Introductie:
Soms kom je een serie tegen die je niet alleen entertaint, maar ook wakker schudt. Adolescence, de vierdelige Britse misdaaddrama op Netflix, is zo’n serie. Geschreven door Jack Thorne en gedragen door een fenomenale cast, waaronder Stephen Graham, is dit geen standaard moordmysterie. Het is een indringende dissectie van een generatie die verdwaald is tussen schermen, toxische online gemeenschappen en de realiteit van het echte leven.
Bij Panda Bytes zoeken we altijd naar verhalen die verder gaan dan de oppervlakte, en Adolescence doet precies dat. Het is rauw, ongemakkelijk en confronterend. Maar bovenal: het is briljante televisie.
Het verhaal: een messteek die een generatie blootlegt
De serie opent met een klap: de arrestatie van de 13-jarige Jamie Miller, verdacht van de moord op een klasgenoot. De politie heeft bewijs, zijn familie is geschokt, en Jamie zelf? Die huilt in de arrestantenwagen en vraagt om zijn vader.
Wat volgt is geen standaard misdaadverhaal waarin een rechercheur langzaam de puzzelstukjes in elkaar legt. Adolescence is eerder een psychologisch onderzoek, waarbij elke aflevering een ander perspectief biedt:
- Aflevering 1: De arrestatie – Jamie’s wereld stort in als de politie hem thuis oppakt. De camera blijft dicht op zijn gezicht, waardoor je elke traan, elke zenuwtrek ziet. Is dit een onschuldig jongetje dat verstrikt is geraakt in iets groters? Of schuilt er iets duisters achter die betraande ogen?
- Aflevering 2: De school – De politie onderzoekt Jamie’s leven op school. Hier blijkt hoe sociale media en digitale groepsdruk tieners kunnen maken en breken. De volwassenen begrijpen de online taal niet, de jongeren gebruiken het als wapen.
- Aflevering 3: De ondervraging – Een psycholoog probeert Jamie te doorgronden in een huiveringwekkend gesprek. Zijn uitspraken wisselen tussen kinderlijke naïviteit en ijzingwekkende manipulatie. Heeft hij door wat hij gedaan heeft? Of is hij een product van een giftige digitale wereld?
- Aflevering 4: De familie – Jamie’s vader probeert zijn leven weer op te pakken, maar de online wereld blijft hen achtervolgen. In een schokkende scène in een bouwmarkt krijgt hij steun aangeboden van een vreemdeling die “de foto’s heeft gezien” en Jamie verdedigt. Is Jamie een dader, een slachtoffer, of allebei?
Adolescence is een serie die niet simpelweg vertelt wat er gebeurd is, maar vooral hoe en waarom een jongen als Jamie tot zo’n daad kan komen.
Visuele stijl: pure beklemming door cinematografie
Wat Adolescence zo intens maakt, is de manier waarop het gefilmd is. Elke aflevering is geschoten in één enkele take, zonder zichtbare knippen. Dit zorgt ervoor dat je als kijker geen seconde ontsnapt aan de gebeurtenissen. De camera volgt de personages nauwgezet, alsof je zelf door de gangen van de school loopt of naast Jamie in de verhoorkamer zit.
Deze filmtechniek verhoogt de spanning enorm. Zonder montage of achtergrondmuziek voelt alles rauw en echt. Het is alsof je als toeschouwer gevangen zit in de wereld van Jamie, zonder enige ontsnapping.
Het internet als monster: hoe sociale media tieners vormt
Een van de meest verontrustende aspecten van Adolescence is hoe het laat zien dat Jamie’s wereld niet alleen offline bestaat, maar grotendeels gevormd is door het internet. In de tweede en derde aflevering wordt pijnlijk duidelijk hoe hij beïnvloed wordt door online subculturen.
De serie hint subtiel naar de zogeheten manosfeer – een online wereld waarin jonge mannen worden gehersenspoeld door extreme ideeën over mannelijkheid, vrouwen en sociale hiërarchie. Jamie is geen stereotype internetverslaafde, maar een jongen die langzaam is gaan geloven in een digitale realiteit waarin macht en status alles bepalen.
In een van de meest ongemakkelijke scènes probeert hij zijn psycholoog te laten zeggen of hij aantrekkelijk is. Niet omdat hij onzeker is, maar omdat hij geleerd heeft dat zijn waarde als persoon afhangt van hoe anderen hem beoordelen. Dit is geen zelfvertrouwen of bravoure – dit is iemand die niet meer weet hoe echte menselijke interacties werken.
Het is een angstaanjagend realistisch beeld van hoe sommige tieners vandaag de dag gevormd worden door het internet, terwijl ouders en docenten toekijken zonder te begrijpen wat er gebeurt.
Owen Cooper en Stephen Graham: een acteerduo dat je niet vergeet
Het acteerwerk in Adolescence is fenomenaal. Owen Cooper, een jonge nieuwkomer, speelt Jamie met een beklemmende intensiteit. Soms lijkt hij een onschuldig kind, dan weer een koele manipulator. Hij weet je als kijker continu op het verkeerde been te zetten.
Stephen Graham, die Jamie’s vader speelt, is zoals altijd briljant. Zijn rol als een man die vecht tegen zijn eigen frustratie terwijl hij zijn zoon probeert te begrijpen, is hartverscheurend. In een scène waarin hij een woede-uitbarsting onderdrukt terwijl hij met zijn vrouw in de auto zit, zegt zijn gezichtsuitdrukking meer dan duizend woorden.
De dynamiek tussen vader en zoon is een van de krachtigste aspecten van de serie. Hoe voed je een kind op in een wereld die sneller verandert dan jij kunt bijhouden? Hoe bescherm je iemand tegen een invloed die je zelf niet begrijpt?
De belangrijkste vraag: wie is verantwoordelijk?
Wat Adolescence zo indrukwekkend maakt, is dat het geen makkelijke antwoorden geeft. Is Jamie schuldig? Ja, in de ogen van de wet. Maar wie heeft hem gevormd tot wie hij is? Zijn ouders? De school? Het internet? De samenleving?
In de laatste scène zien we Jamie’s vader alleen op het bed van zijn zoon zitten, starend naar de computer die nog steeds in de hoek van de kamer staat. Het scherm is zwart. Maar het internet slaapt nooit.
Conclusie: een van de beste series van het jaar
Netflix brengt veel series uit, maar zelden een die zó diep snijdt als Adolescence. Het is geen makkelijke kijkervaring, maar wel een die je niet snel vergeet.
Bij Panda Bytes kijken we veel series, maar deze heeft iets speciaals. Het is niet alleen een spannend misdaaddrama, maar een kritische blik op onze moderne wereld, waarin ouders en kinderen steeds verder uit elkaar groeien. Dit is televisie zoals het bedoeld is: rauw, meeslepend en confronterend.
⭐⭐⭐⭐⭐ (5/5)
Heb jij Adolescence al gezien? Wat vond je ervan? Laat het ons weten in de reacties!
