Introductie:
In deze review bekijken wij Marvel Cosmic Invasion als volwaardige beat em up en als Marvel spel. We onderzoeken of deze kosmische brawler meer is dan alleen een excuus om vijanden eindeloos in de ruimte in elkaar te timmeren. Bij Panda Bytes houden we van superhelden, maar we zijn nog meer fan van spellen die onder de glimmende cape ook echt inhoud hebben.
Een klassieke Marvel opzet: het universum staat weer eens in brand
Het verhaal van Marvel Cosmic Invasion is precies wat je verwacht van een groot Marvel event. Annihilus stuurt zijn Annihilation Wave het heelal door. Planeten vallen, werelden vergaan, iedereen schreeuwt en ergens in een hoekje zit waarschijnlijk iemand “we hadden dit zien aankomen” te mompelen.
Jij en je team van helden vormen de laatste verdedigingslinie. Het scenario is niet subtiel en dat probeert het ook niet te zijn. Het voelt als een papieren crossover die rechtstreeks uit een comic speciaalzaak in een spelconsole is gevallen.
Het werkt omdat de toon meteen duidelijk is. Dit is geen diepe karakterstudie. Dit is een “ram alles kort en klein voor het universum vergaat” situatie. De dialogen zijn spaarzaam maar raak en geven net genoeg context om door te willen spelen.
Heldenselectie: een liefdesbrief aan de rare uithoeken van Marvel
De grootste troef van deze game is de selectie helden. De ontwikkelaar heeft duidelijk plezier gehad in het samenstellen van de cast.
Je krijgt uiteraard bekende namen zoals:
Storm
Wolverine
Spider Man
Captain America
Maar daarnaast duiken er ook minder voor de hand liggende helden op. Denk aan Beta Ray Bill, Cosmic Ghost Rider en Phyla Vell. Dit zijn de karakters waar de gemiddelde bioscoopganger misschien nooit van gehoord heeft, maar waar de stripliefhebber blij van wordt.
De game doet iets belangrijks goed: elke held voelt anders. Niet alleen qua animatie, maar vooral qua timing, bereik, snelheid en speciale aanvallen. Wolverine is een vechtmachine die draait op snelheid en constante druk. She Hulk is juist een wandelende mokerslag die met korte maar vernietigende combo’s werkt. Nova en Iron Man lijken op het eerste gezicht allebei energie schietende hoogvliegers, maar in de praktijk spelen ze totaal verschillend door andere eigenschappen van hun aanvallen.
Dit maakt het ontdekken van nieuwe personages een belangrijk deel van de ervaring. Je wordt beloond voor experimenteren, omdat je vrijwel altijd iets nieuws leert over het vechtsysteem als je een andere held oppakt.
Tag team actie: de kern van de gameplay
Marvel Cosmic Invasion onderscheidt zich vooral door het tag team mechanisme. Je kiest per speler twee helden en wisselt tijdens gevechten razendsnel tussen deze personages.
In de praktijk ziet een gemiddeld gevecht er als volgt uit:
Je start met een gekozen held en werkt je door golven vijanden heen. Onderweg zet je je tweede held in als assist. Deze verschijnt kort in beeld om een aanval of combo toe te voegen. Je kunt dit inzetten als opener, als verlenging van een combo of juist als reddingsboei wanneer je zelf klem staat.
Vervolgens versla je een mini baas, pakt onderweg verzamelobjecten en voltooit challenges die personage specifiek of level gebonden zijn. Door goed te spelen en vijanden efficiënt neer te halen, verzamel je ervaringspunten. Aan het einde van het level keer je terug naar menu’s waarin je voortgang ziet, upgrades vrijspeelt en extra’s bekijkt.
Dit cyclische ritme voelt vertrouwd, maar de tag functies geven het geheel net genoeg diepgang. De interactie tussen beide helden is de plek waar de game echt schittert. De vraag wordt niet alleen “welke held speel ik”, maar ook “welke twee helden versterken elkaar het best”.
Progressie en groei: kleine stappen, merkbare impact
Elke held stijgt in niveau naarmate je hem vaker gebruikt. Met ieder nieuw niveau stijgen statistieken zoals levensbalk en soms komen er passieve bonussen bij.
Belangrijk is dat deze groei subtiel maar merkbaar blijft. Het spel valt niet terug op ingewikkelde skilltrees vol tekst. In plaats daarvan voelt het alsof je hetzelfde personage behoudt, maar dan in een steeds vloeiendere versie. In het begin worstel je nog met timing en bereik. Na enkele levels maak je vanzelf combos die eerder onmogelijk leken.
Voor fans van beat em ups is dit precies het soort progressie dat motiveert. Je wordt niet alleen sterker in cijfers, je wordt merkbaar beter in het lezen van vijanden en in het gebruiken van de mogelijkheden van elk personage.
Co op: samen meppen is altijd beter
Zoals bij veel beat em ups geldt ook hier dat het spel pas volledig tot zijn recht komt als je met meer mensen speelt.
Met maximaal vier spelers, elk met twee personages, ontstaat een georganiseerde chaos die perfect past bij de Marvel sfeer. Een speler zet een vijand in de lucht, een tweede verlengt die combo, een derde gooit er een special achteraan en de vierde redt iedereen door een assist op het juiste moment.
De game is solo zeker speelbaar en vermakelijk, maar in groep komt de opzet pas echt tot leven. De droge humor in de dialogen, de grote aanvallen en het scherm vol projectielen voelen dan als een soort interactieve teken filmavond.
Omgevingen: herkenbaar, kleurrijk en net genoeg variatie
De vijftien levels voeren je langs bekende Marvel locaties. New York, Wakanda, de Savage Land, Genosha en zelfs gebieden rond kosmische entiteiten. Elk level heeft een eigen visuele identiteit.
De stages zijn wel vrij lineair. Je loopt van links naar rechts, slaat, ontwijkt enkele valkuilen en eindigt vaak bij een baas. Op dat vlak doet Marvel Cosmic Invasion niets radicaal nieuws. Toch blijft het fris genoeg doordat elk level een eigen kleurpalet, muziek en sfeer heeft.
Variatie ontstaat vooral door de challenges per level. Zo word je aangemoedigd een specifiek personage op een bepaalde manier te gebruiken. Denk aan een opgelegde eis als “versla een X aantal vijanden met de speciale aanval van deze held”. Dit dwingt je om niet op routine te spelen.
Vijanden en eindbazen: herhaling is hier de grootste schurk
Waar de game punten verliest, is in de variatie aan vijanden.
Hoewel de basis vijanden functioneel zijn en duidelijk te lezen qua aanvalspatronen, zie je veel dezelfde types terugkeren. Op zichzelf is dat niet vreemd voor het genre, maar in combinatie met de relatief lange levels kan het repetitief aanvoelen.
Bij de eindbazen wordt het interessanter. Daar herken je meteen welke figuren later waarschijnlijk speelbaar zullen zijn. Dat is soms grappig, soms iets te doorzichtig. Het voorbeeld van de Silver Surfer, die steeds opnieuw een afgrond in getimmerd wordt en daarna rustig terug het beeld in zweeft, blijft een van die momenten waarop je voelt dat het spel zichzelf niet al te serieus neemt.
De Vault en de Cosmic Matrix: extra’s voor liefhebbers
Naast het hoofdverhaal heb je toegang tot de Vault. Dit is een verzamelplek vol extra’s:
Een Hero Lab waar je de voortgang van je helden ziet
Nova Corps Files met achtergrondinformatie over helden en vijanden
Een muziekbibliotheek waarin je vrij nummers uit de soundtrack kunt beluisteren
In de Cosmic Matrix besteed je verzamelde Cosmic Cubes om extra kleuren, profielen, muziektracks en informatie vrij te spelen. Het is een simpel maar effectief systeem voor spelers die graag alles zien.
Leuk detail is dat de verdeling van nodes op het scherm patronen kan vormen. Sommige spelers maken er een soort pixel kunst van. Het heeft geen directe invloed op de game play, maar het past mooi bij de liefdevolle sprite stijl van het geheel.
Presentatie: pixelkunst met liefde gemaakt
Visueel is Marvel Cosmic Invasion een feest. De sprite art is gedetailleerd, dynamisch en vol karakter.
Wolverine beweegt als een gespannen veer, Phyla Vell heeft haar haar zacht wapperend in de kosmische wind en Venom wisselt subtiel tussen Eddie Brock en symbioot. De animaties zijn niet alleen mooi, ze vertellen visueel hoe een personage speelt.
De stemmen en geluidseffecten zijn overtuigend en passen bij de versie van de helden die veel spelers in hun hoofd hebben. De soundtrack ondersteunt elk level op een manier die je niet snel opziet, maar wel mist als het er niet zou zijn.
Vergelijking met andere beat em ups
Als we Marvel Cosmic Invasion plaatsen naast andere moderne beat em ups, valt het precies in de categorie “erg goed, maar niet genre bepalend”.
De tag opzet geeft de game zijn eigen identiteit. De afwerking van de sprites en de liefde voor obscure Marvel hoeken zetten het nog een stap hoger. Maar op het gebied van vernieuwing in level design of vijand variatie blijft het voorzichtig.
Dit is een spel dat vooral blinkt in fanservice en mechanische verfijning van bestaande ideeën, niet in radicale vernieuwing.
Conclusie van de review: sterk teamspel met duidelijke beperkingen
Marvel Cosmic Invasion is een stijlvolle en zeer vermakelijke beat em up die vooral schittert door zijn heldencast, zijn tag team systeem en zijn liefdevolle presentatie.
Pluspunten:
Unieke speelstijl per held
Sterk uitgewerkte tag functies en assists
Co op die de ervaring naar een hoger niveau tilt
Prachtige sprite art en passende muziek
Extra’s in de Vault en Cosmic Matrix voor liefhebbers
Minpunten:
Vijand variatie blijft achter
Level structuur is erg klassiek
Het verhaal doet zijn werk, maar verrast nergens
Voor fans van Marvel, vooral van het kosmische gedeelte en de minder bekende helden, is dit een titel om serieus te overwegen. Voor beat em up liefhebbers biedt het genoeg diepte om combos en teamopstellingen te blijven perfectioneren.
Bij Panda Bytes zien wij Marvel Cosmic Invasion als een game die misschien geen nieuw hoofdstuk in het genre schrijft, maar wel een heel stijlvol en amusant hoofdstuk toevoegt.
Wat vind jij?
Welke twee Marvel helden zou jij vormen tot jouw ultieme tag team in een beat em up als deze? En zie jij liever meer obscure kosmische figuren of toch vooral de vertrouwde gezichten? Deel je ideale duo en je droomline up, zodat wij weten welke kant het universum volgens jou op moet.
