Door Panda Bytes – waar talent onder de loep én in de spotlight staat
Daisy Edgar-Jones. Een naam die nog niet in marmer staat gekerfd in de filmgeschiedenis, maar als je even niet oplet, is ze er ineens wél. En hoe. Ze brak massaal door met haar indrukwekkende rol als Marianne in Normal People (oké, dat is een serie, we weten het), maar al snel bewees ze dat ze méér is dan een tv-sensatie. Ze heeft het soort stille intensiteit dat je niet snel vergeet, en dat haar moeiteloos doet opvallen tussen grote Hollywoodgezichten.
Bij Panda Bytes houden we van die actrices die niet schreeuwen om aandacht, maar je dwingen om te kijken. Daisy Edgar-Jones is er zo een. Nog jong, nog geen waslijst aan rollen, maar wát ze doet, doet ze raak. In dit artikel duiken we in haar vijf beste filmrollen tot nu toe. De top vijf die laten zien waarom zij een blijver is.
- Where the Crawdads Sing (2022)
Regie: Olivia Newman
Genre: Drama, mysterie
Gebaseerd op: De bestseller van Delia Owens
Waarom deze rol haar definitieve doorbraak betekende
Als Kya, het zogeheten ‘moerasmeisje’, draagt Daisy Edgar-Jones de film volledig op haar schouders. Ze speelt een jonge vrouw die opgroeit in isolatie in de moerassen van North Carolina, om vervolgens beschuldigd te worden van moord. De rol vraagt om fysieke kwetsbaarheid, innerlijke kracht en een diepe connectie met de natuur. Edgar-Jones levert op alle fronten.
Haar performance is ingetogen, met meer emotie in een blik dan veel acteurs in drie minuten dialoog. Wat het meest opvalt: haar vermogen om een personage dat zó ver van onze dagelijkse realiteit staat, toch volledig menselijk en herkenbaar te maken. Je leeft mee, je twijfelt met haar, je hoopt dat ze niet breekt.
Waarom het werkt
- De film balanceert mysterie en karakterstudie, en Daisy houdt die balans moeiteloos overeind.
- Haar chemie met de rest van de cast – vooral Taylor John Smith – voelt nooit geforceerd.
- De natuurbeelden en haar spel zijn volledig met elkaar verweven; ze wordt onderdeel van het landschap.
- Fresh (2022)
Regie: Mimi Cave
Genre: Horror, satirische thriller
Met o.a.: Sebastian Stan
Waarom deze film bewijst dat ze lef heeft
In Fresh speelt Daisy Edgar-Jones Noa, een vrouw die op een datingapp een charmante arts ontmoet (Sebastian Stan). Wat begint als een vlot en humoristisch liefdesverhaal, verandert snel in een duistere, absurdistische horrortrip over het commodificeren van het vrouwelijk lichaam – letterlijk en figuurlijk.
Edgar-Jones is hier subliem. Ze begint als het typische “meisje in een romcom”, maar weet die archetype te ondermijnen door de lagen die ze toevoegt naarmate de film ontspoort. Ze laat zien dat ze niet bang is om fysiek, lelijk, en verwoestend eerlijk te zijn.
Waarom het werkt
- Ze schakelt moeiteloos tussen lichte charme en diepe psychologische horror.
- Ze houdt stand naast de charismatische (en behoorlijk gestoorde) Sebastian Stan.
- De film balanceert zwarte humor en feministische horror – en Edgar-Jones is het anker.
Fresh is niet voor iedereen, maar als je wil zien waar Edgar-Jones echt toe in staat is: kijk en huiver.
- Under the Banner of Heaven (2022)
Regie: David Mackenzie (serie, maar als miniserie van filmisch niveau)
Gebaseerd op: Het non-fictieboek van Jon Krakauer
Met o.a.: Andrew Garfield
Waarom we deze tóch meetellen
Oké, dit is technisch gezien een miniserie, maar het is filmisch zo intens, zo visueel krachtig, en zo sterk geschreven dat we hem niet kunnen negeren. Daisy Edgar-Jones speelt Brenda Lafferty, een jonge vrouw die vermoord wordt in een zaak die diep verweven zit met religieus fanatisme binnen de mormoonse gemeenschap.
Wat deze rol zo aangrijpend maakt, is dat Brenda’s verhaal grotendeels via herinneringen verteld wordt. Edgar-Jones weet binnen die beperkte schermtijd een personage op te bouwen dat zó levendig is, dat haar afwezigheid in het heden aanvoelt als een open wond. Haar performance is helder, vastberaden, en breekbaar tegelijk.
Waarom het werkt
- De combinatie van religieuze druk, vrouwelijke autonomie en tragedie komt rauw binnen.
- Edgar-Jones toont hoe je met kleine scènes grote impact kunt maken.
- Ze doorbreekt het beeld van het “slachtoffer” door juist actief en uitgesproken te zijn.
- Pond Life (2018)
Regie: Bill Buckhurst
Genre: Coming-of-age, drama
Waarom deze film laat zien waar het begon
In deze kleine Britse indie film speelt Daisy Edgar-Jones een bijrol, maar een die al veel verraadt over haar stijl: observerend, nooit overdreven, maar altijd voelbaar. De film draait rond een groep jongeren die een laatste zomervakantie samen beleven, voordat het leven hen uit elkaar drijft.
Edgar-Jones speelt op de achtergrond, maar haar scènes zijn doordrenkt van melancholie en verlangen. Wat ze laat zien, is dat je niet in het middelpunt hoeft te staan om indruk te maken. Ze weet precies wanneer ze moet zwijgen, wanneer ze moet laten zien, niet zeggen.
Waarom het werkt
- Een portret van Britse jeugd dat oprecht en herkenbaar voelt.
- Edgar-Jones laat haar natuurlijke charme zien, zonder dat het geforceerd is.
- Voor fans van haar latere werk is dit een fascinerend startpunt.
- On Swift Horses (2024)
Regie: Daniel Minahan
Met o.a.: Jacob Elordi, Diego Calva
Deze film verdient zonder twijfel een plek op de lijst. Daisy Edgar-Jones laat opnieuw zien dat ze uitblinkt in het vertolken van gelaagde personages – dit keer in een broeierig romantisch drama vol gokken, geheime verlangens en verboden liefde in het Amerika van de jaren vijftig.
Met sterke tegenspelers aan haar zijde en een regisseur die eerder afleveringen van Game of Thrones regisseerde, bewijst Edgar-Jones opnieuw dat ze haar rollen met zorg kiest. Ze zoekt projecten waarin ze risico’s durft te nemen en zichzelf blijft uitdagen.
On Swift Horses maakt de verwachtingen meer dan waar: het is een stijlvolle, indringende film die haar status als serieuze actrice in Hollywood verder bevestigt.
Daisy Edgar-Jones in perspectief
Wat maakt haar zo bijzonder? Waarom komt haar spel zo binnen, terwijl ze nooit schreeuwt? Het antwoord ligt in subtiliteit. Edgar-Jones acteert niet van buiten naar binnen, maar van binnen naar buiten. Ze denkt niet na over hoe iets eruit moet zien – ze leeft het.
In een tijd waarin veel acteurs worden gevormd door franchises, digitale distributie en algoritmes, voelt Edgar-Jones als een actrice uit een andere tijd. Iemand die elke rol kiest met precisie, en die bereid is om langzaam, met beleid, haar carrière op te bouwen. Ze kiest verhalen die er toe doen. Personages met diepte. Films die iets achterlaten.
Tot slot: wat komt hierna?
Met rollen op komst in onder meer Twisters (het vervolg op de rampenklassieker) en een hoofdrol in Beautiful, het biografische drama over Carole King, lijkt Daisy Edgar-Jones haar filmografie alleen maar verder uit te bouwen.
Van moeras tot martelkamer, van jeugdzomer tot religieuze nachtmerrie – Edgar-Jones laat zien dat ze thuishoort in elk genre. En wij bij Panda Bytes kijken nu al uit naar waar ze ons als volgende mee naartoe neemt.
Welke rol van Daisy Edgar-Jones raakte jou het meest?
Deel je mening met ons via de reacties of op onze socials. En blijf Panda Bytes volgen voor meer top 5’s, top 10’s, en diepgaande filmverhalen.
