Introductie:
Sommige series raken in de vergetelheid, andere blijven je fascineren, hoe vaak je ze ook opnieuw bekijkt. The Borgias (2011-2013), het historische drama over de meest beruchte familie van de Italiaanse Renaissance, valt zonder twijfel in die laatste categorie. De serie biedt een explosieve mix van politieke spelletjes, decadentie en verraad – met Jeremy Irons als manipulatieve paus die je met één blik kan laten twijfelen aan je eigen morele kompas.
Maar hoe goed houdt The Borgias stand na al die jaren? Tijd om de gifbeker opnieuw te heffen en ons onder te dompelen in een wereld van corruptie, macht en verboden liefde. Bij Panda Bytes laten we ons graag meeslepen door verhalen die zowel tijdloos als meeslepend zijn. Dus, laten we teruggaan naar Rome, waar familie alles is – tenzij het in de weg staat.
Het Verhaal: Een Paus Met Een Plan (En Een Geheim Wapen)
Het is de late 15e eeuw, een tijd waarin macht niet verdiend wordt, maar gepakt. Rodrigo Borgia (Jeremy Irons) is vastbesloten om de pauselijke troon te bemachtigen, en dat lukt – met een beetje hulp van omkoping, manipulatie en een goed geplaatste dolk hier en daar. Als paus Alexander VI wil hij niet alleen de Kerk regeren, maar ook zijn familie versterken. Zijn zoon Cesare (François Arnaud) wordt zijn politieke rechterhand (en als het moet, zijn persoonlijke moordenaar), terwijl zijn dochter Lucrezia (Holliday Grainger) strategisch wordt ingezet in huwelijksallianties.
Wat volgt is een Shakespeareaanse machtsstrijd waarin geen middel geschuwd wordt: vergiftigde wijn, politieke moorden en allianties die net zo snel worden gesmeed als gebroken. The Borgias weet dit alles te brengen met een flair die zowel meeslepend als vermakelijk is. En ja, de historische accuraatheid? Die nemen we met een korreltje zout – maar laten we eerlijk zijn, een beetje drama maakt alles beter.
Waarom The Borgias Nog Steeds Werkt
- Jeremy Irons als Paus? Amen!
Sommige rollen zijn simpelweg perfect gecast, en dit is er één van. Jeremy Irons speelt paus Alexander VI met zo’n sluwe charme dat je bijna vergeet hoe corrupt hij is. Hij schakelt moeiteloos tussen liefhebbende vader en genadeloze tiran, en het is juist die nuance die hem zo fascinerend maakt. Zonder hem zou The Borgias waarschijnlijk een standaard historische dramaserie zijn – met hem is het een meesterwerk.
- Intriges, Verraad en Een Beetje Familieliefde (Of Net Iets Te Veel)
Als er één ding is dat The Borgias goed doet, is het het neerzetten van macht als een spel dat je speelt met je eigen familie als pionnen. Cesare en Lucrezia’s relatie balanceert gevaarlijk tussen broederlijke liefde en iets… ingewikkelds. Hun dynamiek – tussen loyaliteit, jaloezie en verboden gevoelens – maakt de serie extra spannend. Voeg daar politieke allianties, veldslagen en een paar dramatische moorden aan toe, en je hebt een show die nooit verveelt.
- Visuele Pracht – Alsof Je Door Een Renaissance-Schilderij Stapt
Als je houdt van epische decors, weelderige kostuums en een filmische aanpak, dan zit je bij The Borgias goed. De serie ademt de grandeur van het Vaticaan en de decadentie van de Italiaanse elite. Van donkere steegjes in Rome tot luxueuze paleizen, elk shot is een lust voor het oog. Dit is historische televisie op zijn mooist – of in elk geval op zijn meest stijlvolle.
Waarom Het Ook (Een Klein Beetje) Verouderd Is
Hoewel The Borgias nog steeds intrigeert, zijn er wel wat elementen die minder goed de tand des tijds hebben doorstaan. In vergelijking met recente historische drama’s zoals The Crownof House of the Dragon, voelt de pacing soms wat traag. Bepaalde verhaallijnen blijven onvolledig door de abrupte stop van de serie na drie seizoenen. Wat extra afleveringen hadden het verhaal mooier kunnen afronden.
Toch is dat geen reden om de serie over te slaan. Integendeel: The Borgias is nog steeds een van de meest ambitieuze historische series ooit gemaakt, en ondanks de kleine gebreken blijft het een verslavende kijkervaring.
Herbekijken: Ja of Nee?
Bij Panda Bytes geloven we in het herontdekken van series die de moeite waard zijn, en The Borgias hoort absoluut op die lijst. Ja, het tempo had af en toe strakker gekund, en nee, de serie geeft je geen volledig afgerond einde, maar de pure intensiteit van de personages en hun intriges maken dat ruimschoots goed.
Dus, heb je zin in een serie waarin de kerk niet zo heilig is, macht een familiezaak blijkt en gif net zo gewoon is als wijn? Dan is The Borgias nog steeds een heerlijke, decadente duik in een wereld waar alles draait om controle – en overleven.
Wat denk jij? Houdt The Borgias de tand des tijds stand, of ben je inmiddels toe aan een nieuwe pauselijke favoriet? Laat het ons weten in de reacties! 🏛🍷
En voor meer diepgravende reviews, nostalgische terugblikken en de laatste film- en serietrends, blijf Panda Bytes volgen. Want laten we eerlijk zijn: een goed verhaal is tijdloos.
