, maar ook prikkelt en confronteert. Nu zijn we benieuwd: zou jij jezelf herkennen in de chaotische zoektocht van Lee Raybon, of vind je hem vooral een hinderlijk nachtdier? Deel je mening met ons en laat ons weten of jij ook meegesleurd werd door deze onweerstaanbare chaos.
