Introductie:
In deze uitgebreide recensie van de Apple TV+ serie Stick volgen we Owen Wilson als Pryce Cahill, een gevallen golfheld die zijn tweede adem vindt door een jonge prodigy te coachen. Wat in eerste instantie klinkt als een cliché op wielen letterlijk, want er wordt gereisd in een RV blijkt verrassend gelaagd. Toch is het niet allemaal hole-in-ones en applaus op de green. Stick probeert het hart te raken met thema’s als verlies, herstel en verbondenheid, en dat lukt… maar slechts met wisselend succes.
Bij Panda Bytes zijn we met frisse blik en een scherp oog voor detail in deze nieuwe serie gedoken. Is Stick de Ted Lasso van de golfbaan, of eerder een gemiste kans op de achttiende hole? Je leest het hieronder.
Owen Wilson als Pryce Cahill: charmant, maar zijn personage draagt veel ballast
Owen Wilson, altijd goed voor een glimlach met een vleugje weemoed, speelt de aan lager wal geraakte golfer Pryce Cahill met een ingetogen flair. Zijn personage had ooit alles talent, bekendheid, een gezin maar verloor alles na een legendarische instorting op live televisie. Wat volgt is een leven van lesjes geven aan rijke weduwen en af en toe een dubieuze golf-weddenschap in een rokerige bar.
Wilson is in zijn element. Hij balanceert perfect tussen ironie en oprechtheid, en zijn natuurlijke charme maakt van Pryce een personage waar je ondanks zijn fouten voor blijft juichen. Hij is geen held, maar een man die met elke slag probeert een beetje beter te worden. Het is deze nuance die Stickboven de gemiddelde sportdrama’s uittilt al blijft het narratief soms hangen in voorspelbaarheid.
Een roadtrip vol sportmetaforen, trauma’s en tweede kansen
De echte motor van de serie komt op gang wanneer Pryce de getalenteerde tiener Santi ontdekt, gespeeld door nieuwkomer Peter Dager. Santi oefent stiekem op een chique golfclub, en zijn natuurlijke swing doet iets ontwaken in Pryce. Wat volgt is een klassiek mentor-leerling verhaal dat zich ontvouwt tijdens een roadtrip langs golfwedstrijden, met de hoop op kwalificatie voor de US amateur kampioenschappen.
Maar Stick gaat verder dan sport. Onderweg leren we over Santi’s moeilijke band met zijn vader, over Pryce’s mislukte huwelijk, en over het belang van doorzetten ook als het leven je triple-bogeys om de oren slingert. Mariana Treviño als Santi’s moeder Elena is meer dan een bijrol: ze houdt de mannen scherp en brengt emotionele diepgang in het verhaal. Marc Maron als vriend en RV-bestuurder Mitts zorgt voor droge humor, precies op de momenten dat het nodig is.
De kracht van deze roadtrip zit in de geleidelijke ontwikkeling van de personages. Niets gaat ineens. Er is geen magische “hole-in-one moment” waarop alles goedkomt, maar kleine overwinningen, gestolde stiltes en gesprekken die schuren.
Golf op televisie: visueel traag maar emotioneel raak?
Golf is misschien niet de meest televisie vriendelijke sport. Er is geen sprint, geen botsing, geen juichend stadion. Toch slaagt Stick er verrassend goed in om de rust en concentratie van de sport te gebruiken als metafoor voor het leven.
Met slimme camerabewegingen, sfeervolle montage en af en toe een drone boven een perfect gemaaide fairway, krijgen we een wereld te zien die rustgevend én symbolisch is. Golf wordt geen spektakel, maar een spiegel: je slaat wat je zelf meebrengt.
Toch kleeft hier ook een nadeel aan. Wie niet van golf houdt, zal moeite hebben om geboeid te blijven tijdens de langere wedstrijddelen. In tegenstelling tot Ted Lasso, waar voetbal slechts een decor was voor kleurrijke personages en cultuurclashes, is golf in Stick prominenter aanwezig en dat vraagt soms wat meer geduld van de kijker.
Wat Stick goed doet – en wat (nog) niet
Stick heeft het hart op de juiste plaats, maar het is geen perfecte swing. De serie komt op gang dankzij een uitstekende cast en een oprechte toon, maar worstelt af en toe met tempo en originaliteit. Hieronder zetten we de balans op:
✅ Wat werkt wél:
- Sterke hoofdrol: Owen Wilson geeft een doorleefd, geloofwaardig gezicht aan verval en hoop.
- Gelaagde bijrollen: Mariana Treviño en Peter Dager geven hun personages diepte en authenticiteit.
- Emotionele opbouw: De relatie tussen mentor en leerling groeit op een natuurlijke, tedere manier.
- Visuele rust: De serene golfbeelden bieden een welkome afwisseling van de gebruikelijke visuele drukte in series.
❌ Wat blijft steken:
- Te weinig humor: In vergelijking met Ted Lasso blijft het script tam.
- Weinig spanning: Het verhaal kent weinig verrassingen of écht schurende conflicten.
- Golf is niet voor iedereen: De sportmatige focus kan afhaken, zeker bij een jonger publiek.
Conclusie van onze recensie: Stick raakt, maar niet met volle kracht
Stick is een sympathieke, goed gemaakte serie die zich met liefde nestelt in het genre van de sportdrama’s met een hart. Dankzij de sterke acteerprestaties en de sobere visuele stijl weet het je als kijker te raken, al ontbreekt de sprankeling om echt uit te stijgen boven soortgenoten.
Verwacht geen schaterlachen of zenuwslopende finales, maar een rustige, warme serie die je aan het denken zet over falen, opstaan en de kleine overwinningen die het leven de moeite waard maken. De serie is een zachte putt, geen krachtige drive – maar hij rolt wél in de juiste richting.
Jouw mening telt
Heb jij Stick al gezien op Apple TV+? Wat vond je van Owen Wilson in deze rol? En lukt het de serie volgens jou om van golf iets boeiends te maken voor een breed publiek? Deel je mening hieronder in de reacties of op onze socials.
Bij Panda Bytes zijn we benieuwd naar jouw kijk op deze verrassend zachte swing van Apple TV+!
