Review NCIS: Origins karakters scoren, maar het verhaal mist nog scherpte.

introductie:

De prequel serie NCIS: Origins belooft een inkijkje in het vroege leven van een van televisie’s meest mysterieuze speurders: Leroy Jethro Gibbs. Fans waren dan ook in hun nopjes toen CBS aankondigde dat niemand minder dan Mark Harmon zelf betrokken is als verteller én uitvoerend producent. Maar hoe goed werkt deze nieuwe invalshoek? In deze uitgebreide review nemen we bij Panda Bytes het eerste seizoen kritisch onder de loep met oog voor karakterontwikkeling, sfeer en de klassieke NCIS-saus.

De jonge jaren van Gibbs Een prequel met potentie

De serie start in 1991, met een jonge Gibbs – gespeeld door Austin Stowell die zijn eerste dag begint als agent bij het toenmalige Naval Investigative Service (NIS). Hij is zichtbaar getekend door het verlies van zijn vrouw en dochter, en draagt die emotionele littekens door elke scène. We worden meegenomen naar Camp Pendleton, waar hij kennismaakt met zijn nieuwe collega’s, onder wie de rechtlijnige mentor Mike Franks (Kyle Schmid), de sceptische Dominguez (Mariel Molino) en technicus Randolf, die niet zonder zijn piepende pager kan.

De cast wordt verder aangevuld met forensisch teamleider Woody Browne (Bobby Moynihan), de eigenwijze lijkschouwer Témet Téngalkat (Julian Black Antelope) en diens partner-in-crime, de excentrieke Dr. Lenora Friedman (Lori Petty). Elk personage draagt op zijn eigen manier bij aan het grotere verhaal en de complexe dynamiek binnen het team. Wat opvalt, is dat Origins sterk leunt op karakterintroducties, maar nog niet altijd de tijd neemt om dieper op hen in te gaan.

De hiërarchie binnen het NIS-team in woorden:

  • Mike Franks is de senior agent en de mentor figuur binnen het team. Hij houdt toezicht op het onderzoek en is de morele ruggengraat van het team, hoewel hij vaak eigenzinnig te werk gaat.
  • Leroy Jethro Gibbs is de nieuwe rekruut. Hij komt rechtstreeks uit het leger, met een rugzak vol trauma’s. Zijn potentieel is groot, maar hij botst met vrijwel iedereen.
  • Lala Dominguez is een doorgewinterde agente die Gibbs vanaf dag één wantrouwt. Ze weet opvallend veel over zijn verleden en speelt een cruciale rol in de teamdynamiek.
  • Randolf is Gibbs’ buddy en teamgenoot. Hij fungeert deels als comic relief, maar is ook een capabele agent met een goed hart.
  • Téngalkat en Friedman verzorgen de forensische analyses. Ze werken nauw samen met Dominguez en zorgen voor de wetenschappelijke onderbouwing van het onderzoek.
  • Jackson Gibbs, de vader van Jethro, komt sporadisch in beeld als morele steun en als stem van het verleden.

Een rauwe blik op Gibbs’ mentale toestand

Waar de originele NCIS Gibbs neerzette als een stoïcijnse rots in de branding, krijgen we in Originseen man te zien die nog worstelt met wie hij is. Zijn vrouw en dochter zijn onlangs vermoord, en die gebeurtenis is het emotionele anker van deze hele serie. De pijn zit in elke blik, in elk zwijgend moment. En daar schittert Stowell. Hij probeert Harmons nukkige energie te benaderen, maar geeft er net genoeg eigenheid aan mee zodat het niet voelt als een imitatie.

Een krachtig moment is wanneer Gibbs letterlijk moet overgeven op een plaats delict. Niet alleen vanwege de gruwel van de moord, maar ook omdat het hem terugbrengt naar zijn eigen trauma. Zulke scènes tillen de serie naar een hoger niveau weg van de standaard misdaadformule, en richting een karakter gedreven drama dat zich durft te verdiepen in rouw, schuld en wraak.

Het is verfrissend om een hoofdpersonage te zien dat nog zoekende is. Gibbs heeft in Origins geen pasklare antwoorden. Hij is koppig, emotioneel en soms gewoon fout. Maar juist dat maakt hem menselijk en geloofwaardig.

Dominguez en de vrouwelijke strijd binnen een mannenwereld

Dominguez is geen bijrol. Ze is een spiegel voor Gibbs, maar ook een vrouw die zich staande moet houden in een hard macho wereldje. In plaats van de gebruikelijke flirt- of helper rol die vrouwelijke personages in dit genre vaak krijgen, is zij scherp, sceptisch en strijdvaardig. Ze vertrouwt Gibbs niet en dat zorgt voor spanning, botsingen en zelfs fysieke confrontaties.

Haar relatie met collega Vera Strickland laat zien hoe vrouwelijke agenten in de vroege jaren 90 zich elk op hun eigen manier wapenen tegen seksisme en onderwaardering. Waar Strickland zich conformeert aan het systeem, gooit Dominguez de knuppel liever in het hoenderhok.

Deze tweespalt maakt haar tot een interessant personage, al verdient ze wel meer schermtijd. Hopelijk krijgen we in latere afleveringen meer achtergrondverhaal, want er zit duidelijk veel diepte in Dominguez’ rol.

Wat werkt goed en wat niet?

De grootste kracht van NCIS: Origins ligt in de sfeer en de karakterfocus. De serie slaagt erin om de tijdgeest van de jaren 90 overtuigend neer te zetten, zonder te vervallen in pure nostalgie. Ja, er zijn referenties naar oude IBM-computers en Pearl Jam  maar gelukkig niet elke scène.

Wat minder goed werkt, is de formulematige opbouw van de misdaden zelf. De zaak in de eerste twee afleveringen een verbrande vrouw, mysterieuze snijwonden, een sniper met militaire precisie is op zich boeiend, maar de manier waarop het mysterie wordt opgelost voelt haastig en voorspelbaar. Het “case of the week”-model botst hier een beetje met het veelbelovende karakterdrama.

Ook de nadruk op periode referenties mag een tikje minder. De overvloed aan shots van pagers voelt inmiddels meer als een parodie dan een stijlkeuze. De serie heeft de kracht om op eigen benen te staan, zonder al te veel gimmicks.

Conclusie van onze review: NCIS: Origins is boeiend, maar niet baanbrekend

Voor wie houdt van het NCIS-universum, is Origins absoluut het kijken waard. De serie biedt eindelijk context bij een van de meest iconische tv-personages van de afgelopen twintig jaar. En hoewel de plotlijnen soms wat schematisch zijn, is er genoeg drama, mysterie en emotionele gelaagdheid om het interessant te houden.

De jongere Gibbs is herkenbaar, maar ook verrassend kwetsbaar. De dynamiek met Dominguez zorgt voor frictie en perspectief. En hoewel de eerste afleveringen nog niet het volle potentieel van de serie laten zien, is de fundering degelijk genoeg om nieuwsgierig te blijven.

Onze beoordeling bij Panda Bytes:
⭐️⭐️⭐️⭐️☆ Vier van de vijf sterren. Niet perfect, maar zeker veelbelovend.

Wat vind jij?

Ben jij al begonnen aan NCIS: Origins? Wat vind jij van de jonge Gibbs? En is de prequel-formule voor jou geslaagd of juist overbodig?

Laat het ons weten in de reacties of via onze socials.
Bij Panda Bytes zijn we altijd benieuwd naar jullie kijk ook als je het totaal oneens bent met ons.

Share this post :

Facebook
Twitter
LinkedIn
Pinterest

Online Partner Voor Onlineaanwezigheid

JOUW ONLINE PRESENCE KAN (NOG) BETER. WETEN HOE?
Laatste Nieuws
Categorie

Abonneer op onze nieuwsbrief

Word lid van onze Panda Bytes-nieuwsbrief en ontvang het laatste film- en tech-nieuws rechtstreeks in je inbox! Mis niets, meld je nu aan!
Scroll to Top

what you need to know

in your inbox every morning